Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Από το Blogger.

Αρχειοθήκη

ΣΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΤΥΑ

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

Του Σάββα Ιακωβίδη
Φαίνεται πως οι σχέσεις των δύο χωρών αναθερμαίνονται - Η συριακή κρίση υποχρέωσε την Άγκυρα να μεταβάλει τακτική έναντι του Ισραήλ - Απέτυχε οριστικά η στοχοθεσία για τουρκικό ηγεμονικό ρόλο στις υποθέσεις της περιοχής
ΑΘΗΝΑ και Λευκωσία ας παρακολουθούν στενά πιθανές εξελίξεις, ώστε έγκαιρα και αποφασιστικά να παρέμβουν και να δράσουν ανάλογα, αν χρειαστεί



Μέσα στον κυκεώνα του μνημονίου και της οικονομικής κρίσης, πέρασε απαρατήρητη μια πάρα πολύ σημαντική εξέλιξη, που ενδέχεται να επηρεάσει και την Κύπρο. Στις 4 Δεκεμβρίου, η σύνοδος του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες αποφάσισε την εγκατάσταση πυραύλων «Πάτριοτ» στα τουρκο-συριακά σύνορα. Στην ίδια σύνοδο, η Τουρκία δέχτηκε να αποσύρει την άρνησή της να επιτρέψει στο Ισραήλ να συνεργάζεται με τη Συμμαχία. Εμφανώς, η εγκατάσταση των «Πάτριοτ» ήταν προαπαιτούμενο για την άρση των τουρκικών αντιρρήσεων έναντι της συμμετοχής του Ισραήλ. Η απόφαση αυτή συναρτάται προς τις γενικότερες εξελίξεις στην περιοχή, με επίκεντρο όχι μόνο τη συριακή κρίση, αλλά και το ιρανικό τέλμα και την πιθανότητα επίθεσης εναντίον ιρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων.


Η απόφαση της Τουρκίας ήταν απροσδόκητη, όμως, για όσους αναλύουν τις εκτυλίξεις της τουρκικής πολιτικής, αναμενόμενη. Μόλις τον περ. Μάιο, κατά τη σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Σικάγο, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Νταβούτογλου, είχε δηλώσει ότι η Τουρκία δεν μπορούσε να επιτρέψει συμμετοχή του Ισραήλ σε ΝΑΤΟΪκές ασκήσεις. Και ότι δεν ήταν δυνατόν για την Τουρκία «να είναι συνέταιρος σε οποιαδήποτε δραστηριότητα με το Ισραήλ όχι μόνο στο ΝΑΤΟ, αλλά και σε όλες τις διεθνείς οργανώσεις και θεσμούς». Τότε, ακόμα, η Άγκυρα επέμενε σε δημόσια απολογία από το Ισραήλ για την επίθεση στο «Μαβί Μαρμαρά» και τον θάνατο εννιά Τούρκων ακτιβιστών, στην καταβολή αποζημίωσης στα θύματα της επίθεσης και στην άρση του αποκλεισμού της Γάζας.

Η συριακή κρίση
Άλλη μεν ήταν η τουρκική πολιτική έναντι του Ισραήλ και άλλα η εντεινόμενη, σε αγριότητα και διάρκεια, συριακή κρίση επέβαλε τελικά. Είναι πλέον περισσότερο από προφανές ότι η παράταση των συγκρούσεων στη γειτονική Συρία, η πιθανότητα και ο διαφαινόμενος κίνδυνος χρήσης χημικών και βιολογικών όπλων από το καθεστώς Άσαντ και η επικίνδυνη εκκρεμότητα στο ιρανικό, προκάλεσαν μια κλιμάκωση ενεργειών σε πολλά επίπεδα και χώρες, ώστε να διαφαίνεται σήμερα μια αναθέρμανση στις σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ. Είναι γνωστό ότι η Τουρκία, το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία είναι οι χώρες που, κατά κύριο λόγο, ενισχύουν και εξοπλίζουν τους Σύρους επαναστάτες. Με μία σημαντική διαφορά: Το Κατάρ και η Σ. Αραβία είναι μακριά και ανά πάσα στιγμή μπορεί να αφήσουν τη Συρία στο έλεός της. Η Τουρκία δεν μπορεί να ενεργήσει με αυτόν τον τρόπο, επειδή συνορεύει με τη Συρία και ήδη υφίσταται τις επιπτώσεις ενός μεγάλου κύματος προσφύγων. Πέραν αυτού, οι Κούρδοι της Συρίας συνεργάζονται με τους αδελφούς των του Ιράκ και εκείνους της Ανατολικής Τουρκίας.

Είναι ήδη πέραν από βέβαιο ότι οι Κούρδοι αναμένουν και παρακολουθούν πολύ στενά τις εξελίξεις ώστε, την κατάλληλη στιγμή, να προχωρήσουν σε ανακήρυξη κουρδικού κράτους, με την ανοχή οπωσδήποτε τουλάχιστον των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Μια τέτοια πιθανή προοπτική θα ισοδυναμούσε με εδαφική καρατόμηση της Τουρκίας και αναδιάταξη συνόρων στην περιοχή, που θα επηρέαζε την Τουρκία, τη Συρία, το Ιράκ, ίσως και το Ιράν.

Ο Ομπάμα και ο Νετανιάχου
Η αναζωογόνηση στις σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ δεν θα γινόταν εφικτή χωρίς την αποφασιστική παρεμβολή του Αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα και τη συναίνεση και συγκατάνευση του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου. Ο Ομπάμα έχει τρεις σημαντικές έγνοιες.
*Πρώτον, να αναθερμάνει τις σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ, δύο μεγάλους και πολύτιμους συμμάχους των ΗΠΑ, ιδιαίτερα υπό τις σημερινές κρίσιμες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή.
*Δεύτερον, να αναζωογονήσει τον ειρηνευτικό διάλογο Ισραήλ-Παλαιστινίων, για να σταλεί και ένα μήνυμα προς την Αίγυπτο, της οποίας ο ρόλος κρίνεται από την Ουάσιγκτον πολύ σημαντικός για τη σταθερότητα στην περιοχή.
*Τρίτον, να αμβλύνει προς το παρόν και τουλάχιστον για τους επόμενους τρεις μήνες, κάθε σκέψη του Ισραήλ να επιτεθεί κατά των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν.

Εκτιμούμε ότι το Ισραήλ δεν πρόκειται να επιτεθεί ούτε προσεχώς ούτε στο μέλλον κατά του Ιράν για κατανοητούς λόγους, ο κρισιμότερος των οποίων είναι ότι εύκολα αρχίζει μία κρίση και ένας πόλεμος, αλλά πάρα πολύ δύσκολα τερματίζεται. Και, βέβαια, πρέπει να συνυπολογιστούν οι φοβερές επιπτώσεις στο Ισραήλ, στην περιοχή και στον κόσμο, ιδιαίτερα στην τροφοδοσία των ΗΠΑ, της ΕΕ, της Ιαπωνίας και της Κίνας με πετρέλαιο. Σύμφωνα, λοιπόν, με τον ισραηλινό ιστότοπο Debka files, φαίνεται πως ο Ομπάμα και ο Νετανιάχου προήλθαν σε συμφωνία επί τεσσάρων σημείων, που φέρονται να είναι σε γνώση της ΕΕ, της Μόσχας, της Τεχεράνης και της Ραμάλα.

*Πρώτον, ο Νετανιάχου φέρεται να υποσχέθηκε στον Ομπάμα ότι όσο διαρκούσε η προεκλογική εκστρατεία του, δεν θα έκανε τίποτε που να του προκαλέσει ζημιά. Επίσης υποσχέθηκε να υιοθετήσει τις αμερικανικές προσπάθειες για μυστικές συνομιλίες με την Τεχεράνη μέχρι τον Μάρτιο.
*Δεύτερον, ο Ομπάμα δεσμεύτηκε πως αν ο ανώτατος Ιρανός ηγέτης, Αγιατολάχ Αλί Καμενέι, δεν συμμορφωνόταν προς τα εφτά σημεία που οι ΗΠΑ έθεσαν ενώπιον των Ιρανών αντιπροσώπων στις μυστικές συνομιλίες που έχουν μαζί τους για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, τότε η Ουάσιγκτον δεν θα απέκλειε τη στρατιωτική επιλογή, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα την υλοποιούσε.
*Τρίτον, κατά τη διάρκεια των προσεχών τριών μηνών, ο Ομπάμα φέρεται να υποσχέθηκε στον Νετανιάχου υποστήριξη για άμβλυνση των πιέσεων προς το Ισραήλ, υπό την αίρεση της επανάληψης των συνομιλιών με τους Παλαιστινίους.
*Τέταρτον, έχει δημιουργηθεί ένας σουνιτικός, μουσουλμανικός άξονας από την Αίγυπτο, την Τουρκία, το Κατάρ και την Ιορδανία, που συνεργάζεται με το Ισραήλ μετά την επιχείρηση κατά της Γάζας τον περ. μήνα.

Η αναθέρμανση των σχέσεων Τουρκίας-Ισραήλ άρχισε τους τελευταίους 4-5 μήνες. Ο αρχηγός της Μοσάντ, Ταμίρ Πάρντο, και ο ομόλογός του της ΜΙΤ, Φιντάν Χακάν, είχαν μυστικές επαφές για να προλειάνουν πολιτικές ενέργειες και αποφάσεις. Ο Δεκέμβριος φαίνεται να είναι το σημείο καμπής στην αναζωπύρωση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών, υπό την αιγίδα του Ομπάμα.

Απέτυχε ο Νταβούτογλου
Η ΑΡΑΒΙΚΗ άνοιξη, που μετατράπηκε σε βαρύ ισλαμικό χειμώνα και ειδικά η συριακή κρίση, σε συνάρτηση προς την ιρανική αστάθεια και αβεβαιότητα, καθώς και οι ορατές πλέον απειλές κατά της ασφάλειάς της, εξανάγκασαν την Τουρκία να αναθεωρήσει τη γνωστή μεγαλοϊδεατική πολιτική της, να διαδραματίσει ηγετικό ή και ηγεμονικό ρόλο στην περιοχή. Η πολιτική Νταβούτογλου, περί «μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες» της χώρας, μετεξελίχθηκε σε πολλαπλά προβλήματα, με όλους σχεδόν τους γείτονές της: Από την Ελλάδα μέχρι την Κύπρο, την Αρμενία, τη Συρία, το Ισραήλ, το Ιράκ, τους Κούρδους. Μπορεί ο Τούρκος Πρωθυπουργός, με τη ρητορική του κατά του Ισραήλ και ειδικά μετά την επίθεση στο «Μαβί Μαρμαρά» και υπέρ των Παλαιστινίων να κέρδισε προσωρινά τους αραβικούς δρόμους. Δεν κατάφερε, όμως, να κερδίσει τις κυβερνήσεις των αραβικών κρατών, που αντιμετωπίζουν με περισσή δυσπιστία τις τουρκικές μεθοδεύσεις.

Στον τουρκικό και στον διεθνή Τύπο αυξάνονται οι αναλύσεις που επιβεβαιώνουν και δικές μας, παλαιότερες, ότι η Τουρκία δεν έχει καταφέρει να αναγορευθεί στην πράξη, όχι στα λόγια, σε περιφερειακή δύναμη. Έχει τον αριθμό του στρατού και του πληθυσμού, δεν διαθέτει, όμως, τη διάρκεια της οικονομικής και πολιτικής ισχύος και αξιοπιστίας, ώστε να διαδραματίσει τον ρόλο που ονειρεύεται. Γι’ αυτό, η απόφασή της να άρει τις αντιρρήσεις της κατά της συμμετοχής του Ισραήλ σε ΝΑΤΟϊκές ασκήσεις σημαίνει, κατά την άποψή μας, το τέλος της πολιτικής Ερντογάν-Νταβούτογλου και την επιστροφή της Τουρκίας στο αμερικανικό μαντρί, σε συνεργασία με το Ισραήλ, ακριβώς για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις ορατές και συγκεκριμένες απειλές, που κατευθύνονται κατά της ασφάλειας και της εδαφικής ακεραιότητάς της.

Επηρεάζονται Ελλάδα-Κύπρος;
ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ να σημαίνει για την Ελλάδα και ειδικά για την Κύπρο μια αναθέρμανση των σχέσεων Τουρκίας-Ισραήλ; Στις διακρατικές σχέσεις, πέραν της κοινότητας συμφερόντων, εκείνα που μετρούν είναι η συνέπεια στις συμφωνίες, η αξιοπιστία στις συναλλαγές και η σοβαρότητα στις σχέσεις. Τα τελευταία δύο χρόνια, εξαιτίας της βαθιάς ψυχρότητας στις σχέσεις του με την Τουρκία, το Ισραήλ ανέπτυξε στενούς δεσμούς πολυδιάστατης συνεργασίας με την Ελλάδα και την Κύπρο, όπως με το Αζερμπαϊτζάν, τη Σερβία και τη Βουλγαρία. Η Κύπρος, όπως και η Ελλάδα θεωρούνται από το Ισραήλ ως πολύτιμοι, σταθεροί και δημοκρατικοί σύμμαχοι και φίλοι σε μια περιοχή, όπου το μίσος κατά του Ισραήλ ξεχειλίζει και απειλεί την ύπαρξή του.

Δεν αποκλείεται, στους επόμενους μήνες, οι σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ να αναθερμανθούν. Δεν θα είναι όπως παλιά, επειδή το μεν Ισραήλ δεν υπέκυψε στις τουρκικές αξιώσεις. Η δε Τουρκία, την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενη, έκανε το άνοιγμα προς το Ισραήλ επειδή αισθάνεται στο σβέρκο της την καυτή ανάσα της συριακής κρίσης και της κουρδικής κρατικής προοπτικής, που θα σημάνει την αρχή της εδαφικής διάσπασής της. Εξάλλου, η ενταξιακή πορεία της προς την ΕΕ δεν προδιαγράφεται ευοίωνη, παρά τις υψαύχενες δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων. Εκτιμούμε ότι, προς το παρόν, ένας νέος τουρκοϊσραηλινός υμέναιος δεν θα επηρεάσει τις σχέσεις του Ισραήλ με την Ελλάδα και την Κύπρο. Όμως στην πολιτική, στη διπλωματία και στις διακρατικές σχέσεις τίποτε δεν μένει για πάντα σταθερό. Αθήνα και Λευκωσία ας παρακολουθούν στενά πιθανές εξελίξεις, ώστε έγκαιρα και αποφασιστικά να παρέμβουν και να δράσουν ανάλογα, αν χρειαστεί.

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2012/12/blog-post_7583.html#.UOEc4ORVTag

___________________________________________________

Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ γάταρος δέν ἀνήκει σε ἐπαγγελματία δημοσιογράφο καί στηρίζεται στήν ἠθική ἱκανοποίηση της σταθερότητας των ἐπισκεπτῶν, χωρίς νά χρησιμοποιεῖ τεχνικές καί κόλπα γιά νά κερδίσει ἐπισκεψιμότητα, ἐπίσης δέν μ΄ ἀφήνει ἀδιάφορο ἡ ἄνοδος του.

Η ὑποστήριξή σας μπορεῖ, ὅπως βλέπετε, νά ἐκδηλωθεῖ καί με ἄλλον τρόπο κάθε φορά ποῦ θά ἔχετε τον ἐλάχιστο χρόνο.

Εὐχαριστῶ καί συνεχίζω με το ἴδιο ἀδέσμευτο καί ἀνεξάρτητο πνεῦμα...

0 Σχόλια:

back to top