Η δραματική έκκληση του Άπο προς την Ελλάδα: ...μη μας σπρώχνετε στην αγκαλιά της Τουρκίας

Του Σάββα Καλεντερίδη
Σαν σήμερα, το 1999, η Τουρκία ζούσε τη μέθη μιας μεγάλης νίκης. Ο τουρκικός λαός είχε βγει στους δρόμους για να πανηγυρίσει την σύλληψη ή ορθότερα την παράδοση του ηγέτη του κουρδικού εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος στις τουρκικές αρχές.

Την ίδια ώρα ο ελληνικός λαός, ταπεινωμένος, ζούσε το δράμα των τραγικών επιλογών της πολιτικής του ηγεσίας. Από τη μια πλευρά ήταν οι επιλογές μιας ομάδας ανεύθυνων (;) πολιτικών του κυβερνώντος κόμματος, που δημιούργησαν προσδοκίες και υποσχέθηκαν στον Οτζαλάν ότι θα κατεβάσουν ένα εκατομμύριο κόσμο στο Σύνταγμα για να υποχρεώσουν την κυβέρνηση Σημίτη, που ήταν αντίθετη στην έλευσή του στην Ελλάδα, να τον στηρίξει. Όλοι αυτοί, ανεύθυνοι (;) γαρ, κρύφτηκαν όταν ήλθε ο Άπο στην Ελλάδα, παραδίδοντας με τη στάση τους τη σκυτάλη της ανευθυνότητας (;) στην κυβέρνηση, και συγκεκριμένα στον πρωθυπουργό Σημίτη, ο οποίος στην ουσία, με τις αποφάσεις του, οδήγησε τον Αμπντουλλάχ Οτζαλάν στην τουρκική φυλακή, και την Ελλάδα στη χορεία των χωρών που παρέδωσαν ικέτη στον κοινό εχθρό.

Λίγες ημέρες πριν την παράδοση, στις 9 Φεβρουαρίου, ο Αμπντουλλάχ Οτζαλάν μου είχε ζητήσει να μεταφέρω τα εξής στην ελληνική κυβέρνηση. Τα μεταφέρω όπως τα κατέγραψα στο βιβλίο μου «Παράδοση Οτζαλάν: Η Ώρα της Αλήθειας»:

«Το μυστικό της επιτυχίας και της επικράτησης των Τούρκων μόλις μπήκαν στην Ανατολία, το 1071, είναι το ότι δεν πολέμησαν εναντίον των Κούρδων και στράφηκαν πρώτα εναντίον των Βυζαντινών. Στη συνέχεια, αφού πήραν την Κωνσταντινούπολη, για να νικήσουν τους Πέρσες, έκαναν μια στρατηγική συμμαχία με τους Κούρδους, η οποία κράτησε για αιώνες. Οι Τούρκοι, αναγνωρίζοντας καθεστώς περιορισμένης αυτονομίας στους Κούρδους φεουδάρχες και καθορίζοντας τα σύνορά τους με τους Πέρσες (μετά τη μάχη του Τσάλντιραν το 1514), κατάφεραν να καλύψουν τα νώτα τους και να αποκτήσουν στρατηγικό βάθος. Έτσι, με καλυμμένα τα νώτα τους, επιδόθηκαν απερίσπαστοι σε εκστρατείες και πολέμους και επεκτάθηκαν στην Αραβική Χερσόνησο, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, στον Καύκασο, την Κριμαία, τη Βαλκανική, φθάνοντας μέχρι τις πύλες της Βιέννης. Ένα από τα μυστικά της επιτυχίας τους ήταν η συμμαχία με τους Κούρδους.

Τα νεώτερα χρόνια, ο Αβδούλ Χαμίτ και οι Νεότουρκοι, όταν οι άλλοι λαοί επαναστατούσαν και υπήρχε ο κίνδυνος της ολοκληρωτικής διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, χρησιμοποιώντας τη θρησκεία πήραν και πάλι τους Κούρδους με το μέρος τους, καλύπτοντας ξανά τα νώτα τους.

Τέλος, ο Μουσταφά Κεμάλ, για να μπορέσει να νικήσει τους Έλληνες, το 1919-1922, πήγε ο ίδιος και πρότεινε στους τοπικούς ηγέτες των Κούρδων συμμαχία, υποσχόμενος ισονομία και ισοπολιτεία. Μετά οι υποσχέσεις ξεχάστηκαν, γι’ αυτό οι Κούρδοι επαναστάτησαν αλλεπάλληλες φορές εναντίον του Μουσταφά Κεμάλ. Μετά την τελευταία κουρδική επανάσταση, που καταπνίγηκε το 1938, το κεμαλικό κράτος ακολούθησε την πολιτική της τσιμεντοποίησης (betonlaşma), που ήταν η πολιτική αφομοίωσης των Κούρδων και των άλλων εθνοτήτων που κατοικούν στην Τουρκία.

Ο δρόμος που πήρα εγώ και οι σύντροφοί μου, είναι ο δρόμος της απελευθέρωσης και της ανεξαρτησίας του κουρδικού έθνους. Ο αγώνας μας είναι ο μόνος τρόπος για να ηττηθεί ο κεμαλισμός και το βαθύ κράτος, που καταδυναστεύει τους λαούς της Τουρκίας. Είναι ο μόνος δρόμος για τον ουσιαστικό εκδημοκρατισμό της Τουρκίας. Δυστυχώς λίγοι μπορούν να το καταλάβουν αυτό. Καμία άλλη δύναμη δεν μπορεί να νικήσει τα στερεότυπα, να σπάσει το «μπετόν» και να οδηγήσει την Τουρκία στον πραγματικό εκδημοκρατισμό.

Ο δρόμος που πήραμε είναι ταυτόχρονα μια ευκαιρία και για τις γειτονικές χώρες, όπως η Κύπρος και η Ελλάδα, που υφίστανται επί δεκαετίες την τουρκική επιθετικότητα. Γιατί με την απελευθέρωση των Κούρδων η Τουρκία χάνει το στρατηγικό βάθος που είχε επί χίλια περίπου χρόνια που κυριαρχεί στην Ανατολία και στην ευρύτερη περιοχή.

Η επανάσταση του ΡΚΚ δημιουργεί νέα στρατηγικά δεδομένα και περιορίζει το ρόλο της Τουρκίας και των Τούρκων. Γι’ αυτό μας πολεμά το τουρκικό κράτος με τόση λύσσα. Θέλουν να συνεχίσουν να κρατούν υπόδουλους τους Κούρδους, για να συνεχίσουν την ηγεμονική τους παρουσία στην περιοχή. Γι’ αυτό θέλουν να με καταστρέψουν. Γιατί τους είμαι εμπόδιο στα σχέδιά τους.

Και αν με βγάλουν από τη μέση, για να αντιμετωπίσουν το ΡΚΚ και να εξουδετερώσουν την εθνική αφύπνιση των Κούρδων, θα τονώσουν το θρησκευτικό αίσθημα του λαού μας και θα δημιουργήσουν μια ισλαμική κοινωνία. Μια τέτοια εξέλιξη θα είναι απειλή για την Ευρώπη, που δεν δέχτηκε να με στηρίξει.

Τώρα η Ελλάδα θα κάνει θανάσιμο λάθος αν πέσει σε αυτήν την παγίδα. Είναι σαν να σπρώχνει τους Κούρδους και πάλι στην αγκαλιά των Τούρκων και του ριζοσπαστικού Ισλάμ. Μην το κάνετε αυτό».

Στο άρθρο μας της Κυριακής θα δούμε αν οι εξελίξεις επαληθεύουν τον Άπο. Θα δούμε τις προοπτικές της νέας Τουρκίας.

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/02/blog-post_681.html#.UR8aYx2bHwk