Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου
Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ ΕΔΩ
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Stephen Kotkin Τα γερμανικά στρατεύματα διασχίζουν τα σοβιετικά σύνορα, στις 22 Ιουνίου 1941. JOHANNES HÄHLE Περίληψη: Οι συναλλαγές τ...
-
By THE NEW YORK TIMES UPDATED 12:41 AM Right Now T he Electoral College has affirmed Donald J. Trump as the nation’s 45t...
-
«Εάν δεν το κάνουμε, τότε ζούμε σε μία Ευρώπη που εξαρτάται από άλλα κράτη, ίσως μάλιστα από προσωπικότητες όπως ο πρόεδρος Ερντογάν. Και...
-
7.4.2017: Ενεργός πλέον ο αμερικανικός στόλος έξω από τη Κύπρο Αρχές Απριλίου 2017 και έχουμε καταιγισμό ειδήσεων και σχολίων για την...
-
Ο Σαλί Μπερίσα, πρώην πρόεδρος της Αλβανίας και πρωθυπουργός της χώρας, προέβη σε μια εξομολόγηση που έδωσε βάση στις φήμες που υπήρχαν μ...
-
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΟΥΜΑΚΗΣ Ο επιπόλαιος υπολογισμός, μόλις πριν από λίγους μήνες, της άφιξης το πολύ 100.000 λαθρομεταναστών για το 2015...
-
Το Lonely Planet υμνεί την Πελοπόννησο, τα νερά και τις ομορφιές της και την παρουσιάζει ως τον κορυφαίο προορισμό για το καλοκαίρι του 2016...
-
Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ ΕΚΤΙΜΟΥΝ ΟΤΙ Ο ΣΗΜΙΤΗΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΩΘΗΣΕΙ... ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ Η αλ...
-
Μάρκος Τρούλης* Εισαγωγή Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ταυτίσει την έννοια της ενεργειακής ασφαλείας (energy security) με τη διασφάλιση του στ...
-
Με κόκκινο σημειώνεται ο συριακός στρατός, με κίτρινο οι κουρδικές δυνάμεις και με γκρι οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους (φωτ.: Σ. Κ...
Από το Blogger.
Αρχειοθήκη
Φόρμα επικοινωνίας
Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2015
Ιωάννα Συγκρασίτη*
Κύπρος και Ελλάδα έχουν τα τελευταία χρόνια εξαντλήσει σχεδόν κάθε δυνατή προσπάθεια, προκειμένου η Τουρκία να παραμείνει σε τροχιά ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Έχοντας επιδείξει ιώβεια υπομονή και προσπερνώντας με αξιοσημείωτη στωικότητα και ορθολογισμό τις κατά καιρούς γνωστές τουρκικές κουτοπονηριές και προκλήσεις, τα πολιτικά τερτίπια, αλλά και τα ανατολίτικα παζάρια της Άγκυρας, Αθήνα και Λευκωσία έχουν δώσει στη γείτονα χώρα (σε συνεργασία πάντοτε και με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους εταίρους, αλλά και τα θεσμικά όργανα της ΕΕ) πάμπολλες ευκαιρίες συμμόρφωσης στις αρχές, στις αξίες και στο κεκτημένο της ΕΕ.
Κύπρος και Ελλάδα εξακολουθούν να κρατούν τη θύρα της εισόδου στην ΕΕ ανοικτή για την Τουρκία, παρά την αλλοπρόσαλλη ευρωπαϊκή πολιτική που ακολουθεί η Άγκυρα και παρά τη μη ύπαρξη εμφανούς προόδου στις διμερείς τους σχέσεις μ' αυτή.
Εναπόκειται πλέον στην ίδια τη γείτονα χώρα να αποφασίσει αν θα συνεχίσει να συμπεριφέρεται σαν «κουτοπόνηρος Ανατολίτης σε παζάρι» ή αν επιτέλους θα ξεκινήσει να συμπεριφέρεται σαν κανονικό ευρωπαϊκό κράτος και σαν πραγματικός Ευρωπαίος εταίρος.
Δυστυχώς, έως σήμερα, η Τουρκία δεν φαίνεται να επιθυμεί να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που της παρουσιάζονται. Αποδεικνύει έτσι είτε ότι η ένταξή της στην ευρωπαϊκή οικογένεια δεν αποτελεί πλέον για τη σημερινή -υπό τον Ερντογάν- πολιτική ηγεσία της χώρας βασική προτεραιότητα πολιτικής αλλά μια σημαία ευκαιρίας για άντληση πρόσκαιρων ωφελημάτων κυρίως χρηματοδοτικών, είτε ότι επιθυμεί η ενταξιακή της πορεία να ξεφύγει από τη συνήθη διαδικασία και να πραγματοποιηθεί "ála carte» και με εκπτώσεις (πράγμα αδιανόητο για τα ευρωπαϊκά πολιτικά ήθη).
Κοινός παρανομαστής και στις δύο παραπάνω εκδοχές είναι τα συνεχή ανατολίτικα παζάρια στην προσπάθεια της Άγκυρας να προσεταιριστεί τα οφέλη που προκύπτουν από το καθεστώς του υπό ένταξη στην ΕΕ κράτους, ενώ, εκμεταλλευόμενη ταυτόχρονα τη διεθνή συγκυρία στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, προσπαθεί να κερδίσει όσα πιο πολλά μπορεί, με αντάλλαγμα τη διαχείριση στο έδαφός της του διογκωμένου προσφυγικού ρεύματος προς την Ευρώπη. Θέτει την πρόοδο της ενταξιακής της πορείας στο ζύγι με αντιστάθμισμα όχι την αποδοχή από μέρους της του κοινοτικού κεκτημένου, αλλά την επιπρόσθετη βοήθεια για το προσφυγικό, τα οικονομικά οφέλη, τα θέματα θεωρήσεων εισόδου κ.λπ.
Με αυτό το ιδιότυπο και αναχρονιστικό πλέον για τη διεθνή πολιτική σκηνή ανατολίτικο παζάρι, η Τουρκία δοκιμάζει τα νεύρα και τις αντοχές της πλειονότητας των εταίρων και ιδιαίτερα της Λευκωσίας και της Αθήνας. Δίχως άλλο, η προσπάθεια της Άγκυρας να θέσει το ζήτημα του ανοίγματος επιπρόσθετων ενταξιακών κεφαλαίων στο επίκεντρο αυτού του νεο-οθωμανικής έμπνευσης και καταγωγής πολιτικού παζαριού, δημιουργεί πολλά ερωτηματικά για την προσαρμογή της Τουρκίας στα ευρωπαϊκά πρότυπα συμπεριφοράς.
Την ίδια στιγμή, η συμπεριφορά της γίνεται ακόμα πιο άσχημη, ιδιαίτερα όταν με το παζάρι αυτό η Άγκυρα προσπαθεί να προσπεράσει την υποχρέωσή της να συμμορφωθεί στα λεγόμενα κυπρογενή προαπαιτούμενα της ένταξης που είναι όμως ευρωπαϊκά προαπαιτούμενα. Τέλος, με τη συμπεριφορά της στη διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού, ιδιαίτερα μάλιστα μετά και τις πρόσφατες τελετές στα εγκαίνια του παράνομου αγωγού ύδατος Τουρκίας - κατεχόμενων, η Άγκυρα, δυστυχώς, τόσο σε επίπεδο ρητορικής, όσο και πολιτικής πρακτικής, διολισθαίνει επικίνδυνα και υπονομεύει τις διαδικασίες επίλυσης.
Η παραπάνω συμπεριφορά είναι εξόχως αντιευρωπαϊκή και αντιβαίνει τον ευρωπαϊκό κώδικα συμπεριφοράς, το ευρωπαϊκό κεκτημένο και τις αρχές της ΕΕ.
Δυστυχώς, η Τουρκία «θέλει» να ενταχθεί στην ΕΕ χωρίς να έχει αποφασίσει αν επιθυμεί να ανήκει στην Ευρώπη, αν αισθάνεται ευρωπαϊκή χώρα και, πρωτίστως, αν αποδέχεται στο σύνολό του το κεκτημένο της ευρωπαϊκής οικογένειας και την κοινή της προοπτική.
Η Τουρκία πρέπει να αποφασίσει πού ανήκει. Στην Ευρώπη ή κάπου αλλού. Γιατί οι νεο-οθωμανικοί σχεδιασμοί, τα ανατολίτικα παζάρια και η κουτοπονηριά δεν έχουν χώρο στην Ευρώπη του 21ου αιώνα και αν ο ένοικος του «Λευκού Παλατιού» με τα 1.000 δωμάτια στην Άγκυρα το έχει ξεχάσει, είναι καιρός κάποιος να του το υπενθυμίσει!
* Η Ιωάννα Συγκρασίτη, είναι διεθνολόγος - ευρωπαιολόγος.
Κύπρος και Ελλάδα έχουν τα τελευταία χρόνια εξαντλήσει σχεδόν κάθε δυνατή προσπάθεια, προκειμένου η Τουρκία να παραμείνει σε τροχιά ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Έχοντας επιδείξει ιώβεια υπομονή και προσπερνώντας με αξιοσημείωτη στωικότητα και ορθολογισμό τις κατά καιρούς γνωστές τουρκικές κουτοπονηριές και προκλήσεις, τα πολιτικά τερτίπια, αλλά και τα ανατολίτικα παζάρια της Άγκυρας, Αθήνα και Λευκωσία έχουν δώσει στη γείτονα χώρα (σε συνεργασία πάντοτε και με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους εταίρους, αλλά και τα θεσμικά όργανα της ΕΕ) πάμπολλες ευκαιρίες συμμόρφωσης στις αρχές, στις αξίες και στο κεκτημένο της ΕΕ.
Κύπρος και Ελλάδα εξακολουθούν να κρατούν τη θύρα της εισόδου στην ΕΕ ανοικτή για την Τουρκία, παρά την αλλοπρόσαλλη ευρωπαϊκή πολιτική που ακολουθεί η Άγκυρα και παρά τη μη ύπαρξη εμφανούς προόδου στις διμερείς τους σχέσεις μ' αυτή.
Εναπόκειται πλέον στην ίδια τη γείτονα χώρα να αποφασίσει αν θα συνεχίσει να συμπεριφέρεται σαν «κουτοπόνηρος Ανατολίτης σε παζάρι» ή αν επιτέλους θα ξεκινήσει να συμπεριφέρεται σαν κανονικό ευρωπαϊκό κράτος και σαν πραγματικός Ευρωπαίος εταίρος.
Δυστυχώς, έως σήμερα, η Τουρκία δεν φαίνεται να επιθυμεί να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που της παρουσιάζονται. Αποδεικνύει έτσι είτε ότι η ένταξή της στην ευρωπαϊκή οικογένεια δεν αποτελεί πλέον για τη σημερινή -υπό τον Ερντογάν- πολιτική ηγεσία της χώρας βασική προτεραιότητα πολιτικής αλλά μια σημαία ευκαιρίας για άντληση πρόσκαιρων ωφελημάτων κυρίως χρηματοδοτικών, είτε ότι επιθυμεί η ενταξιακή της πορεία να ξεφύγει από τη συνήθη διαδικασία και να πραγματοποιηθεί "ála carte» και με εκπτώσεις (πράγμα αδιανόητο για τα ευρωπαϊκά πολιτικά ήθη).
Κοινός παρανομαστής και στις δύο παραπάνω εκδοχές είναι τα συνεχή ανατολίτικα παζάρια στην προσπάθεια της Άγκυρας να προσεταιριστεί τα οφέλη που προκύπτουν από το καθεστώς του υπό ένταξη στην ΕΕ κράτους, ενώ, εκμεταλλευόμενη ταυτόχρονα τη διεθνή συγκυρία στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, προσπαθεί να κερδίσει όσα πιο πολλά μπορεί, με αντάλλαγμα τη διαχείριση στο έδαφός της του διογκωμένου προσφυγικού ρεύματος προς την Ευρώπη. Θέτει την πρόοδο της ενταξιακής της πορείας στο ζύγι με αντιστάθμισμα όχι την αποδοχή από μέρους της του κοινοτικού κεκτημένου, αλλά την επιπρόσθετη βοήθεια για το προσφυγικό, τα οικονομικά οφέλη, τα θέματα θεωρήσεων εισόδου κ.λπ.
Με αυτό το ιδιότυπο και αναχρονιστικό πλέον για τη διεθνή πολιτική σκηνή ανατολίτικο παζάρι, η Τουρκία δοκιμάζει τα νεύρα και τις αντοχές της πλειονότητας των εταίρων και ιδιαίτερα της Λευκωσίας και της Αθήνας. Δίχως άλλο, η προσπάθεια της Άγκυρας να θέσει το ζήτημα του ανοίγματος επιπρόσθετων ενταξιακών κεφαλαίων στο επίκεντρο αυτού του νεο-οθωμανικής έμπνευσης και καταγωγής πολιτικού παζαριού, δημιουργεί πολλά ερωτηματικά για την προσαρμογή της Τουρκίας στα ευρωπαϊκά πρότυπα συμπεριφοράς.
Την ίδια στιγμή, η συμπεριφορά της γίνεται ακόμα πιο άσχημη, ιδιαίτερα όταν με το παζάρι αυτό η Άγκυρα προσπαθεί να προσπεράσει την υποχρέωσή της να συμμορφωθεί στα λεγόμενα κυπρογενή προαπαιτούμενα της ένταξης που είναι όμως ευρωπαϊκά προαπαιτούμενα. Τέλος, με τη συμπεριφορά της στη διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού, ιδιαίτερα μάλιστα μετά και τις πρόσφατες τελετές στα εγκαίνια του παράνομου αγωγού ύδατος Τουρκίας - κατεχόμενων, η Άγκυρα, δυστυχώς, τόσο σε επίπεδο ρητορικής, όσο και πολιτικής πρακτικής, διολισθαίνει επικίνδυνα και υπονομεύει τις διαδικασίες επίλυσης.
Η παραπάνω συμπεριφορά είναι εξόχως αντιευρωπαϊκή και αντιβαίνει τον ευρωπαϊκό κώδικα συμπεριφοράς, το ευρωπαϊκό κεκτημένο και τις αρχές της ΕΕ.
Δυστυχώς, η Τουρκία «θέλει» να ενταχθεί στην ΕΕ χωρίς να έχει αποφασίσει αν επιθυμεί να ανήκει στην Ευρώπη, αν αισθάνεται ευρωπαϊκή χώρα και, πρωτίστως, αν αποδέχεται στο σύνολό του το κεκτημένο της ευρωπαϊκής οικογένειας και την κοινή της προοπτική.
Η Τουρκία πρέπει να αποφασίσει πού ανήκει. Στην Ευρώπη ή κάπου αλλού. Γιατί οι νεο-οθωμανικοί σχεδιασμοί, τα ανατολίτικα παζάρια και η κουτοπονηριά δεν έχουν χώρο στην Ευρώπη του 21ου αιώνα και αν ο ένοικος του «Λευκού Παλατιού» με τα 1.000 δωμάτια στην Άγκυρα το έχει ξεχάσει, είναι καιρός κάποιος να του το υπενθυμίσει!
* Η Ιωάννα Συγκρασίτη, είναι διεθνολόγος - ευρωπαιολόγος.
___________________________________________________
Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ γάταρος δέν ἀνήκει σε ἐπαγγελματία δημοσιογράφο καί στηρίζεται στήν ἠθική ἱκανοποίηση της σταθερότητας των ἐπισκεπτῶν, χωρίς νά χρησιμοποιεῖ τεχνικές καί κόλπα γιά νά κερδίσει ἐπισκεψιμότητα, ἐπίσης δέν μ΄ ἀφήνει ἀδιάφορο ἡ ἄνοδος του.
Η ὑποστήριξή σας μπορεῖ, ὅπως βλέπετε, νά ἐκδηλωθεῖ καί με ἄλλον τρόπο κάθε φορά ποῦ θά ἔχετε τον ἐλάχιστο χρόνο.
Εὐχαριστῶ καί συνεχίζω με το ἴδιο ἀδέσμευτο καί ἀνεξάρτητο πνεῦμα...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου