Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου
Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ ΕΔΩ
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Το Lonely Planet υμνεί την Πελοπόννησο, τα νερά και τις ομορφιές της και την παρουσιάζει ως τον κορυφαίο προορισμό για το καλοκαίρι του 2016...
-
Βαλεντίνος Βασιλέσκου , Réseau International Σύμφωνα με τη συμφωνία για μια ειρηνική διευθέτηση του εμφυλίου πολέμου στη Συρία, δημιουργήθηκ...
-
Stephen Kotkin Τα γερμανικά στρατεύματα διασχίζουν τα σοβιετικά σύνορα, στις 22 Ιουνίου 1941. JOHANNES HÄHLE Περίληψη: Οι συναλλαγές τ...
-
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΟΥΜΑΚΗΣ Ο επιπόλαιος υπολογισμός, μόλις πριν από λίγους μήνες, της άφιξης το πολύ 100.000 λαθρομεταναστών για το 2015...
-
«Εάν δεν το κάνουμε, τότε ζούμε σε μία Ευρώπη που εξαρτάται από άλλα κράτη, ίσως μάλιστα από προσωπικότητες όπως ο πρόεδρος Ερντογάν. Και...
-
By THE NEW YORK TIMES UPDATED 12:41 AM Right Now T he Electoral College has affirmed Donald J. Trump as the nation’s 45t...
-
Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ ΕΚΤΙΜΟΥΝ ΟΤΙ Ο ΣΗΜΙΤΗΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΩΘΗΣΕΙ... ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ Η αλ...
-
Αν είναι ακριβή τα όσα δηλώνουν οι Κούρδοι της Συρίας, θα πρόκειται για τη μεγαλύτερη ανατροπή από τότε που ξεκίνησαν τα γεγονότα στη Συρ...
-
7.4.2017: Ενεργός πλέον ο αμερικανικός στόλος έξω από τη Κύπρο Αρχές Απριλίου 2017 και έχουμε καταιγισμό ειδήσεων και σχολίων για την...
-
Δικαστές, Εισαγγελείς, Βουλευτές, Μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους: Η άσχημη πλευρά του θέματος των αποδοχών τους Του Γιάννη Αποστολί...
Από το Blogger.
Αρχειοθήκη
Φόρμα επικοινωνίας
Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2016
Με τον Κώστα Κωνσταντίνου
Η φωτογραφία είναι από το 1974. Αυτό που βλέπετε πίσω είναι οι σοροί αμάχων - γυναικόπαιδων και ηλικιωμένων. Eίχαν εκτελεστεί εν ψυχρώ, τις πρώτες μέρες της εισβολής. Βρέθηκαν σε σκουπιδότοπο.
«Οταν άρχισε η εκταφή […] είδαμε δεκάδες αποκεφαλισμένα και ακρωτηριασμένα πτώματα, κυρίως παιδιών, τα οποία είχαν σκεπαστεί μόνο με σκουπίδια. Μερικά από τα θύματα ήταν δεμένα μεταξύ τους με τέλι…
Μερικά από τα θύματα ήταν μισοκαμένα. Σχεδόν όλα τα αγόρια, κάθε ηλικίας, ήταν χωρίς κεφάλια. Μεταξύ των παιδιών που βρέθηκαν δολοφονημένα στον σκυβαλότοπο ήταν και τα έξι αδέλφια μου. Η μητέρα μου, η γιαγιά και η θεία μου μαζί με τα εφτά παιδιά της».
Η μαρτυρία αυτή ανήκει στον Ασίρ Αχμέτ, έναν Τ/Κ από το χωριό Μαράθα. Τα ονόματα των θυμάτων και οι ηλικίες τους υπάρχουν σε ένα μνημείο εκεί όπου βρέθηκαν. Εκεί, ίσως θυμάστε, τον Οκτώβριο είχε γίνει το επεισόδιο κατά την κατάθεση λουλουδιών από τον γ.γ. του ΑΚΕΛ.
Η «Χαραυγή» καταγράφει επώνυμη μαρτυρία του Ε/Κ Νίκου Γενιά: «Εοκαβητατζήδες με εκσκαφείς άνοιγαν λάκκους και έθαβαν τους γέρους και τα παιδιά που σκότωσαν σε αυτά τα χωριά. Μάλιστα ένας από αυτούς κομπάζοντας μας είπε ’Εμείς εκάμαμεν την δουλειάν μας’…».
Τα όσα έγιναν στα τ/κ χωριά Μαράθα, Σανταλάρη και Αλόα, στην πρώτη φάση της εισβολής, από Εοκαβήτες της Περιστερωνοπηγής και άλλων χωριών, αλλά και χουντικούς αξιωματικούς, είναι μια σελίδα ντροπής για όλους μας. Εκατόν είκοσι έξι οι αγνοούμενοι. Το ίδιο, τις ίδιες μέρες, έγινε και στην Τόχνη. Εκεί σφαγιάστηκαν ομαδικά 79 άνθρωποι. Παρόμοιοι οι δράστες.
Πόσοι τα γνωρίζουμε; Και πόσοι, από εμάς που τα γνωρίζουμε και χωρίς αυτό να συνιστά ελαφρυντικό, τολμήσαμε ποτέ να σκεφτούμε γιατί μετά τη δεύτερη φάση της εισβολής Ε/Κ άμαχοι έπεφταν θύματα πανομοιότυπων εγκλημάτων από Τ/Κ στην Άσσια λ.χ. (52 άτομα) και το Ορνίθι (18 άτομα);
Όμως, δεν είναι αυτό το θέμα της Στήλης σήμερα. Το θέμα είναι πως, σε αντίθεση με την κάθε ανεύρεση των οστών Ε/Κ θυμάτων, η ανακάλυψη προχθές του μαζικού τάφου με τα οστά 86 Τ/Κ αγνοούμενων της σφαγής στα τρία χωριά πέρασε στο ντούκου στη δική μας πλευρά.
Κι όμως, ο μαζικός τάφος στον Σανταλάρη είναι ο μεγαλύτερος που βρέθηκε μέχρι σήμερα. Πιο μεγάλος και από της Άσσιας. Ήταν η πιο σημαντική ανακάλυψη για ένα έγκλημα πολέμου του 1974, η ευθύνη του οποίου, όμως, βαραίνει τη δική μας πλευρά. Τη δική μας κοινότητα.
Το θέμα δεν είναι ο… συμψηφισμός. Ούτε το εάν κατά τη γνωστή πρακτική αντιπερισπασμού διάφοροι οι οποίοι, είτε θαυμάζουν τον πολιτικό χώρο των εγκληματιών που τα διέπραξαν είτε απλώς του βρίσκουν ελαφρυντικά, θα μπουν και σε αυτό όπως και σε κάθε άλλο κείμενο το οποίο φωτίζει αυτή την (κατ’ επιλογήν) άγνωστη πτυχή της Ιστορίας μας και θα γράψουν σχόλια όπως «εξισώνετε την εισβολή με...» το τάδε και το δείνα. Και να είστε βέβαιοι ότι θα το κάνουν.
Το θέμα είναι η Ιστορία. Τα γεγονότα. Όχι όμως υπό το φως που σου συμφέρει, ενίοτε και υπό το σκότος της απόκρυψης της αλήθειας ή της διαστρέβλωσής της. Ιστορία είναι να τολμάς να κοιτάζεις και τα όσα δεν σε συμφέρουν. Και δεν σε τιμούν.
Κι αυτή η ανακάλυψη ακριβώς για αυτό αγνοήθηκε τόσο. Ή και, ακόμη χειρότερα, αν μιλάμε για συμψηφισμούς, παρουσιάστηκε και σε αναφορές στα ΜΜΕ με τίτλους όπως «Εντοπίστηκαν οστά Ε/Κ και Τ/Κ στα κατεχόμενα». Με την επεξηγηματική παράγραφο να παραπέμπει σε… πληροφορίες για την ανεύρεση (και) των οστών τριών Ε/Κ στο Δίκωμο.
Λυπάμαι, αλλά δεν προχωράμε έτσι. Δεν γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι. ‘Η και άνθρωποι σκέτο. Η άρνηση της Ιστορίας, όπως και τα επικοινωνιακά παιγνίδια με τα οποία συντηρείται η αποσπασματική αφήγηση -ναι, και στις δύο κοινότητες- και θάβεται η ιστορική αλήθεια, είναι αντίστοιχα ντροπιαστική με αυτά τα ανομολόγητα εγκλήματα. Είναι ένα νέο έγκλημα από αυτόν που διανοείται να το διαπράξει.
Το μόνο που οφείλουμε να πούμε -και ήδη το είπαν κάποιοι- είναι συγγνώμη για αυτό που αναλογεί στη δική μας κοινότητα, ειδικά όταν μιλάμε για τέτοιες πράξεις κτηνωδίας εις βάρος αθώων ανθρώπων. Τίποτα άλλο.
Δεν έχω τον χώρο να την παραθέσω αυτούσια ξανά και εδώ: Ακρωτηριασμένα και καμένα πτώματα, κυρίως παιδιών, τα οποία είχαν σκεπαστεί μόνο με σκουπίδια. «Μεταξύ τους και τα έξι αδέλφια μου. Η μητέρα μου, η γιαγιά και η θεία μου μαζί με τα εφτά παιδιά της».
Δείτε λίγο ξανά και τη φωτογραφία, αν θέλετε.
Εάν δεν αισθάνεστε ντροπή, αναρωτηθείτε γιατί.
Η Ιστορία είναι αυτή που είναι. Όχι αυτή που μας συμφέρει μόνο. Έτσι πάει. Και έτσι πρέπει. Το χρειάζεται για να επιβιώνει ως τέτοια. Και για να μαθαίνει τους ανθρώπους τουλάχιστον πώς να παραμένουν άνθρωποι.
Αυτό το εκ πρώτης όψεως απλό και το τόσο δύσκολο τελικά.
Πολίτης
Η φωτογραφία είναι από το 1974. Αυτό που βλέπετε πίσω είναι οι σοροί αμάχων - γυναικόπαιδων και ηλικιωμένων. Eίχαν εκτελεστεί εν ψυχρώ, τις πρώτες μέρες της εισβολής. Βρέθηκαν σε σκουπιδότοπο.
«Οταν άρχισε η εκταφή […] είδαμε δεκάδες αποκεφαλισμένα και ακρωτηριασμένα πτώματα, κυρίως παιδιών, τα οποία είχαν σκεπαστεί μόνο με σκουπίδια. Μερικά από τα θύματα ήταν δεμένα μεταξύ τους με τέλι…
Μερικά από τα θύματα ήταν μισοκαμένα. Σχεδόν όλα τα αγόρια, κάθε ηλικίας, ήταν χωρίς κεφάλια. Μεταξύ των παιδιών που βρέθηκαν δολοφονημένα στον σκυβαλότοπο ήταν και τα έξι αδέλφια μου. Η μητέρα μου, η γιαγιά και η θεία μου μαζί με τα εφτά παιδιά της».
Η μαρτυρία αυτή ανήκει στον Ασίρ Αχμέτ, έναν Τ/Κ από το χωριό Μαράθα. Τα ονόματα των θυμάτων και οι ηλικίες τους υπάρχουν σε ένα μνημείο εκεί όπου βρέθηκαν. Εκεί, ίσως θυμάστε, τον Οκτώβριο είχε γίνει το επεισόδιο κατά την κατάθεση λουλουδιών από τον γ.γ. του ΑΚΕΛ.
Τα όσα έγιναν στα τ/κ χωριά Μαράθα, Σανταλάρη και Αλόα, στην πρώτη φάση της εισβολής, από Εοκαβήτες της Περιστερωνοπηγής και άλλων χωριών, αλλά και χουντικούς αξιωματικούς, είναι μια σελίδα ντροπής για όλους μας. Εκατόν είκοσι έξι οι αγνοούμενοι. Το ίδιο, τις ίδιες μέρες, έγινε και στην Τόχνη. Εκεί σφαγιάστηκαν ομαδικά 79 άνθρωποι. Παρόμοιοι οι δράστες.
Πόσοι τα γνωρίζουμε; Και πόσοι, από εμάς που τα γνωρίζουμε και χωρίς αυτό να συνιστά ελαφρυντικό, τολμήσαμε ποτέ να σκεφτούμε γιατί μετά τη δεύτερη φάση της εισβολής Ε/Κ άμαχοι έπεφταν θύματα πανομοιότυπων εγκλημάτων από Τ/Κ στην Άσσια λ.χ. (52 άτομα) και το Ορνίθι (18 άτομα);
Όμως, δεν είναι αυτό το θέμα της Στήλης σήμερα. Το θέμα είναι πως, σε αντίθεση με την κάθε ανεύρεση των οστών Ε/Κ θυμάτων, η ανακάλυψη προχθές του μαζικού τάφου με τα οστά 86 Τ/Κ αγνοούμενων της σφαγής στα τρία χωριά πέρασε στο ντούκου στη δική μας πλευρά.
Κι όμως, ο μαζικός τάφος στον Σανταλάρη είναι ο μεγαλύτερος που βρέθηκε μέχρι σήμερα. Πιο μεγάλος και από της Άσσιας. Ήταν η πιο σημαντική ανακάλυψη για ένα έγκλημα πολέμου του 1974, η ευθύνη του οποίου, όμως, βαραίνει τη δική μας πλευρά. Τη δική μας κοινότητα.
Το θέμα δεν είναι ο… συμψηφισμός. Ούτε το εάν κατά τη γνωστή πρακτική αντιπερισπασμού διάφοροι οι οποίοι, είτε θαυμάζουν τον πολιτικό χώρο των εγκληματιών που τα διέπραξαν είτε απλώς του βρίσκουν ελαφρυντικά, θα μπουν και σε αυτό όπως και σε κάθε άλλο κείμενο το οποίο φωτίζει αυτή την (κατ’ επιλογήν) άγνωστη πτυχή της Ιστορίας μας και θα γράψουν σχόλια όπως «εξισώνετε την εισβολή με...» το τάδε και το δείνα. Και να είστε βέβαιοι ότι θα το κάνουν.
Το θέμα είναι η Ιστορία. Τα γεγονότα. Όχι όμως υπό το φως που σου συμφέρει, ενίοτε και υπό το σκότος της απόκρυψης της αλήθειας ή της διαστρέβλωσής της. Ιστορία είναι να τολμάς να κοιτάζεις και τα όσα δεν σε συμφέρουν. Και δεν σε τιμούν.
Κι αυτή η ανακάλυψη ακριβώς για αυτό αγνοήθηκε τόσο. Ή και, ακόμη χειρότερα, αν μιλάμε για συμψηφισμούς, παρουσιάστηκε και σε αναφορές στα ΜΜΕ με τίτλους όπως «Εντοπίστηκαν οστά Ε/Κ και Τ/Κ στα κατεχόμενα». Με την επεξηγηματική παράγραφο να παραπέμπει σε… πληροφορίες για την ανεύρεση (και) των οστών τριών Ε/Κ στο Δίκωμο.
Λυπάμαι, αλλά δεν προχωράμε έτσι. Δεν γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι. ‘Η και άνθρωποι σκέτο. Η άρνηση της Ιστορίας, όπως και τα επικοινωνιακά παιγνίδια με τα οποία συντηρείται η αποσπασματική αφήγηση -ναι, και στις δύο κοινότητες- και θάβεται η ιστορική αλήθεια, είναι αντίστοιχα ντροπιαστική με αυτά τα ανομολόγητα εγκλήματα. Είναι ένα νέο έγκλημα από αυτόν που διανοείται να το διαπράξει.
Το μόνο που οφείλουμε να πούμε -και ήδη το είπαν κάποιοι- είναι συγγνώμη για αυτό που αναλογεί στη δική μας κοινότητα, ειδικά όταν μιλάμε για τέτοιες πράξεις κτηνωδίας εις βάρος αθώων ανθρώπων. Τίποτα άλλο.
Δεν έχω τον χώρο να την παραθέσω αυτούσια ξανά και εδώ: Ακρωτηριασμένα και καμένα πτώματα, κυρίως παιδιών, τα οποία είχαν σκεπαστεί μόνο με σκουπίδια. «Μεταξύ τους και τα έξι αδέλφια μου. Η μητέρα μου, η γιαγιά και η θεία μου μαζί με τα εφτά παιδιά της».
Δείτε λίγο ξανά και τη φωτογραφία, αν θέλετε.
Εάν δεν αισθάνεστε ντροπή, αναρωτηθείτε γιατί.
Η Ιστορία είναι αυτή που είναι. Όχι αυτή που μας συμφέρει μόνο. Έτσι πάει. Και έτσι πρέπει. Το χρειάζεται για να επιβιώνει ως τέτοια. Και για να μαθαίνει τους ανθρώπους τουλάχιστον πώς να παραμένουν άνθρωποι.
Αυτό το εκ πρώτης όψεως απλό και το τόσο δύσκολο τελικά.
Πολίτης
___________________________________________________
Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ γάταρος δέν ἀνήκει σε ἐπαγγελματία δημοσιογράφο καί στηρίζεται στήν ἠθική ἱκανοποίηση της σταθερότητας των ἐπισκεπτῶν, χωρίς νά χρησιμοποιεῖ τεχνικές καί κόλπα γιά νά κερδίσει ἐπισκεψιμότητα, ἐπίσης δέν μ΄ ἀφήνει ἀδιάφορο ἡ ἄνοδος του.
Η ὑποστήριξή σας μπορεῖ, ὅπως βλέπετε, νά ἐκδηλωθεῖ καί με ἄλλον τρόπο κάθε φορά ποῦ θά ἔχετε τον ἐλάχιστο χρόνο.
Εὐχαριστῶ καί συνεχίζω με το ἴδιο ἀδέσμευτο καί ἀνεξάρτητο πνεῦμα...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου