ΕΝΘΕΤΟ ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΥ

Υπό Άρη Πετάση*

Διάβασα για πρώτη φορά τους όρους «παλιά» και «νέα» Κύπρος σε κείμενο του Γιαννάκη Μάτση. Η «παλιά» Κύπρος αντιπροσωπεύει την μακράν φιλειρηνική συμβίωση Ελληνοκυπρίων (Ε/Κ) και Τουρκοκυπρίων (Τ/Κ). Η «νέα,» την Κύπρο της Τουρκίας/εποίκων. «Νέα» Κύπρος σημαίνει καταστροφή της Κυπριακής Δημοκρατίας και του γηγενούς πληθυσμός (Ε/Κ-Τ/Κ). Πίσω κρύβονται οι Αγγλοαμερικάνοι που επιδιώκουν εγκαθίδρυση παράλυτου κράτους με κενό εξουσίας υπό την Νατοϊκή Τουρκία. Έτσι: μένουν άθικτες οι βρετανικές (αμερικάνικες) βάσεις, τερματίζεται κάθε ρωσική επιρροή στην Κύπρο, αποδυναμώνεται η Ρωσία στην Ανατολική Μεσόγειο, τερματίζεται η συνέχεια κυπριακής-ελλαδικής ΑΟΖ (Καστελόριζο) και ελέγχονται πλήρως από Αμερική/Αγγλία τα ενεργειακά αποθέματα της περιοχής.
Για τον σκοπό αυτό, στρατολογούν το μίσος και την ποταπότερη ανθρώπινη φύση για να εγκαθιδρύσουν διζωνική που να δημιουργεί: αντίπαλα στρατόπεδα, σύνορα και «κεντρική κυβέρνηση»/παρωδία με ατελείωτες προστριβές εξουσίας που να διεγείρουν συνεχώς πάθη και Βοσνιακή έχθρα. Έτσι, αποκλείεται η συνεργασία του γηγενούς πληθυσμού Ε/Κ-Τ/Κ για να κυβερνούν οι ξένοι. Γνωρίζουν πως ζώντας ανάμικτα Ε/Κ-Τ/Κ στερεώνουν την «παλιά» Κύπρο όπου: οι νέοι αθλούνται μαζί και δημιουργούν γνήσιες σχέσεις, οι εργαζόμενοι κάθονται δίπλα-δίπλα στα γραφεία και εργοστάσια, μοιράζονται καθημερινά κοινές έγνοιες και μέριμνες, μεγαλώνουν τα παιδιά τους μαζί στην ίδια γειτονιά και δημιουργούν δια βίου φιλίες. Η διζωνική κορυφώνει την αντιπαλότητα, προκαλεί ακυβερνησία και κενό εξουσίας και αποξενώνει τα ενεργειακά αποθέματα.
Πιο κάτω μοιράζομαι με τον αναγνώστη προσωπικά βιώματα της «παλιάς» Κύπρου που συντρίβει η διζωνική. Γεννήθηκα σε μικρό, μικτό χωριό της Πάφου και έζησα με Τ/Κς από το πρώτο δευτερόλεπτο της ζωής μου-- ήταν η γειτόνισσα μας Τ/Κ μαία Ππεμπέ που βοήθησε την μάνα μου στην γέννα. Από μικρό παιδί οι γονείς μου με έβαλαν στο οικοτροφείο του American Academy Λάρνακος για να τελειώσω το δημοτικό καθοδηγούμενος τότε από αμερικάνους ιεραπόστολους.

Εκεί, ο καλύτερος μου φίλος ήταν ο εβραίος Rami Berdi και η αγαπημένη μου δασκάλα η Αραβικής καταγωγής Antoinette Houri που έκλαιε όταν συναντηθήκαμε τριάντα χρόνια αργότερα. Μετέπειτα σαν οικότροφος στο English School φίλοι μου ήταν πρώτα οι συγχωριανοί μου με στενότερους τους Tansel Fikri και Αντρέα Γρηγορίου. Διατηρώ ακόμα στενές σχέσεις με πολλούς συγχωριανούς μου ιδιαίτερα τον Τζεμάλ. Το δικό μου συμπέρασμα: ζώντας ανάμικτα με άτομα διαφορετικά από εσένα γρήγορα ταυτίζεσαι μαζί τους και τους αγαπάς ειλικρινά σαν συνάνθρωπους, γείτονες, φίλους, συνομήλικους, συγκάτοικους, συναθλητές, κοκ.

Η Κύπρος χρειάζεται ηγέτες που να πιστεύουν στην οικοδόμηση κράτους συνανθρώπων, συμπολιτών, γειτόνων, συγχωριανών (αγάπης-ανθρωπιάς-φιλότιμου) και όχι κράτος κοινοτήτων που θα ζουν στην «ενωμένη» Κύπρο των αντίπαλων στρατοπέδων. Η διζωνική αποτελεί πονηράδα της Αγγλίας για αλλότριους σκοπούς. Βασίζεται στην διαίρεση, μισαλλοδοξία και έχθρα που δημιουργούν τα Bantustans/apartheid—η κατάρρευση του apartheid ειρήνευσε τον νοτιοαφρικάνικο λαό ενώ εμείς πάμε να αναβιώσουμε το apartheid. Η διζωνική παράγει πυρηνικές κεφαλές μαζικού αφανισμού Ε/Κ-Τ/Κ με γόμωση το μίσος (την ευτελέστερη ανθρώπινη φύση). Με την πονηράδα της διζωνικής οι Εγγλέζοι διαίρεσαν Υεμένη, Ινδία, Πακιστάν, Μπαγκλαντές, Σουδάν, Βοσνία και πάει λέγοντας. Σαν Τ/Κ-Ε/Κ θέλουμε κράτος συνανθρώπων και όχι αντιπάλων, ευκαιρίες μόρφωσης, σύστημα υγείας, εξυπηρετική δημόσια υπηρεσία, δυνατή οικονομία και ψηλό εισοδήματα για να ζούμε καλά όλοι μαζί ενωμένοι. Οι Τ/Κ, ιδιαίτερα, γνωρίζουν καλά τι θα τους συμβεί εάν ποτέ πέσουν υπογραφές υπέρ διζωνικής. Το ίδιο και οι Ε/Κ παρά την καταιγιστική προπαγάνδα που υφίστανται. Ή αφανιζόμαστε χωρισμένοι στην «νέα» διζωνική Κύπρο ή επιβιώνουμε μαζί ελεύθεροι μέσα στην «παλιά» Κύπρο της ελπίδας. Όπως το σκότος δεν είναι φως έτσι και η διζωνική δεν είναι επανένωση-απελευθέρωση.

*συντάχτης του βιβλίου, “Intractable Dilemmas in the Energy-Rich Eastern Mediterranean”, Cambridge Scholars, UK.