ΕΝΘΕΤΟ ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΥ

Θα σε συλλάβουν, του ξανάπα την τελευταία φορά που ήρθε στην Κύπρο. Όπως του έλεγα πάντα. Χαμογέλασε ο Χιουσνιού. Ούτε αυτή τη φορά έδωσε σημασία. Συνέχισε να έχει χιουμοριστική διάθεση. Δεν έπαιρνε σοβαρά τέτοιου είδους κινδύνους, δεν τον ένοιαζαν και δεν προσπαθούσε να προστατευθεί από αυτούς. Σαν να ήταν έτοιμος για όσα θα συνέβαιναν. Εγώ, όμως, σάστιζα γιατί δεν τον είχαν συλλάβει μέχρι σήμερα. Είχε μείνει ο μοναδικός, ο οποίος έλεγε την αλήθεια από τηλεοράσεως. Μιλούσε ντόμπρα, χρησιμοποιούσε τη γλώσσα της δημοσιογραφίας και όχι διπλωματική γλώσσα και δεν κρυβόταν πίσω από το δάχτυλό του.

Φιλοξενήθηκε μερικές φορές στο πρόγραμμά μας στο Ράδιο Μαγίς. Συμφωνήσαμε να ξαναβρεθούμε την τελευταία φορά που έφυγε από κοντά μας. Υποσχέθηκε και αποφασίσαμε και την ημέρα. Δεν μπόρεσε να έρθει.
Ζούσε επί πολλά χρόνια στην Τουρκία, στην Κωνσταντινούπολη. Η σύζυγός του ήταν από την Τουρκία και πήρε και αυτός την υπηκοότητα. Τα προβλήματα της Τουρκίας ήταν και δικά του. Γνώριζε τη Μέση Ανατολή σπιθαμή προς σπιθαμή σαν την παλάμη του. Και ήταν γνωστός διεθνώς στον τομέα της δημοσιογραφίας. Γνώριζε από κοντά όλους τους ηγέτες του αραβικού κόσμου. Από τον Γιασέρ Αραφάτ και τον Χόσνι Μουμπάρακ μέχρι και τον Καντάφι. Είχε μιλήσει μαζί τους τόσο κατ’ ιδίαν αλλά και σε συνεντεύξεις. Είχε ιδιαίτερα στενή σχέση με τον Μπασάρ Αλ Άσαντ. Ακόμα και τις ημέρες που μαινόταν η φωτιά πήγαινε στη Δαμασκό μέσω Βηρυτού και συναντιόταν μαζί του. «Φοβάται ο Άσαντ;» τον ρώτησα. «Δεν έχει τόσους προσωπικούς σωματοφύλακες όσους διαθέτουν εκείνοι που βρίσκονται στη δική σας χώρα», μου είπε. Μου ανέφερε ότι ο Άσαντ έμενε σε ένα απλό σπίτι χωρίς να κάνει επίδειξη, όχι σε παλάτι. Κατά τη γνώμη του, τύραννος ήταν ο πατέρας του. Ο Χαφέζ Αλ Άσαντ. Όταν ήρθε στην εξουσία, ο Μπασάρ έκανε δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις, λέει, και χαλάρωσε την καταπίεση. Μάλιστα, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να καλέσει τους διανοούμενους της χώρας στο μέγαρό του και να ακούσει τις απόψεις τους. Ανάμεσα στους προσκεκλημένους ήταν και ο Χιουσνιού Μαχαλί. «Τι συμβουλή του έδωσες;» τον ρώτησα. «Του είπα να έχει επαφή πιο πολύ με τον λαό», μου είπε.
Ο Ταγίπ Ερντογάν τα πήγαινε πολύ καλά με τον Χιουσνιού Μαχαλί τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησής του. Μάλιστα, ο Χιουσνιού δίδασκε και τα παιδιά του Ερντογάν. Ύστερα, ήταν ένας από τους κύριους πρωταγωνιστές που πέτυχαν την προσέγγιση του Άσαντ με τον Ερντογάν. Τότε είχαν κάνει τόση πρόοδο οι σχέσεις φιλίας μεταξύ των δύο χωρών που άφησαν ακόμα και τις συνοριακές τους πύλες ανοικτές και κατάργησαν τη βίζα. Δυστυχώς, ο Ταγίπ Ερντογάν πρόδωσε αυτή τη φιλία. Το τι έγινε ύστερα είναι γνωστό. Ύστερα ήρθε η καταστροφή.
Ο Χιουσνιού πάντα έλεγε ότι άδικα περιμένουν λύση του Κυπριακού όσοι ελπίζουν σε λύση. Κατά τη γνώμη του, δεν επρόκειτο να γίνει τίποτε νέο στην Κύπρο προτού σβήσει η φωτιά στη Μέση Ανατολή. «Ο Ομπάμα δεν σκέφτεται την Κύπρο ούτε ένα λεπτό μέσα στις 365 μέρες», είχε πει κάποτε σε μια ραδιοφωνική μας εκπομπή. Όταν ήταν καλές οι σχέσεις Τουρκίας-Συρίας είχε αγοράσει ένα σπίτι στην Κύπρο, στην περιοχή της Λαπήθου. Μια μονοκατοικία με κήπο. Εκεί έμενε όταν ερχόταν στο νησί. Όταν μια μέρα βγήκε στον δρόμο, τον καιρό που μόλις είχε μετακομίσει στο σπίτι, είδε έναν άνδρα να κάθεται σε ένα ανάχωμα και να κλαίει. Ρώτησε τον γείτονά του: «Ποιος είναι αυτός; Γιατί κλαίει;». Του εξήγησε ο γείτονας: «Είναι ένας Ελληνοκύπριος», του είπε, «Έρχεται συχνά εδώ, κάθεται και κλαίει. Αυτό το χώμα είναι δικό μου, λέει». «Είμαι έτοιμος να του δώσω το σπίτι μου», είπε ο Χιουσνιού.
Την τελευταία φορά που ήρθε, πριν ένα μήνα, έστυψε πορτοκάλια, μανταρίνια, λεμόνια και γκρέιπφρουτ από τον κήπο του και γέμισε μερικά μπουκάλια. Τα έβαλε στο ψυγείο και έφυγε. Δεν μου έκανε καθόλου εντύπωση όταν άκουσα ότι συνελήφθη. Λυπήθηκα. Η αστυνομία έκανε έφοδο στο σπίτι του και τον έπιασε, λέει. Λόγω του ότι ένιωσε σοβαρή αδιαθεσία, χθες μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Το Χαλέπι απελευθερώθηκε από τους ψυχασθενείς τζιχαντιστές. Η δε κυβέρνηση στην Τουρκία πήρε εκδίκηση για το Χαλέπι από τον Χιουσνιού Μαχαλί. Ελπίζω μια μέρα να επιστρέψει με χαρά στη χώρα του που θα έχει απελευθερωθεί από όλους τους εχθρούς της.