ΕΝΘΕΤΟ ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΥ

Η Κύπρος μέσα σ' αυτό το σκηνικό αποτελεί ίσως τη μόνη χώρα που αποφεύγει με κάθε τρόπο να δημιουργήσει πρόβλημα στην Τουρκία

Είναι πλέον πασιφανές ότι η πολιτική των κομμάτων ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ στο Κυπριακό έχει αποτύχει. Έχει χρεοκοπήσει. Οι ηγεσίες των δύο αυτών κομμάτων έχουν κατ' επανάληψη εξευτελιστεί και γελοιοποιηθεί τόσο από την ηγεσία των Τουρκοκυπρίων όσο και από την ίδια την Τουρκία. Προφανές είναι επίσης ότι και η ίδια η Τουρκία, σ' ό,τι αφορά την εξωτερική της πολιτική, συναντά τη μία αποτυχία μετά την άλλη, σε
σημείο που να έχει απομονωθεί τελείως στην περιοχή μας. Οι σχέσεις της με όλες σχεδόν τις γειτονικές της χώρες έχουν επιδεινωθεί και κυμαίνονται από πολύ ψυχρές μέχρι εχθρικές. Ιράν, Ιράκ, Συρία, Λίβανος, Ισραήλ, Αίγυπτος, Κύπρος, Ελλάδα, Ιορδανία, Αρμενία, έχουν πολύ μεγάλα προβλήματα, τα οποία εκπηγάζουν από τον διαπιστωμένο επεκτατισμό της Άγκυρας.


Η υπερδύναμη Ρωσία βρίσκεται σε ανοικτή σύγκρουση μαζί της στη Συρία, όπου ο συριακός στρατός με τη βοήθεια της ρωσικής αεροπορίας διαλύει ένα-ένα τα τουρκικά προγεφυρώματα. Μετά δε την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού από την Τουρκία, οι αεροπορία της δεν τολμά πλέον να πετάξει πάνω από τη Συρία. Η άλλη υπερδύναμη, η Αμερική, έχει προχωρήσει σε στρατηγική απόφαση περιορισμού της ανάμιξης και του ενδιαφέροντός της στη Μέση Ανατολή, αφήνοντας ουσιαστικά μόνη κι εκτεθειμένη την Τουρκία. Τελικά το Κουρδικό φουντώνει κυριολεκτικά, τόσο εντός όσο και εκτός τουρκικών συνόρων, όπου με τη βοήθεια τόσο των Ρώσων όσο και των Αμερικανών προχωρεί ακάθεκτο προς την πραγματοποίηση του στόχου δημιουργίας κράτους.

Η Κύπρος, μέσα σ' αυτό το σκηνικό, αποτελεί ίσως τη μόνη χώρα που αποφεύγει με κάθε τρόπο να δημιουργήσει πρόβλημα στην Τουρκία. Την πιστώνει με καλή θέληση, προσπαθεί να την πείσει για τις προθέσεις μας, έχει δεκτεί τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, έκανε στις συνομιλίες ένα σωρό υποχωρήσεις προς την κατεύθυνση των τουρκικών θέσεων, την πιστώνει με καλή θέληση για λύση, και συμβάλλει και συναινεί στην απονομή επαίνων προς αυτήν, τόσο από την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και από την Αμερική και τα Η.Ε. Μοιάζουμε σαν να κρυφτήκαμε στο καβούκι μας, το καβούκι του πανικού και της ηττοπάθειας, και δεν αντιλαμβανόμαστε τι γίνεται γύρω μας.

Αυτή η πολιτική, που επί σαράντα δύο σχεδόν χρόνια ακολουθείται με παραλλαγές, δεν μπορεί πλέον να συνεχιστεί. Είναι πολιτική χρεοκοπημένη, που επείγει να αλλάξει. Μέχρι τώρα ο λαός πίστωνε τα δύο μεγάλα κόμματα ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ με την ικανότητα να επιτύχουν έναν έντιμο συμβιβασμό, μέσα από τον οποίο θα μπορούσε να εξασφαλιστεί η επιβίωσή μας ως εθνότητας. Όταν, όμως, ο εχθρός έχει επεκτατικές βλέψεις και μάλιστα διακηρυγμένες ανοικτά, τι είδους συμβιβασμός μπορεί να υπάρξει; Δεν ήταν συμβιβασμό που χρειαζόμαστε αλλά πάλη για να επιβιώσουμε. Το Κυπριακό θα λυθεί, έλεγε ο Βάσος Λυσσαρίδης, όταν καταστήσουμε τους στόχους της Τουρκίας ανέφικτους. Και όχι βέβαια με τον πόλεμο, όπως έλεγαν συχνά-πυκνά οι διαστρεβλωτές.

Η ΕΔΕΚ ανέπτυξε ήδη από το 1974-1975 ολοκληρωμένη στρατηγική και τακτική, που την πρότεινε στον κυπριακό λαό. Η στρατηγική αυτή περιγράφεται με κάθε λεπτομέρεια στο βιβλίο μου «Πάλη για επιβίωση», που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1975, και που επανεκδίδεται πολύ σύντομα ως απάντηση σ' αυτούς που μας υποβάλλουν την ερώτηση: «και τι προτείνετε; Πόλεμο;». Απάντηση σ' αυτούς που διαχρονικά προσπάθησαν να γελοιοποιήσουν τη διεθνοποίηση, την αμυντική θωράκιση, τη δημιουργία πολιτικοστρατιωτικού περίγυρου, τη δημιουργία κοινού αντικατοχικού μετώπου Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.

Πού είναι λοιπόν όλ’ αυτά; Που είναι ο αντικατοχικός αγώνας; Που τον μετέτρεψαν σε διζωνικό αγώνα σε διζωνικό μέτωπο, με εκείνες τις δυνάμεις των Τ/κ που πειθαρχούν απόλυτα στην Τουρκία του ισλαμιστή Ερντογάν, που δε θέλουν ν' ακούσουν για Κυπριακή Δημοκρατία, για ανθρώπινα δικαιώματα, για Ευρωπαϊκό Κεκτημένο, που εξισώνουν τον ιδιοκτήτη με τον χρήστη-σφετεριστή των ελληνοκυπριακών περιουσιών, που απαιτούν την παραμονή των εποίκων και μετά τη λύση.

Για το ζήτημα όμως αυτό θα ασχοληθούμε σε επόμενο άρθρο. Ήρθε η ώρα, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για αλλαγή πολιτικής. Απ' το πρέπει να πείσουμε την Τουρκία, να πάμε στο πρέπει να καταστήσουμε ανέφικτους τους στόχους της Τουρκίας. Και αυτό είναι δουλειά του λαού, που πρέπει ν' αναλάβει τις ευθύνες του.

ΔΩΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ

Πρώην βουλευτής, πρώην Υπ. Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως και ιστορικό στέλεχος της ΕΔΕΚ

http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/310729/ora-gia-ti-megali-allagi