ΕΝΘΕΤΟ ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΥ

Το ΑΚΕΛ και η Κυβέρνηση βάλλουν εναντίον όσων αντιτίθενται στη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία και επιμένουν, όπως και το σύνολο σχεδόν του κομματικού συστήματος, ότι πρόκειται για φόρμουλα επανένωσης. Ισχυρίζονται δε, ότι δεν πρόκειται για λύση η οποία εμπεριέχει τουρκικές θέσεις. Το ερώτημα είναι εάν ο ισχυρισμός αυτός ανταποκρίνεται ή όχι στην ιστορική, πολιτική και νομική πραγματικότητα της Κύπρου. Και κανείς άλλος δεν μπορεί να δώσει επί τούτου απάντηση, παραμόνο η ίδια η ιστορία. Συνεπώς, μια απλή παρουσίαση ιστορικών στοιχείων, χωρίς υστερίες και με νηφαλιότητα, μπορεί να καταδείξει την αλήθεια γυμνή. Είτε η θέα της αρέσει είτε όχι.


Βρετανικά έγγραφα
Το πρώτο ζητούμενο είναι κατά πόσον η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία είναι εφικτή. Ερώτημα: Εάν ήταν εφικτή γιατί δεν έχει υλοποιηθεί επί 34 και κάτι έτη, εάν θεωρήσουμε ως σημείο εκκίνησης τις Συμφωνίες Κορυφής του '77 μεταξύ Μακαρίου - Ντενκτάς; Γιατί δεν εγκρίθηκε το σχέδιο Ανάν, που ήταν κλασική μορφή διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας; Και επί τούτου υπάρχει ακόμη ένα ιστορικό, πολιτικό και νομικό ερώτημα: Είναι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία μια πολιτειακή φόρμουλα επανένωσης ή πρόκειται για την υπογραφή των τετελεσμένων της εισβολής, δηλαδή του διοικητικού, γεωγραφικού και πληθυσμιακού διαχωρισμού της Κύπρου;

Η ιστορία καταμαρτυρεί ότι από το 1956 οι Βρετανοί με τους Τούρκους ύφαιναν τους ιστούς της διχοτόμησης στη βάση του γεωγραφικού, διοικητικού και πληθυσμιακού διαχωρισμού της Κύπρου. Των δύο ζωνών. Της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Γράφουν οι Βρετανοί στα έγγραφά τους το 1957 για τις τουρκικές απόψεις, σχετικά με τη λύση του Κυπριακού, τα ακόλουθα:

«Διατηρούν (δηλαδή οι Τούρκοι) την άποψη ότι με λίγη συνεργασία από την ελληνοκυπριακή πλευρά, θα μπορούσαν να υπάρχουν δύο ζώνες στην Κύπρο, μια κάτω από τουρκοκυπριακή διοίκηση και μια άλλη κάτω από ελληνοκυπριακή διοίκηση. Δεν είναι αναγκαίο να απαιτηθεί να μετακινηθούν οι Ελληνοκύπριοι από την τουρκική ζώνη και αντιθέτως.

Οι Βρετανοί μπορούμε να διατηρήσουμε τα δικά μας μέρη στο νησί και η νήσος θα μπορεί να διοικείται με ένα είδος ομοσπονδιακής λύσης στη μέση». Και στην αναφορά προστίθενται τα εξής: «Μια ομοσπονδία συνεπάγεται την αναγνώριση της μιας κυβέρνησης από την άλλη. Η κάθε κυβέρνηση να αναγνωρίζει τη σφαίρα εξουσίας της άλλης». Στο σημείο, μάλιστα, αυτό στήνεται η επόμενη πράξη της διπλής Ένωσης: «Σε περίπτωση που μια από τις κυβερνήσεις αυτές αποφασίσει να ενωθεί με άλλο μέρος, η ομοσπονδία σπάει αμέσως».

Taksim και διζωνική
Η εισβολή και η προδοσία έδωσαν στην Τουρκία τη δυνατότητα να επιτύχει το διοικητικό, πληθυσμιακό και γεωγραφικό διαχωρισμό της Κύπρου. Δηλαδή τα τετελεσμένα της εισβολής, τα οποία βρίσκουν στέγη κάτω από τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία. Εμείς γιατί θα πρέπει σήμερα να τα νομιμοποιήσουμε, αντί -διά των αρχών και των αξιών της Ε.Ε.- να τα ανατρέψουμε; Και θα πρέπει να επισημανθεί εδώ ότι σύμπασα η πολιτική ηγεσία, όταν οι Σοβιετικοί έθεσαν τη διζωνική τον Ιανουάριο του 1965 επί τάπητος, διαμαρτυρόταν εντόνως. Την αφόριζαν. Και η αντίδραση δεν ήταν καθόλου παράξενη, καθότι και ο ίδιος ο Κιουτσούκ καθόριζε ότι όταν οι Τούρκοι μιλούν για «taksim», δηλαδή για διχοτόμηση, εννοούν τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία. Ιστορικά, λοιπόν, ομιλούντες, στις 5.1.65, κατά της διάρκεια επίσκεψης Σοβιετικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής στην Άγκυρα, ο κ. Ποντκόρνι, συνοδευόμενος από τον εν Αγκύρα Ρώσο πρέσβη κ. Ριζόφ, δήλωσε ενώπιον της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης ότι στην Κύπρο υπάρχουν δύο εθνικές κοινότητες.

Διπλές πηγές εξουσίας
Στις 6.1.65 σε ειδικό δελτίο, το οποίο εκδόθηκε από την Τουρκική Κοινοτική Συνέλευση, υποστηρίζονταν από τον Δρα Κιουτσούκ οι ίδιες θέσεις, που ακούγονται και σήμερα από την τουρκική πλευρά και συνιστούν περίπου την κοινή βάση συζήτησης για λύση του Κυπριακού. Δηλαδή, τη λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Στην ανακοίνωση καθορίζονταν, ως πηγή της εξουσίας, οι δύο Κοινότητες της Κύπρου, οι οποίες θα έπρεπε να προχωρήσουν στην υπογραφή μιας λύσης διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Στην ουσία ο Κιουτσούκ έθετε ζήτημα διπλής πηγής εξουσίας και κυριαρχίας. Επί τούτων ο Τ/κ ηγέτης τόνιζε τα ακόλουθα: «Όταν λέγουν οι Τούρκοι ''taksim'' δεν εννοούν το διαμελισμό της Κύπρου μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας αλλά το φυσικό και γεωγραφικό διαχωρισμό των δύο Κοινοτήτων, ούτως ώστε οι Τούρκοι να μην αφεθούν στο έλεος των Ελλήνων».


Καταδίκη της διζωνικής από το ΑΚΕΛ και τον Μακάριο

Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ πλευρά, όπως ήταν φυσιολογικό, επιδίωξε να εκμεταλλευτεί τη σοβιετική θέση για λύση διζωνικής. Στις 7.1.65 η τουρκική εφημερίδα «Μιλιέτ» ανέφερε μεταξύ άλλων και τα εξής: «Η Σοβιετική Ένωση είναι υπέρ της εφαρμογής ενός ομοσπονδιακού συστήματος στην Κύπρο». Στο ίδιο δημοσίευμα αποδίδονταν και στο Σοβιετικό βουλευτή Ποντκόρνι τα ακόλουθα: «Είναι αδύνατο να εγκαταλείψουν τη νήσο τόσο οι Έλληνες όσο και οι Τούρκοι. Είναι αναγκασμένοι να ζήσουν μαζί όπως δύο δημοκρατίες, οι οποίες ζουν η μία παρά το πλευρό της άλλης στη Σοβιετική Ένωση.

Αυτή είναι η άποψή μας, την οποία εκθέσαμε και στην τουρκική κυβέρνηση. Η θέση μας είναι πολύ εγγύς με τη θέση της Τουρκίας. Είναι σχεδόν ταυτόσημη. Δεν θα ηδυνάμεθα να επιδοκιμάσουμε τη στάση του Μακάριου, ο οποίος ακολουθεί πολιτική ρατσισμού και ακολουθεί την Ένωση»! Δύο μέρες μετά, στις 9 του μήνα, τριμελής επιτροπή του ΑΚΕΛ, αποτελούμενη από τους Εζεκία Παπαϊωάννου, Χαμπή Μιχαηλίδη και Γεώργιο Σαββίδη, λίγο πριν αναχωρήσει από τη Λευκωσία για τη Μόσχα, προέβη σε δήλωση υπέρ της αυτοδιαθέσεως της Κύπρου: «Η αποστολή μας σκοπόν έχει την πληρέστερη ενημέρωση των κομμάτων και άλλων οργανώσεων αυτών των χωρών, έτσι που να εξασφαλιστή η πλατιά εκδήλωση αλληλεγγύης και υποστήριξης στην κυπριακή προσφυγή για τον αγώνα που διεξάγει ο κυπριακός λαός να αποφασίσει ο ίδιος, αδέσμευτα και χωρίς ξένες επεμβάσεις, το πολιτικό του μέλλον με την ενάσκηση του δικαιώματος της Αυτοδιαθέσεως»!

Σύμφωνα με όσα μετέδωσε στις 9.1.65 ο ανταποκριτής της γαλλικής εφημερίδας «Le Monde» από τη Λευκωσία, ο Ε. Παπαϊωάννου, προτού αναχωρήσει για τη Μόσχα, επισήμανε μεταξύ άλλων τα εξής: «Δεν πιστεύω ότι οι Σοβιετικοί αντιπρόσωποι εξεφράσθησαν εναντίον της Ενώσεως ή έχουν προβεί κατά τις δηλώσεις τους σε οποιανδήποτε νύξη περί υπάρξεως δύο εθνικών κοινοτήτων εις την νήσον».

Κυριαρχικά δικαιώματα

Λίγες μέρες αργότερα η βρετανική εφημερίδα «Gaurdian» ανέφερε ότι οι Τούρκοι θα υποστηρίξουν στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών το γεωγραφικό και διοικητικό διαχωρισμό της Κύπρου με τη μορφή της εφαρμογής ενός ομοσπονδιακού συστήματος. Ως επιστέγασμα όλων αυτών των διαβουλεύσεων ήταν οι δηλώσεις του Σοβιετικού Υπουργού των Εξωτερικών Γκρομίκο, ο οποίος στις 22.1.65 δήλωσε στην εφημερίδα «Ισβέστια» τα ακόλουθα: «Οι λαοί της Κύπρου θα δυνηθούν να εκλέξουν ανεξαρτήτως και κυριαρχικώς οιανδήποτε μορφήν οργανώσεως του κράτους των, συμπεριλαμβανομένης και της ομοσπόνδου μορφής, η οποία θα καταστεί δυνατό να ληφθεί υπ' όψιν η ιδιάζουσα θέσις των Εθνικών Κοινοτήτων, της Ελληνικής και της Τουρκικής, εντός του Ηνωμένου και κυρίαρχου Κυπριακού Κράτους και θα είναι σύμφωνον προς τα συμφέροντά των».

Πέντε μέρες μετά στις 27.1.65, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος σε συνέντευξή του στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας δήλωσε με σαφήνεια τα εξής: «Η σοβιετική Κυβέρνησις εγνώριζεν ότι ο Ελληνικός Κυπριακός Λαός αντιτίθεται σφοδρώς προς καθεστώς ομοσπονδίας και δεν έπρεπε επομένως ο κ. Γκρομίκο να αναφερθεί εις λύσιν απαράδεκτην διά την πλειοψηφίαν του Κυπριακού λαού, διότι κατ’ αυτόν τον τρόπον είναι δυνατόν να ενισχυθεί η επιμονή της κυπριακής τουρκικής μειονότητας εις την παράλογον απαίτησιν δι’ ομόσπονδον κράτος».

Δημοκρατία, διάλογος, διζωνική και δημοψήφισμα

ΒΕΒΑΙΩΣ, υπάρχει ο ισχυρισμός ότι η ομοσπονδία στην Κύπρο θα είναι σύμφωνη με τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη δημοκρατία, τις αρχές και τις αξίες επί των οποίων είναι θεμελιωμένη η Ε.Ε. Εάν όντως αυτή θα είναι η λύση, τότε θα έχουμε στην Κύπρο δύο ε/κ συνιστώντα κράτη, καθότι η πλειοψηφία πληθυσμού και εδάφους και στο νότο και στο βορρά θα ανήκει στους Ε/κ. Αληθές, όμως, είναι ότι η λύση επί της οποίας γίνεται σήμερα συζήτηση αφορά μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, η οποία θα στηρίζεται στην εκ περιτροπής Προεδρία και στη σταθμισμένη ψήφο, καθώς και στην απαγόρευση εκείνων των Ε/κ που θα επιστρέψουν στο βορρά να εκλέγονται στη Γερουσία.

Συνεπώς, η υπό συζήτηση λύση δεν στηρίζεται επί των δημοκρατικών αρχών και αξιών της Ε.Ε. και των Ην. Εθνών αλλά επί του ακρωτηριασμού τους, διότι είναι με αυτόν τον τρόπο που μπορούν να εφαρμοστούν οι τουρκικοί και βρετανικοί στόχοι της διχοτόμησης, όπως είχαν σχεδιαστεί από το 1956. Κράτη και λαοί επιβιώνουν όταν γνωρίζουν την ιστορική αλήθεια. Η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία είναι μια τουρκική και βρετανική λύση νομιμοποίησης των τετελεσμένων της εισβολής. Σε βρετανικό έγγραφο της 24ης Δεκεμβρίου του 1974 αναφέρεται ότι οι Ελληνοκύπριοι δεν αποδέχονται τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, επειδή με αυτήν τη λύση η Τουρκία θα ασκεί επιρροή επί της Κύπρου.

Ερώτημα: Εάν τότε εθεωρείτο η διζωνική ως διχοτόμηση, σήμερα με την εκ περιτροπής Προεδρία και τη σταθμισμένη ψήφο, επί τη βάσει ποιας λογικής μπορεί να θεωρηθεί ως επανένωση, ειδικώς όταν η Κύπρος είναι ισότιμο κράτος-μέλος της Ε.Ε.; Εν πάση περιπτώσει, τα πράγματα είναι απλά: Να αρχίσει δημόσιος διάλογος για τη διζωνική και στο πλαίσιο της δημοκρατίας να ακουστούν όλες οι απόψεις. Και ακολούθως, εφ' όσον οι ηγέτες μας είναι τόσο σίγουροι ότι οι απόψεις τους περί διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας είναι αποδεκτές από το λαό, ας πράξουν αυτό το οποίο έχουμε επισημάνει προ πενταετίας. Ας θέσουν τη διζωνική σε δημοψήφισμα. Γιατί κωλύονται;

ΔΡ.ΓΙΑΝΝΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
Δρ Διεθνών Σχέσεων http://www.sigmalive.com

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/06/blog-post_6576.html