ΕΝΘΕΤΟ ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΥ

Του Κώστα Ράπτη
«Ο πρόεδρος του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης είναι ο Recep Tayyip Erdogan». Η εν λόγω κοινοτοπία αποκτά ξεχωριστό ενδιαφέρον όταν αυτός που την αρθρώνει είναι ο ίδιος ο Recep Tayyip Erdogan, όπως ακριβώς έπραξε ο Τούρκος πρωθυπουργός επιστρέφοντας την περασμένη εβδομάδα από το πενθήμερο ταξίδι του στο Πακιστάν και στο Καζαχστάν.

Όπως ακριβώς συνέβη και κατά τη διάρκεια της υποχρεωτικής απουσίας του μετά τις χειρουργικές επεμβάσεις στις οποίες υπεβλήθη προ μηνών, η αναχώρηση του Erdogan από την Τουρκία έδωσε και πάλι την ευκαιρία να αναδειχθεί η «κακοφωνία» στους κόλπους του κυβερνώντος κόμματος, με τον υπουργό Εσωτερικών, Idris Naim Sahin, να ξεσηκώνει σάλο δηλώνοντας ότι δεν βλέπει τον λόγο να απολογηθεί το κράτος για τη σφαγή του Uludere και τον εκπρόσωπο του κόμματος Huseyin Celik να σχολιάζει ότι δηλώσεις αυτού του τύπου στερούνται ανθρωπιάς.

Υπενθυμίζεται ότι στο κουρδικό χωριό Uludere κοντά στα σύνορα με το Ιράκ έχασαν τη ζωή τους τον περασμένο Δεκέμβριο 34 πολίτες, όταν η πολεμική αεροπορία βομβάρδισε καραβάνι λαθρεμπορίας θεωρώντας ότι πρόκειται για αυτονομιστές αντάρτες του ΡΚΚ.

Ο Erdogan παραδέχθηκε ότι η επιχείρησε αυτή υπήρξε λανθασμένη εξαρχής, ωστόσο συμπλήρωσε ότι η συγκεκριμένη περιοχή ούτως ή άλλως μαστίζεται από την τρομοκρατία. Αργότερα προκάλεσε ο ίδιος σάλο, όταν σε φιλιππικό του εναντίον των αμβλώσεων (αλλά και… των τοκετών με καισαρική τομή) υποστήριξε «κάθε άμβλωση ισοδυναμεί με πολλά Uludere.

Το θέμα ωστόσο είναι ότι οι τριβές στο εσωτερικό του ΑΚΡ γίνονται όλο και πιο εμφανείς και η ασάφεια σχετικά με τα προσωπικά πολιτικά σχέδια του Erdogan δεν διευκολύνει την εκτόνωσή τους. Ήδη ο Τούρκος πρωθυπουργός προανήγγειλε ριζική ανανέωση των συλλογικών οργάνων του ΑΚΡ κατά το κομματικό συνέδριο του προσεχούς φθινοπώρου, με εφαρμογή της ξεχασμένης καταστατικής διάταξης που περιορίζει σε τρεις τις επιτρεπόμενες κοινοβουλευτικές θητείες των στελεχών. Στη διάταξη εμπίπτουν όλα τα «βαριά ονόματα» του τωρινού κυβερνητικού σχήματος, τα οποία εκτιμάται ότι κατά τις προσεχείς δημοτικές εκλογές θα μετακινηθούν στην τοπική αυτοδιοίκηση.

Το κυριότερο ανοιχτό ερώτημα όμως αφορά το αν ο Erdogan επιδιώκει τη μεταπήδησή του στην Προεδρία της Δημοκρατίας – σενάριο που θα μπορούσε να υλοποιηθεί και εντός του επόμενου έτους αν ο νυν πρόεδρος Abdullah Gul αναλάμβανε το 2013 τη θέση του γ.γ. του ΝΑΤΟ, όπως έχει ήδη προτείνει δημοσίως ο υπουργός ευρωπαϊκών Υποθέσεων Egemen Bagis.

Η όλη μεταρρυθμιστική προσπάθεια της Τουρκίας καθίσταται έτσι όμηρος των προσωπικών φιλοδοξιών του Erdogan καθώς είναι πολύ αμφίβολο αν τα κόμματα της αντιπολίτευσης που συμμετέχουν στην επιτροπή εκπόνησης του νέου Συντάγματος θα συναινούσαν σε μία αλλαγή του συστήματος επί το προεδρικό – στα μέτρα του νυν πρωθυπουργού.

Ωστόσο, οι πιο ενδιαφέρουσες, αν και λιγότερο εμφανείς, ρωγμές αφορούν, σύμφωνα με ανάλυση του Bloomberg, τις σχέσεις του κυβερνώντος κόμματος με το ισχυρό κίνημα του εγκατεστημένου στις ΗΠΑ ιεροκήρυκα Fetullah Gulen. Η απροσδόκητη έκφραση συμπάθειας από μέρους του Erdogan για τους στρατιωτικούς που συνελήφθησαν προ μηνός στο πλαίσιο της έρευνας για το «μεταμοντέρνο πραξικόπημα» του 1997 αποτελεί κατά τη συγκεκριμένη ανάλυση προειδοποίηση προς το κίνημα του Gulen για το ποιος πραγματικά «αποτελεί το αφεντικό». Το δίκτυο του Gulen (που μεταξύ άλλων λειτουργεί τουλάχιστον 1.000 σχολεία σε 140 χώρες) έχει με επιτυχία διεισδύσει στις κρατικές υπηρεσίες, ιδίως την αστυνομία, προωθώντας μια γραμμή «εκκαθάρισης» του βαθέος κράτος, αλλά και οδηγώντας στη φυλακή όσους, όπως π.χ. ο δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου «Ο Στρατός του Ιμάμη» Ahmet Sik, υπήρξαν αρκούντως «αδιάκριτοι» σχετικά με το ίδιο το κίνημα.

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2012/05/erdogan.html