Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Από το Blogger.

Αρχειοθήκη

ΣΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΤΥΑ

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2015

Γκεβόργκ Μιρζαγιάν, ειδικά για τη RBTH
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε ψήφισμα, σύμφωνα με το οποίο η Ρωσία δεν μπορεί πλέον να θεωρείται ως στρατηγικός εταίρος της ΕΕ. Στη Μόσχα εκτιμούν ότι τα επόμενα χρόνια οι σχέσεις Ρωσίας - Ευρώπης θα συνεχίσουν να βρίσκονται σε βαθιά κρίση.Το Ευρωκοινοβούλιο, στις 10 Ιουνίου, υϊοθέτησε ένα «σκληρό» ψήφισμα για την κατάσταση των σχέσεων ΕΕ – Ρωσίας, στο οποίο καλούν την Κομισιόν να αναπτύξει μια νέα στρατηγική απέναντι στη Μόσχα. Στις συστάσεις τους συμπεριλαμβάνεται η αύξηση της χρηματοδότησης έργων «που σχεδιάζονται για να αντιμετωπίσουν τη ρωσική προπαγάνδα εντός και εκτός της ΕΕ», για την ενδυνάμωση της στήριξης της «κοινωνίας των πολιτών» στη Ρωσία, καθώς και για τη δημιουργία ενός μηχανισμού «συλλογής, παρακολούθησης και ανταλλαγής πληροφοριών» σχετικά με τις πιθανές σχέσεις μεταξύ της Μόσχας και ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων και ΜΚΟ.
Οι ρώσοι αναλυτές εκτιμούν ότι «στρατηγική εταιρική σχέση» μεταξύ της Ρωσίας και της ΕΕ τα τελευταία χρόνια, πρακτικά δεν υπάρχει. «Οι ρωσο-ευρωπαϊκές σχέσεις είναι πάντα πιο υποβαθμισμένες από τις εκάστοτε πολιτικές διακηρύξεις. Στρατηγική εταιρική σχέση υπήρξε, αλλά μόνο σε μια περιορισμένη χρονική περίοδο. Από την εποχή που ο Πούτιν ανέβηκε στην εξουσία μέχρι την «πορτοκαλί επανάσταση» στην Ουκρανία το 2004», λέει στη RBTH ο αναπληρωτής Διευθυντής του Κέντρου σύνθετων ευρωπαϊκών και διεθνών μελετών της Ανώτατης Σχολής Οικονομικών Επιστημών, Ντμίτρι Σούσλοφ. «Η Ρωσία τότε, ακολουθούσε μια ευρωκεντρική πολιτική και αποδέχονταν πλήρως την ατζέντα που της πρότεινε η Ευρωπαϊκή Ένωση».
Ωστόσο, όταν η Ρωσία άρχισε να «μετακινείται», δίνοντας μεγαλύτερο βάρος στα δικά της έργα περιφερειακής ολοκλήρωσης στο μετασοβιετικό χώρο και η Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω των «χρωματιστών επαναστάσεων» προσπάθησε να διαμορφώσει το μετασοβιετικό πολιτικό χώρο σύμφωνα με τα δικά της συμφέροντα, οι σχέσεις άρχισαν να χειροτερεύουν. Άρχισαν οι απανωτές κρίσεις του φυσικού αερίου, πολιτικές, οικονομικές…
Το δικό του, σημαντικό ρόλο στην υπόθεση, διαδραμάτισε επίσης το γεγονός ότι «η Μόσχα δεν έτεινε ιδιαίτερα στο να συνάπτει σχέσεις με τις ευρωπαϊκές δομές και θεσμούς, προτιμώντας τις διμερείς σχέσεις», λέει ο αναπληρωτής καθηγητής της Ανώτατης Σχολής Οικονομικών Επιστημών, Ντμίτρι Οφιτσέροφ-Μπέλσκι. «Γι’ αυτή τη συμπεριφορά της Μόσχας, υπήρχαν δύο αιτίες. Κατά πρώτον, υπήρχε και συντηρείται μέχρι σήμερα η τάση να παίζει με τις αντιφάσεις στο εσωτερικό της Ευρώπης και ο δεύτερος λόγος είναι ότι τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα είναι υπερβολικά γραφειοκρατικά. Σαν αποτέλεσμα η ανάπτυξη σχέσεων μαζί τους είναι χρονοβόρα και επίπονη διαδικασία».
Η κορύφωση της κρίσης σημειώθηκε λόγω της σύγκρουσης στην Ουκρανία. «Η ΕΕ και η Ρωσία βλέπουν διαφορετικά την πολιτική και οικονομική δομή της Μεγάλης Ευρώπης. Σύμφωνα με τις Βρυξέλλες, όλες οι χώρες στα ανατολικά της θα πρέπει σε κάποιο βαθμό να σχετίζονται με την ΕΕ με συμφωνίες εταιρικών σχέσεων και συνεργασίας», λέει ο Ντμίτρι Σούσλοφ. «Για τη Ρωσία αυτό είναι αποδεκτό. Η Μόσχα, υποστηρίζει την ιδέα της «ολοκλήρωσης των περιφερειακών ολοκληρώσεων». Την ανάπτυξη, δηλαδή, σχέσεων ισότιμης συνεργασίας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρασιατικής Οικονομικής Ένωσης», εξηγεί ο Σούσλοβ.

Απαισιόδοξες προβλέψεις

Οι απόψεις των εμπειρογνωμόνων για τους τρόπους εξόδου από τη σημερινή κρίση διΐστανται. Μερικοί λένε ότι θα πρέπει να αναπτυχθούν περισσότερο οι διμερείς σχέσεις με τα ευρωπαϊκά κράτη. «Φυσικά, είναι προς το συμφέρον της Ρωσίας οι διμερείς σχέσεις. Η Μόσχα έτσι, συνεννοείται απευθείας με τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Τώρα ενεργούμε προς αυτή την κατεύθυνση και δεν δίνουμε μεγάλη προσοχή στις Βρυξέλλες», λέει ο Ντμίτρι Οφιτσέροφ-Μπέλσκι. Συνήθως, μπορούμε να πετύχουμε μεγαλύτερη κατανόηση στις σχέσεις μας με αυτές τις χώρες, οι οποίες συνδέονται με τη Ρωσία αποκλειστικά στην οικονομική σφαίρα, για παράδειγμα, με την Αυστρία και την Ιταλία».
Σήμερα όμως, σε αυτές τις διμερείς σχέσεις, καθώς και στη δυνατότητα να παίξουμε με τις ενδοευρωπαϊκές αντιφάσεις, υπάρχει ένα όριο. Οι φιλικές προς τη Ρωσία χώρες, αναγκάζονται να συμπαραταχθούν με κράτη που διατείνονται μη-φιλικά απέναντι στις πολιτικές της Μόσχας, για να μην διαλύσουν το μύθο της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Ακόμη και η ελληνική κυβέρνηση, η οποία πρόσφατα μιλούσε για την απροθυμία της να ψηφίσει υπέρ της επέκτασης των αντι-ρωσικών κυρώσεων, άλλαξε θέση.
«Η ευρωπαϊκή ελίτ πιστεύει ότι η Ρωσία θα «σπάσει», ξεπερνώντας τα όρια της. Η εξωτερική πολιτική της Ρωσίας και τα σχέδια περιφερειακών ολοκληρώσεων θα αποτύχουν και η Μόσχα σε λίγα χρόνια θα επιστρέψει στο «σωστό δρόμο της ανάπτυξης». Έτσι, (σ.σ. με αυτή την ψευδαίσθηση για τις «αντοχές» της Ρωσίας, να κυριαρχεί σε ορισμένες ευρωπαϊκές Αυλές), οι ρωσο-ευρωπαϊκές σχέσεις θα συνεχίσουν να ζουν σε συνθήκες στασιμότητας και οι δύο πλευρές να αποξενώνονται η μια απ’ την άλλη», καταλήγει ο Ντμίτρι Σούσλοφ.

___________________________________________________

Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ γάταρος δέν ἀνήκει σε ἐπαγγελματία δημοσιογράφο καί στηρίζεται στήν ἠθική ἱκανοποίηση της σταθερότητας των ἐπισκεπτῶν, χωρίς νά χρησιμοποιεῖ τεχνικές καί κόλπα γιά νά κερδίσει ἐπισκεψιμότητα, ἐπίσης δέν μ΄ ἀφήνει ἀδιάφορο ἡ ἄνοδος του.

Η ὑποστήριξή σας μπορεῖ, ὅπως βλέπετε, νά ἐκδηλωθεῖ καί με ἄλλον τρόπο κάθε φορά ποῦ θά ἔχετε τον ἐλάχιστο χρόνο.

Εὐχαριστῶ καί συνεχίζω με το ἴδιο ἀδέσμευτο καί ἀνεξάρτητο πνεῦμα...

0 Σχόλια:

back to top