ΕΝΘΕΤΟ ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΥ

Τον ευχαρίστησε, για τι;

Όταν η Αθήνα ετοιμάζεται να υποδεχθεί τον Αχμέτ Νταβούτογλου, και όταν η Λευκωσία ευχαριστεί τον Τζο Μπάιντεν επειδή επικεντρώθηκε στην επανάληψη των διακοινοτικών συνομιλιών και όχι στην κύρια αιτία της διακοπής τους, που είναι η τουρκική επιδρομή στην κυπριακή ΑΟΖ, έχει οποιοσδήποτε προσδοκίες ότι είναι δυνατόν να τελεσφορήσει οποιαδήποτε προσπάθεια της κυπριακής πλευράς, να επιτύχει κυρώσεις κατά της Τουρκίας;


Ασφαλώς, όχι. Συνεπώς, γιατί ενεπαίζετο ο λαός, για μακρύ χρονικό διάστημα, ότι τα μέτρα της Κυβέρνησης, θα εκλιμακώνοντο, και θα ανεκοινώνοντο, κάθε φορά που η Τουρκία κλιμάκωνε τις επιδρομικές της ενέργειες; Πού είναι εκείνα τα μέτρα κλιμάκωσης, τα οποία, όπως μας έλεγαν, λήφθηκαν στο Εθνικό Συμβούλιο, και εκρατούντο μυστικά, μέχρι να προκύψει ανάγκη εφαρμογής τους;

Ο Αχμέτ Νταβούτογλου το διακήρυξε, ωμά, ενώπιον του Αμερικανού Αντιπροέδρου:
Ενόσω οι Ελληνοκύπριοι θεωρούν δικές τους τις ενεργειακές πηγές και προχωρούν σε έρευνες, το ίδιο θα πράττουν και οι Τουρκοκύπριοι και η Τουρκία. Και συνόδευσε την απειλή του, με την αξίωση για δημιουργία κοινής επιτροπής των δύο κοινοτήτων για διαχείριση του φυσικού αερίου. Προειδοποιώντας ότι κάθε λεπτό που περνά, χωρίς διαπραγμάτευση, μεγεθύνει το κόστος.

Όταν, αμέσως μετά από τις συνομιλίες του με τον κ. Μπάιντεν, ο Τούρκος Πρωθυπουργός εκτοξεύει αυτές τις απειλές, συνάγεται, διά της απλής λογικής, ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος ουδεμία πίεση άσκησε στην τουρκική ηγεσία να τερματίσει τις επιδρομικές της ενέργειες, ή, αν προσπάθησε να την πείσει, ή να την πιέσει, η προσπάθεια του συνετρίβη στο τείχος της τουρκικής αδιαλλαξίας.

Δεν είχαμε καμία αμφιβολία περί τούτου. Όταν ο κ. Μπάιντεν ήλθε εδώ και απέτυχε να πείσει τον βεζύρη της Τουρκίας, τον Έρογλου, να συναινέσει σε είσοδο εμπειρογνωμόνων στην κλειστή περιοχή της Αμμοχώστου, πώς θα κατόρθωνε να πείσει, ή να κάμψει την αδιαλλαξία των σουλτάνων; Αυτά, για όσους αφελώς ανέμεναν ότι η αποστολή Μπάιντεν θα οδηγούσε σε υποχώρηση της Άγκυρας.

Ασφαλώς και δεν θα ήταν σοβαρή επιλογή, η κυπριακή κυβέρνηση να άνοιγε μέτωπο με τον Αμερικανό Αντιπρόεδρο, αλλά αναμέναμε ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, στην επικοινωνία που είχε με τον κ. Μπάιντεν, θα του υπεδείκνυε ότι διάλογος, συνεχιζομένης της τουρκικής επιδρομής και υπό την πίεση των νέων απειλών που εκτόξευσε ο Νταβούτογλου, δεν είναι δυνατόν να επαναρχίσει. Και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα ήταν ωφελιμότερες, εάν προς την κατεύθυνση της Τουρκίας επικέντρωναν τις προσπάθειές τους. Δεν χρειαζόταν το «ευχαριστώ» προς τον Αμερικανό Αντιπρόεδρο, ο οποίος δεν έπραξε όσα ήλπιζε η Λευκωσία να πράξει, και δεν απέδειξε εμπράκτως ότι η Κύπρος αποτελεί «ισχυρό στρατηγικό εταίρο» για τις ΗΠΑ.

Τα πράγματα δεν προχωρούν καθώς τα σχεδίασε η κυπριακή πλευρά, και η διεθνής κοινότητα δεν ανταποκρίνεται στη βάση της υπεράσπισης του διεθνούς δικαίου και της επιβολής κυρώσεων εναντίον εκείνου που τον παραβιάζει. Μία επιδρομή υποβιβάζεται σε θέμα επανάληψης ενός διαλόγου, ο οποίος, ούτως ή άλλως, είναι κλινικά νεκρός. Άρχισε να διαφαίνεται η εικόνα μίας παταγώδους αποτυχίας...

σημερινή