ΕΝΘΕΤΟ ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΥ

Δεν είναι μόνο αυτά που λένε, που απογοητεύουν, είναι και ο τρόπος που τα λένε, το ύφος της υπεροψίας, η πάστα του πολιτικού που γνωρίζει την πάσα αλήθεια, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους άνοες. Διαπρέπει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κυβερνώντος κόμματος, Νίκος Τορναρίτης.

 «Να μας πουν με ποιο τρόπο θα διώξουμε την Τουρκία από την Κύπρο, ο λαός θέλει απλές και ξεκάθαρες απαντήσεις», έλεγε χτες με το ανάλογο ύφος απευθυνόμενος σε αυτούς «που αντιμάχονται την ομοσπονδία» (και στη σκιά του Γρηγόρη Αυξεντίου, έξω από το κρησφύγετο του, ήμαρτόν σου). Την ομοσπονδία, όμως, δεν την αντιμάχεται κανένας, διότι δεν υπάρχει μπροστά μας λύση ομοσπονδίας, για να τη συζητούμε,
υπάρχει μόνο ένα πειραματικό μόρφωμα, που τρομάζει πολλούς, αλλά όχι αυτούς που κοινωνικοποίησαν την κατοχή. Ο λαός θέλει όντως απλές και ξεκάθαρες απαντήσεις, αλλά τις θέλει από όλους, όχι μόνο από τους μισούς, και προπάντων τις θέλει από αυτούς που κυβέρνησαν πολλά χρόνια και κυβερνούν και σήμερα.

Όταν αυτοί ζητούν από τους άλλους να τους πουν με ποιο τρόπο θα διώξουμε την Τουρκία, για να δημιουργούν την ψηφοθηρική εντύπωση ότι οι άλλοι δεν έχουν στρατηγική, θα πρέπει πρώτα να εξηγήσουν οι ίδιοι γιατί δεν έδιωξαν την Τουρκία τόσα χρόνια, που εφαρμόζουν τη δική τους στρατηγική. Μήπως ευθύνονται τα μικρά κόμματα της αντιπολίτευσης, που σε άλλες περιστάσεις τους λένε ότι είναι «μικροί» και δεν δικαιούνται να μιλούν όσο οι «μεγάλοι»; Τόσο «μικροί», που η δημοκρατική μας αντίληψη έκρινε ότι δεν χρειάζεται ούτε καν να εκπροσωπούνται στο Κοινοβούλιο;

Αν θα επιμεριστούν ευθύνες, σαφώς τις μεγαλύτερες τις έχουν τα μεγάλα κόμματα και η στρατηγική, που εφάρμοσαν επί Βασιλείου, Κληρίδη, Χριστόφια και τώρα Αναστασιάδη, συναπτά 23 χρόνια. «Ποια είναι η άλλη στρατηγική που καταθέτουν μπροστά στον λαό αυτοί που αντιμάχονται την ομοσπονδία;», ρωτούσε ο κ. Τορναρίτης, όπως ρωτούν συνεχώς ο ένας μετά τον άλλο, αυτοί που η δική τους στρατηγική όχι μόνο δεν έφερε λύση, αλλά μετέτρεψε την κατοχή σε δικοινοτικό πανηγύρι με λουκουμάδες και εκμέκ κανταΐφι. Θα μπορούσε να συζητηθεί μια άλλη στρατηγική αν αυτοί είχαν τη δυνατότητα και την ειλικρίνεια, να αντιληφθούν τη μέχρι τώρα αποτυχία τους.

Αλλά, είναι αδύνατο. Τους έχει συνεπάρει η αλαζονεία της λαϊκής αποδοχής και ξέχασαν ότι τη μοναδική φορά, που δοκιμάστηκαν στο Κυπριακό και όχι στον λαϊκισμό του κομματικού μικρόκοσμου, ο λαός απέρριψε τα αποτελέσματα τους με ποσοστό 76%. Και σήμερα, εκμεταλλεύονται την απόγνωση, στην οποία οι ίδιοι οδήγησαν τον λαό, για να του σερβίρουν το ίδιο αποτέλεσμα σε άλλο περιτύλιγμα. Και είναι τόσο περήφανοι, που συμβουλεύουν και τους υπόλοιπους ως εθνοπατέρες: «Εύχομαι και ελπίζω ότι τα πολιτικά κόμματα και οι πολιτικοί αρχηγοί θα σταθούν στο ύψος των περιστάσεων», έλεγε ο κ. Τορναρίτης. Σε ποιο ύψος να σταθούν, όμως; Είναι προκαθορισμένο; Διότι, η εντύπωση μας είναι ότι ο καθένας κατεβάζει το ύψος όσο θέλει, αρκεί να είναι στα μέτρα του.

Άριστος Μιχαηλίδης
Φιλελεύθερος