ΕΝΘΕΤΟ ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΥ

Ο κ. Σπυρίδων Σφέτας (Επίκουρος Καθηγητής Νεότερης και Σύγχρονης Βαλκανικής Ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης) στην «Κριτική Προσέγγιση του Εναλλακτικού Εκπαιδευτικού Υλικού για τη Διδασκαλία της Νεότερης Ιστορίας της Νοτιοανατολικής Ευρώπης», αναλύει εκτενέστατα τα τέσσερα βιβλία του τετράτομου και τα βρίσκει ακατάλληλα για οποιαδήποτε προσπάθεια διδασκαλίας, έστω και σαν εναλλακτικό εκπαιδευτικό υλικό [1].
Εδώ θα εκθέσουμε μερικές από τις παρατηρήσεις του κ. Σφέτα:

«Όπως προκύπτει από την εισαγωγή του δευτέρου τόμου «Έθνη και Κράτη στη Νοτιοανατολική Ευρώπη», τα εθνικά κράτη θεωρούνται ως παρωχημένα μορφώματα και τα έθνη, που υποτίθεται ότι δημιουργούνται τεχνητά από τους διανοούμενους εντός του πλαισίου των εθνικών κρατών, δεν είναι ιστορικές οντότητες. Έτσι απονευρώνεται πλήρως η εθνική ιδεολογία και ισοπεδώνονται τα ιστορικά έθνη (Έλληνες, Σέρβοι, Βούλγαροι) με τα νέα πολιτικά έθνη του εικοστού αιώνα. Η κατάρα του εθνικισμού θεωρείται η αιτία των συνεχών διενέξεων στα Βαλκάνια και η απομυθοποίηση του έθνους η εγγύηση της συμφιλίωσης και της ειρηνικής συνύπαρξης των βαλκανικών κρατών εντός της Ενωμένης Ευρώπης. Αν οι αφορισμοί αυτοί υποκρύπτουν τις πολιτικές επιδιώξεις ορισμένων κύκλων για το μέλλον των Βαλκανίων, ο ιστορικός οφείλει να αντιδράσει.» [1].

Ο προσεχτικός αναγνώστης διαβάζοντας το τετράτομο θα διαπιστώσει ότι σε πολλά σημεία οι ιδέες που προωθούν οι συγγραφείς δεν είναι ξεκάθαρες, δηλαδή φάσκουν και αντιφάσκουν. Ορισμένες πηγές που παραθέτουν οι συντάκτες του δευτέρου τόμου αναιρούν τους ισχυρισμούς τους. Ο κ. Σφέτας παρατηρεί:

«Η επεξήγηση του Δημητρίου Καταρτζή (σ. 30) ότι οι Έλληνες χωρίς να είναι πολίτες, χωρίς να έχουν κράτος, αποτελούν έθνος διότι έχουν ένδοξο εθνοπολιτισμικό παρελθόν.» [1].


Επίσης:
«Οι πολιτικοί αγώνες των Ρουμάνων της Τρανσυλβανίας με την υποβολή καταλόγων εθνικών αιτημάτων «Supplex Libellus Valachorum» στον Αυτοκράτορα της Βιέννης για την αναγνώριση της ιστορίας τους με τους Ούγγρους, τους Σάξονες και τους Σίκουλους (σσ. 30-31) είναι τεκμήριο εθνικής συνείδησης.» [1].

Στο δεύτερο τόμο υπάρχουν διάφορα επιλεγμένα κείμενα τα οποία αναφέρονται στην δημιουργία κρατών, το σύνταγμα, την ανάπτυξη της βιομηχανίας, σιδηροδρόμων των κρατών, τα εθνικά σύμβολά, τους εθνικούς μύθους κτλ. Ο κ. Σφέτας αναφέρει:
«Oι επεξηγήσεις-κλειδιά που δίνονται είναι ανεπαρκείς και ο αναγνώστης αδυνατεί να εντάξει την πηγή στο αντίστοιχο ιστορικό πλαίσιο ώστε να την αξιολογήσει δεόντως.

Πώς μπορεί για παράδειγμα ο αναγνώστης να εκτιμήσει τις απόψεις του Μίσιρκωφ για το σλαβομακεδονικό έθνος το 1903 (σ. 52), αν δεν γνωρίζει τα πολιτικά δεδομένα της εποχής και τις ιστορικές συγκυρίες.» [1];

Το ατυχές αυτό κατασκεύασμα της Κοινής Βαλκανικής Ιστορίας το οποίο επιφανειακά και επιλεκτικά αναφέρεται σε χωρία ιστορίας ένδεκα Bαλκανικών κρατών δεν μπορεί παρά μόνον να αποσκοπεί στη δημιουργία μιας καλοστημένης σύγχυσης στον ανυποψίαστο μαθητή. Πώς αλήθεια είναι δυνατόν να συμπεριληφθεί η ιστορία τόσων Βαλκανικών χωρών σ’ ένα τετράτομο του οποίου κάθε βιβλίο περιέχει περίπου 150 σελίδες και να κληθεί όχι μόνον ο μαθητής αλλά και ο καθηγητής να αξιολογήσουν αυτόν τον Bαλκανικό αχταρμά; Ο κ. Σφέτας αναφέρει:

«Καλείται ο καθηγητής ή ο μαθητής να αξιολογήσει τις πηγές, χωρίς να γνωρίζει τα ιστορικά και πολιτικά δεδομένα της εποχής».
Kαι συνεχίζοντας τονίζει:

«Επίσης σε αρκετές περιπτώσεις τα επίμαχα χωρία ορισμένων πηγών σκόπιμα παραλείπονται. Για παράδειγμα στη Διακήρυξη της Πρώτης Αντιφασιστικής Συνέλευσης για την Απελευθέρωση του Μακεδονικού Λαού το 1944 (σ. 124) απαλείφθηκε το βασικό σημείο της Διακήρυξης: η Ενιαία Μακεδονία σε μια κοινότητα των χειραφετημένων λαών της Γιουγκοσλαβίας.» [1]

Σύμφωνα με το Υπόμνημα της κ. Κουλούρη:

«Η ίδια ποικιλία πηγών περιέχεται και στα επίσημα σχολικά βιβλία που έχουν την έγκριση του Υπουργείου Παιδείας και που διδάσκονται σήμερα στα ελληνικά σχολεία. Το τετράτομο περιέχει κάθε είδους ιστορικές πηγές ακριβώς επειδή η ανασύνθεση του παρελθόντος δεν μπορεί να στηρίζεται μόνο στο λόγο των πολιτικών και των διπλωματών αλλά και στις μαρτυρίες των απλών ανθρώπων. Οι ιστορικοί σήμερα αξιοποιούν κάθε κατάλοιπο του παρελθόντος για να γράψουν την ιστορία. Ο Τύπος αποτελεί βασική ιστορική πηγή και γι' αυτό το λόγο έχει αξιοποιηθεί σε μεγάλο αριθμό διδακτορικών διατριβών σε ολόκληρο τον κόσμο. Σήμερα, ιστορική πηγή αποτελούν πλέον και τα ηλεκτρονικά αρχεία».

Σχόλιο των Παμμακεδονικών Ενώσεων:

Αρθρογραφία εφημερίδων και το διαδίκτυο χωρίς ακαδημαϊκή κριτική δεν είναι έγκυρη πηγή για ορθή εξακρίβωση ιστορικών περιστατικών. Πολλά άρθρα εφημερίδων είναι πολιτικής υφής και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα την ιστορική πραγματικότητα. Παραδείγματος χάριν θα είναι πραγματικότητα αν ύστερα από 100 χρόνια υπάρξουν άρθρα πως η Ελλάδα έθεσε βέτο εναντίον της ένταξης της ΠΓΔΜ στη Σύνοδο Κορυφής στο Βουκουρέστι το 2008; Αυτό ακριβώς υποστηρίχθηκε από πολλές ελληνικές εφημερίδες για εσωτερική πολιτική κατανάλωση.

Επίσης, η Συντακτική Επιτροπή στη διαδικτυακή έκδοση των New York Times έγραψε άρθρο με τίτλο «Ντροπή στην Ελλάδα να κατηγορεί τη Μακεδονία» (3 Απριλίου 2008) [2]. Ένα άλλο παρόμοιο άρθρο με τίτλο «Άλλο Ρήγμα μεταξύ Ελλάδας και Μακεδονίας» του Craig Whitlock της Washington Post αναφέρει δηλώσεις Σκοπιανών ακτιβιστών που βεβαιώνουν πως η Ελλάδα προκάλεσε γενοκτονία στους «Μακεδόνες» [3]. Η Ginanne Brownell αρθρογράφος στο περιοδικό Newsweek σε άρθρο της με τίτλο «Τι υπάγεται σ’ ένα Όνομα;», αναφέρει επίσημη δήλωση τού Yπουργού Eξωτερικών της ΠΓΔM, Antonio Milososki, πως δεν υπήρχε περιφέρεια Μακεδονία στην Ελλάδα πριν το 1988 [4].

Η έρευνα μέσω διαδικτύου είναι ακόμη χειρότερη διότι οποιοσδήποτε μπορεί να δημοσιεύσει οτιδήποτε και να το διανέμει παντού. Πρέπει εμείς να χρησιμοποιούμε αυτές τις πηγές το ίδιο εύκολα με το ΚΔΣΝAΕ που εξέδωσε την Κοινή Βαλκανική Ιστορία; Ενώ ορισμένες εφημερίδες παρουσιάζουν ισορροπημένη αρθρολογία, πολλά αυτοτελή άρθρα που χρησιμοποιούνται από το ΚΔΣΝAΕ δεν είναι άρθρα κύρους. Είναι ανεύθυνο να χρησιμοποιούνται ως βιβλιογραφία σε βιβλίο ιστορίας αυτές οι πηγές οι οποίες δεν τυγχάνουν ακαδημαϊκής κριτικής.



Σύμφωνα με το υπόμνημα της κ. Κουλούρη:

«Πουθενά στα βιβλία δεν επιχειρείται αυτή η προσέγγιση της ιστορίας. Αντίθετα, η ιστορία, στα βιβλία αυτά, προβάλλεται ως μάθημα εθνικής αυτογνωσίας. Υποστηρίζεται η άποψη ότι οι μαθητές όλων των χωρών της περιοχής -και όχι μόνο της Ελλάδας προφανώς- θα πρέπει να διδαχθούν την ιστορία των γειτόνων τους αλλά και της Ευρώπης και του κόσμου, για να κατανοήσουν καλύτερα την ταυτότητά τους. Ξεκινώντας από την εθνική ταυτότητα, οι μαθητές καλούνται να αντιληφθούν ότι υπάρχουν ταυτόχρονα πολλές ταυτότητες (εθνική, τοπική, ευρωπαϊκή). Η γνώση ότι υπάρχουν και άλλες ταυτότητες (τοπική π.χ. κρητική, ποντιακή κ.ο.κ.) δεν συνεπάγεται προφανώς ακύρωση της εθνικής».
Σχόλιο των Παμμακεδονικών Ενώσεων:

Αυτό δεν γίνεται μέσα από τις σελίδες τεσσάρων βιβλίων των 150 σελίδων των οποίων οι συγγραφείς προωθούν την ιστορία ένδεκα χωρών της πολύ ευαίσθητης περιοχής των Βαλκανίων τα οποία δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να προκαλούν σύγχυση στον μαθητή αφού διέπονται από ένα ελεγχόμενο χάος. Οι εμπνευστές του προγράμματος (ή συγκεκριμένα η κυρία Κουλούρη) ζητούν από παιδιά να αποφασίσουν για θέματα που απαιτούν βαθιά γνώση και ορθή κρίση.

Αναρωτιόμαστε γιατί η κ. Κουλούρη δεν απάντησε στο σχόλιο των Παμμακεδονικών Ενώσεως πως «η Τουρκία και η Βουλγαρία δεν προωθούν το τετράτομο στο δικό τους εκπαιδευτικό σύστημα, αν και το τετράτομο τάσσεται υπέρ των προαναφερθέντων χωρών»; Αυτό είναι σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς της πως πρέπει να μάθουμε την ιστορία όλων των χωρών της περιοχής προκειμένου να προωθηθεί η ειρήνη και κατανόηση στην περιοχή. Εάν είναι έτσι τότε γιατί το ΚΔΣΝAΕ επέλεξε την μη προώθηση αυτών των βιβλίων σε χώρες με τις οποίες η Ελλάδα συγκρούστηκε σε διάφορες εποχές και που διαμόρφωσαν τη Νεότερη Ελληνική Ιστορία; Αυτές οι παραλείψεις είναι περίεργες να πούμε το λιγότερο και αυξάνουν την υποψία μας ως προς το πραγματικό κίνητρο πίσω από το κοινό έργο Βαλκανικής Ιστορίας.

Αυτό όμως που είναι πιο περίεργο είναι πως το τετράτομο των Tουρκικών εκδοχών δεν φορτώνεται εντελώς στην ηλεκτρονική του έκδοση. Πιο συγκεκριμένα μόνον το πρώτο βιβλίο με τίτλο «Η Οθωμανική Αυτοκρατορία» επιτρέπει σχεδόν ολόκληρη τη φόρτιση, ενώ τα λοιπά βιβλία επιτρέπουν μόνον τον πίνακα περιεχομένων. Αυτό υπονοεί πως το τετράτομο δεν θα διδαχθεί στο Tουρκικό εκπαιδευτικό σύστημα. Επομένως για ποιους είναι γραμμένο αυτό το τετράτομο; Μήπως το σχέδιο του ΚΔΣΝΑΕ είναι να προωθηθεί το τετράτομο σε τουρκικές ή τουρκόφωνες μειονότητες έξω από την Τουρκία για να παρακαμφθούν οι εκπαιδευτικοί κανονισμοί και τα προγράμματα σπουδών στις χώρες που επικεντρώνεται;

Σύμφωνα με το υπόμνημα της κ. Κουλούρη:



«Όλοι οι μεγάλοι ηγέτες της περιοχής είναι παρόντες μέσα στα βιβλία είτε με κείμενα είτε με εικόνες. Ωστόσο, κανείς δεν αμφισβητεί ότι και οι λαοί, και όχι μόνο οι ηγέτες, γράφουν ιστορία».
Σχόλιο των Παμμακεδονικών Ενώσεων:

Όχι, όλοι οι μεγάλοι ηγέτες της περιοχής δεν είναι παρόντες. Η κ. Κουλούρη δεν θεωρεί τον Ελευθέριο Βενιζέλο μεγάλο ηγέτη; Υπάρχει μια απεικόνιση του Ελευθερίου Βενιζέλου στο τετράτομο, αλλά δεν υπάρχει καμιά αναφορά για το ηγετικό του έργο. Η θρυλική μορφή του Παύλου Μελά, του πιο γνωστού Μακεδονομάχου, επίσης λείπει, αλλά η κυρία καθηγήτρια δεν παραλείπει να αναφερθεί στους κομιτατζήδες. Θα μπορούσε η κ. Κουλούρη να αναλάβει να γράψει σε κάποιο άλλο τετράτομο τι άραγε σκεφτόταν οι Ναζί της Γερμανίας για τους Εβραίους; Εξ άλλου κατά τη δική της πεποίθηση χρειάζεται να γνωρίζουμε πώς αισθάνονται κι αυτοί.

Σύμφωνα με το υπόμνημα της κ. Κουλούρη:

«Η Ελληνική Επανάσταση όχι μόνο παρουσιάζεται αλλά κατέχει τη σημαντικότερη θέση μεταξύ όλων των βαλκανικών εθνικών κινημάτων».
Σχόλιο των Παμμακεδονικών Ενώσεων:

Η Ελληνική Επανάσταση μέσα απ’ αυτά τα κείμενα είναι ελλιπέστατη και όπως αναφέρει ο κ. Σφέτας «..δεν υπάρχει καμιά ουσιαστική αναφορά...», ενώ «...η αυτοκρατορία παρουσιάζεται ως πρότυπο θρησκευτικής ανεκτικότητας και πολυπολιτισμικότητας, με ευκαιρίες κοινωνικής ανόδου στην οθωμανική ελίτ μέσω του παιδομαζώματος» [1]. Οι συγγραφείς του δεύτερου τόμου στο χωρίο της Μακεδονίας προωθούν την ιδέα της Οθωμανικής Μακεδονίας και όχι της Μακεδονίας που ελευθερώθηκε από τους Έλληνες. Επομένως η Τουρκία έχει κάθε δικαίωμα να απαιτήσει την Οθωμανική Μακεδονία. Η προώθηση του Νεοοθωμανισμού, αλλά και του Μακεδονισμού είναι διάχυτη στο βιβλίο, δημιουργώντας την εντύπωση πως η ενσωμάτωση της Μακεδονίας, της Ηπείρου και της Θράκης στην Ελλάδα είναι παράνομη. Δεν υπάρχει πουθενά το ιστορικό γεγονός πως η Μακεδονία ήταν μια ελληνική περιοχή, κάτω από το ζυγό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας για τετρακόσια χρόνια, και πως η ελληνική λαλιά ακουγόταν στην περιοχή πολλούς αιώνες πριν οι Τούρκοι εισβάλλουν στην περιοχή.

Σύμφωνα με το υπόμνημα της κ. Κουλούρη:

«Είναι γνωστό ότι μεγάλο μέρος του σλαβόφωνου πληθυσμού της οθωμανικής Μακεδονίας προσχώρησε αρχικά στην εξαρχική και στη συνέχεια στη βουλγαρική ταυτότητα».
Σχόλιο των Παμμακεδονικών Ενώσεων:

Οπωσδήποτε η κ. Κουλούρη πρέπει να γνωρίζει πως την περίοδο της Οθωμανικής εποχής δεν υπήρχε «οθωμανική Μακεδονία», αλλά υπήρχαν δύο βιλαέτια, το Βιλαέτι του Μοναστηρίου και το Βιλαέτι της Θεσσαλονίκης [5]. Αυτή φυσικά η βασική και σημαντική λεπτομέρεια στους χάρτες του δεύτερου βιβλίου σελ.25, με τίτλο «Η ανάδυση των Νέων Βαλκανικών κρατών (1804-1862) και «τα Βαλκάνια Σύμφωνα με τη Συνθήκη του Βερολίνου (Ιούλιος του 1978)» σελ. 48, δεν υπάρχει, αλλά η συγγραφική ομάδα φρόντισε να υπάρχουν τα γεωγραφικά διαμερίσματα της Ελλάδας των μετέπειτα χρόνων και μεταξύ αυτών φυσικά και η Μακεδονία. Στη σελίδα 61 «Η Νοτιοανατολική Ευρώπη μετά τις συνθήκες των Βερσαλλιών και της Λωζάννης 1923» η λέξη «Μακεδονία» στο γεωγραφικό χώρο της περιοχής μεταξύ Κοσόβου και ΠΓΔΜ είναι ευδιάκριτη [6].

Σύμφωνα με το υπόμνημα της κ. Κουλούρη:

«Τα βιβλία καλύπτουν την περίοδο μετά το Βυζάντιο -από την οθωμανική κατάκτηση των Βαλκανίων και την άλωση της Κωνσταντινούπολης. Αποτελούν βιβλία νεότερης ιστορίας και όχι αρχαίας ή βυζαντινής. Τα σύγχρονα βαλκανικά κράτη πράγματι δημιουργήθηκαν κατά τον 19ο και τον 20ο αιώνα μέσα από την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εξεγέρθηκαν οι Έλληνες και οι υπόλοιποι βαλκανικοί λαοί πολύ μετά τη δύση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας».
Σχόλιο των Παμμακεδονικών Ενώσεων:

Φαίνεται πως ο ακαδημαϊκός όμιλος της κ. Κουλούρη έπαθε αμνησία και έτσι ξέχασαν οι επιστήμονες να αναφέρουν την Καταστροφή της Σμύρνης, τη γενοκτονία των Ποντίων, Ασσυρίων, και Αρμενίων - δηλαδή του Χριστιανικού πληθυσμού της Μικράς Ασίας. Οι χώρες των Βαλκανίων πράγματι δημιουργήθηκαν το 19ο και 20ο αιώνα, αλλά τα περισσότερα βαλκανικά έθνη υπήρχαν επί αιώνες εάν όχι χιλιετίες πριν (όπως το Ελληνικό έθνος).

Σύμφωνα με το υπόμνημα της κ. Κουλούρη:

«Είναι γνωστό ότι μεγάλο μέρος του σλαβόφωνου πληθυσμού της οθωμανικής Μακεδονίας προσχώρησε αρχικά στην εξαρχική και στη συνέχεια στη βουλγαρική ταυτότητα ενώ υπήρξαν και προτάσεις για ανεξάρτητη Μακεδονία. Σίγουρα πάντως, η ταυτότητα πολλών ντόπιων σλαβόφωνων ήταν αρχικά πατριαρχική και στη συνέχεια ελληνική. Σχετικά με την εξέγερση (όχι επανάσταση) του Ίλιντεν, υπάρχει σχόλιο παρακάτω».
Σχόλιο των Παμμακεδονικών:

Οι επίσημες εκκλήσεις μια ανεξάρτητης ή αυτόνομης Μακεδονίας στο τέλος 19ου αιώνα προωθούσαν προσάρτηση στη Βουλγαρία από διάφορες προ-βουλγαρικές ομάδες, όπως το VMRO (EMEO). Εξάλλου, το Μανιφέστο του Κρούσεβου ενθάρρυνε όλους τους κατοίκους της περιοχής της Μακεδονίας να εξεγερθούν εναντίον της Υψηλής Πύλης [7]. Εξάλλου τα βιβλία Κοινής Βαλκανικής Ιστορίας αποκαλούν το VMRO επαναστατική οργάνωση.

Σύμφωνα με το υπόμνημα της κ. Κουλούρη:

«Η χρήση του όρου «Μακεδονία» είναι ακριβής ανάλογα με την ιστορική περίοδο. Γι' αυτό το λόγο υπάρχει κάποιο επίθετο που την προσδιορίζει: π.χ. οθωμανική Μακεδονία, γιουγκοσλαβική Μακεδονία κλπ».

Σχόλιο των Παμμακεδονικών


Δυστυχώς πρέπει να διαφωνήσουμε και σε αυτό. Ο όρος «Μακεδονία» δεν χρησιμοποιείται, όπως ακριβώς αναφέρεται σε ιστορικές περιόδους. Αυτό δεν αντικατοπτρίζεται στα βιβλία, όμως είναι προφανής στους χάρτες της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και επίσης στην εποχή περίπου 1920-30, όταν ο όρος «Μακεδονία» δεν ήταν μια επίσημη περιφέρεια στην περιοχή. Οι χάρτες αυτοί προκαλούν σύγχυση και δημιουργούν εντυπώσεις στρέβλωσης της ιστορικής πραγματικότητας.

Σύμφωνα με το υπόμνημα της κ. Κουλούρη:

«Είναι γνωστό ότι η οθωμανική Μακεδονία δεν ήταν εθνολογικά ομοιογενής αλλά περιείχε στις αρχές του 20ού αιώνα εκτός από Έλληνες και Τούρκους, Βούλγαρους, σλαβόφωνους, εβραίους κλπ. Αυτό καταγράφεται στις επίσημες ελληνικές απογραφές της εποχής και στις προξενικές εκθέσεις».

Σχόλιο των Παμμακεδονικών Ενώσεων:

Ποτέ δεν υπήρξαν απογραφές που περιγράφουν επίσημα «σλαβόφωνους» ως εθνότητα στην περιοχή [8].


Σύμφωνα με το υπόμνημα της κ. Κουλούρη:

«Ο παιδαγωγικός στόχος των σχολικών βιβλίων δεν εξυπηρετείται με την προβολή των πάσης φύσεως «θηριωδιών». Πουθενά στη Βόρεια Αμερική και την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν υπάρχουν εγκεκριμένα σχολικά εγχειρίδια που να περιγράφουν σφαγές και ωμότητες».
Σχόλιο των Παμμακεδονικών Ενώσεων:

Η κ. Κουλούρη είναι της άποψης πως δεν πρέπει να προβάλλονται «θηριωδίες» μέσω των σχολικών βιβλίων, αλλά δεν διστάζει να αναφέρει τη σφαγή είκοσι τεσσάρων χιλιάδων αγροτισσών στη Βουλγαρία το 1924 και από την άλλη μεριά ούτε αναφέρει τις «θηριωδίες» των Νεότουρκων.

Έχει διαβάσει η κ. Κουλούρη τι έχει γραφεί και διδάσκεται στη Βόρεια Αμερική για τους Tejanos και πώς υπερασπίστηκαν το Άλαμο για δεκατρείς μέρες εναντίον του στρατού του Antonio López de Santa Anna; Υπάρχει μάλιστα στο διαδίκτυο και επίσημη ιστοσελίδα της ιστορίας του Άλαμο [9]. Δεν γνωρίζει η κ. Κουλούρη πως στα σχολεία της Βόρειας Αμερικής ο μαθητόκοσμος διαβάζει για τα γεγονότα του Pearl Harbor, όπως ακριβώς διδάσκεται και στα Γερμανικά και Εβραϊκά σχολεία το ολοκαύτωμα των Εβραίων; Αναρωτιόμαστε τι άραγε να γράφουν τα εκπαιδευτικά βιβλία των Ιαπώνων για τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι; Η Ρουμανική γελοιογραφία με τους τρεις σκύλους που κατασπαράζουν έστω τη Βουλγαρία δεν απεικονίζει «θηριωδία» [10]; Πόσο διδακτικό είναι να παρουσιάζονται χώρες ως σκύλοι που κατασπαράσσουν γειτονικά εδάφη;

Στο θέμα της «Ρουμανικής γελοιογραφίας» η οποία κατά την εκτίμηση της κ. Κουλούρη απεικονίζει την Ελλάδα και τη Σερβία να καταβροχθίζουν τη Βουλγαρία, θέτουμε το ερώτημα: από πότε η Βουλγαρία διαιρέθηκε από τις άλλες χώρες; Σίγουρα μέσω αυτής της γελοιογραφίας διαστρεβλώνεται η ιστορία και το αληθές του γεγονότος αυτού θα πρέπει σαφώς να απεικονίζει το Bουλγαρικό σκύλο να επιτίθεται πρώτα. Στη δεύτερη φωτογραφία διακρίνεται στο στόμα του μαύρου σκυλιού («Ελλάδα») κομμάτι κρέατος με τη λέξη «Salonic» - πότε η Θεσσαλονίκη βγήκε από τα σπλάχνα της Βουλγαρίας; Το άλλο σκυλί («Σερβία») αποχωρεί με κομμάτι κρέατος που φέρει τη λέξη «Μακεδονία». Πότε αλήθεια η Σερβία κατέκτησε τη Μακεδονία;

Υπάρχει μήπως κανένας λόγος γιατί πρέπει να διδαχτεί ο Έλληνας μαθητής πώς έβλεπε ο Ρουμανικός τύπος και οι Ρουμανικοί κύκλοι (που ήθελαν κι αυτοί μέρος των νότιων Βαλκανίων) τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913; Τι προσφέρει άραγε αυτό στην Eλληνική παιδεία; Με την ίδια ιδεολογία θα πρέπει να μαθαίνουν οι Αμερικανοί πως οι Εβραίοι έριξαν το «World Trade Center»...σύμφωνα φυσικά με Iρανικές εφημερίδες και ειδήσεις; Εξάλλου το ΚΔΣΝΑΕ πιστεύει πως ένας λαός πρέπει να μάθει την ιστορία του μέσα από τα μάτια του άλλου.

Σύμφωνα με το υπόμνημα της κ. Κουλούρη:

«Πουθενά δε χρησιμοποιούνται οι εκφράσεις «τυχοδιωκτική και τρομοκρατική οργάνωση» για την ΕΟΚΑ. Η απάντηση για το πώς παρουσιάζεται η ΕΟΚΑ βρίσκεται μέσα στα ίδια τα βιβλία. Βλ. Βιβλίο 2, σελ. 126.»

Σχόλιο των Παμμακεδονικών Ενώσεων:

Επισημαίνουμε στην κ. Κουλούρη η οποία είχε την εποπτεία αυτού του κατασκευάσματος πως στη σελίδα 127 και όχι στη σελίδα 126 (δεν γνωρίζει το βιβλίο της η κ. Κουλούρη;) ΥΠΑΡΧΕΙ και κοιτάζει τον αναγνώστη κατάμουτρα η πρόταση «Η τρομοκρατική οργάνωση ΕΟΚΑ εξαπέλυσε ξανά τη θανάσιμη εκστρατεία της από τους πρώτους κιόλας μήνες της Κυπριακής Δημοκρατίας.» [11] Αλλά γιατί η επιλογή μιας τέτοιας έκφρασης για την ΕΟΚΑ; Η συγγραφική ομάδα θα μπορούσε κάλλιστα να επιλέξει ενθαρρυντικές εκφράσεις για τη δράση της ιστορικής ΕΟΚΑ. Άραγε επιλέγοντας εκφράσεις μίσους, όπως «τυχοδιωκτικοί και τρομοκρατική» προωθεί την «ειρήνη» στους βαλκανικούς λαούς;

Σύμφωνα με το υπόμνημα της κ. Κουλούρη:

«Το συγκεκριμένο ποίημα εντάσσεται στο κεφάλαιο «Εθνικές μυθολογίες», ακριβώς για να υπογραμμίσει την απόσταση από την ιστορική αλήθεια. Οι εθνικοί ύμνοι εντάσσονται σε άλλο κεφάλαιο με τίτλο «Εθνικά σύμβολα». Εκεί, ο πρώτος εθνικός ύμνος είναι της Ελλάδας».

Σχόλιο των Παμμακεδονικών Ενώσεων:

Το ποίημα του Pulevski βρίσκεται αμέσως μετά την παρουσίαση των εθνικών ύμνων διαφόρων χωρών. Μπορεί η κ. Κουλούρη να ισχυρίζεται πως οι ύμνοι είναι τοποθετημένοι σε διαφορετικό τμήμα, αλλά παρουσιάζονται στο κεφάλαιο που αφορά τα εθνικά σύμβολα και εθνικούς μύθους των Bαλκανικών χωρών. Αυτό που πραγματικά είναι περίεργο για τον αναγνώστη είναι πως οι διάφοροι μύθοι των χωρών βασίζονται σε αληθή ιστορική πραγματικότητα, εκτός από αυτόν της ΠΓΔΜ. Το ποίημα του Pulevski «Οι Μακεδόνες» ακολουθείται από έναν άλλο τίτλο: «Οι ιστορικές ρίζες του Μακεδονικού Έθνους το 1879» [12]. Ποια ιστορική πραγματικότητα προκάλεσε τη γένεση των «ριζών» της ΠΓΔΜ το 1879, όταν δεν υπήρχε καμιά εθνική προσπάθεια (εκτός από μια Bουλγαρική λαχτάρα) μεταξύ των Σλάβων της νυν ΠΓΔΜ;

Σύμφωνα με το υπόμνημα της κ. Κουλούρη:

«Η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική. Η Μακεδονία αποτελούσε μια γεωγραφική και όχι διοικητική περιοχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, χωρίς σαφή όρια. Εκείνη την εποχή (αρχές 20ού αιώνα) θεωρούνταν ότι ο γεωγραφικός αυτός όρος αντιστοιχούσε στα βιλαέτια της Θεσσαλονίκης, του Κοσόβου και του Μοναστηρίου.

Επομένως δεν ταυτιζόταν με τη σημερινή ΠΓΔΜ. Στη σελ.47 εξάλλου, περιγράφεται ως εξής η οργάνωση που έκανε την εξέγερση του Ίλιντεν: «Μετά την ειρηνευτική Συνθήκη του Βερολίνου, η Μακεδονία ήταν η σημαντικότερη οθωμανική κτήση που απέμενε στην Ευρώπη. Καθώς κατοικούνταν από διάφορες εθνοτικές ομάδες, δεν άργησε να μετατραπεί σε πεδίο ανταγωνισμού του βουλγαρικού, του ελληνικού και του σερβικού εθνικισμού».

Σχόλιο των Παμμακεδονικών Ενώσεων:

Όχι, το Κόσοβο δεν συμπεριλαμβάνονταν στο γεωγραφικό χώρο της αρχαίας Μακεδονίας και ούτε τα Σκόπια και το Βέλες. Ο Janko Veselinovic, και ο R.G. D. Laffan τονίζουν πως το Κόσοβο, τα Σκόπια, και το Βέλες ήταν μέρη της Παλιάς Σερβίας [13, 14]. Η ιδέα ότι η γεωγραφική Μακεδονία συμπεριλαμβάνει την πλειοψηφία του εδάφους της ΠΓΔΜ είναι δημιούργημα της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ.
Όταν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού που ζούσε στη Μακεδονία ήταν Έλληνες και φιλέλληνες πώς είναι δυνατόν να θεωρείται εθνικιστική η έκφραση για την ελευθερία από τον Oθωμανικό ζυγό και η λαχτάρα για επανένωση με την Ελλάδα (όπως συνέβη στο Λιτόχωρο Πιερίας το 1879 από τον Κοροβάγκο και την Προσωρινή Κυβέρνηση της Μακεδονίας); Η έκφραση «ελευθερία» χρησιμοποιείται αρνητικά (στην αγγλική έκδοση αναφέρεται ως «εθνικισμός»).

Σύμφωνα με το υπόμνημα της κ. Κουλούρη:

«Η Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση (ΕΜΕΟ) ιδρύθηκε το 1893. Το 1903 οργάνωσε την εξέγερση του Ίλιντεν εναντίον της οθωμανικής εξουσίας, αλλά νικήθηκε. Στη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων η Μακεδονία καταλήφθηκε από τη Βουλγαρία, την Ελλάδα και τη Σερβία, και τελικά μοιράστηκε ανάμεσά τους».
Σχόλιο των Παμμακεδονικών Ενώσεων:

Η τελευταία δήλωση είναι εντελώς ψευδής. Δεν υπήρχε Μακεδονία την εποχή των Βαλκανικών Πολέμων για να διαιρεθεί.

Σύμφωνα με το υπόμνημα της κ. Κουλούρη:

«Η ιστορική πραγματικότητα είναι ότι πράγματι η οθωμανική Μακεδονία κατακτήθηκε από τη Βουλγαρία, τη Σερβία και την Ελλάδα και γι' αυτό ακριβώς πρόεκυψαν η βουλγαρική Μακεδονία, η γιουγκοσλαβική Μακεδονία και η ελληνική Μακεδονία».

Σχόλιο των Παμμακεδονικών Ενώσεων


Με αυτό, η κ. Κουλούρη προσβάλλει την νοημοσύνη μας.

Σύμφωνα με το υπόμνημα της κ. Κουλούρη:

Για την «κατάληψη» της Θεσσαλονίκης η κ. Κουλούρη λεει:

«Πρόκειται για το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας της εποχής «Εμπρός» 27/10/1912 και όχι για όρο των συγγραφέων».

Σχόλιο των Παμμακεδονικών Ενώσεων:

Είναι αλήθεια ότι το άρθρο είναι από την εφημερίδα «Εμπρός». Θεωρούμε όμως περίεργο και ρωτούμε γιατί η συγγραφική ομάδα επέλεξε μια Aθηναϊκή εφημερίδα να εκπροσωπήσει τη θριαμβευτική είσοδο του Eλληνικού στρατού στην Θεσσαλονίκη; Γιατί η ακαδημαϊκή ομάδα της κ. Κουλούρη δεν επέλεξε την μεγαλύτερη και αρχαιότερη εφημερίδα της Μακεδονίας της οποίας το πρωτοσέλιδο αναφέρθηκε στην θριαμβευτική είσοδο του ελληνικού στρατού και είχε άμεση απήχηση στον τοπικό πληθυσμό; Στις 28 Οκτωβρίου 1912 στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας «Μακεδονία» τεύχος 382, απεικονίζονταν η Eλληνική σημαία και η επικεφαλίδα έγραφε: «Ζήτω η Ελευθερία, Δόξα και Τιμή εις τον Ελληνικόν Στρατόν» [15]. Αν υπήρχε εισβολή από τον Eλληνικό στρατό, γιατί η εφημερίδα (μεταξύ άλλων πηγών) θα περιέγραφε την αγαλλίαση και τη χαρά των Θεσσαλονικέων οι οποίοι καλωσόρισαν τον Διάδοχο Κωνσταντίνο και τον στρατό του στους δρόμους της πόλης; Αν η Ελλάδα πράγματι εισέβαλε στη Μακεδονία, όπως εσκεμμένα υπονοείται από το τετράτομο, γιατί χρειάστηκε να σταλθούν μόνον δυο στρατιώτες για να «εισβάλλουν» στην Έδεσσα; Mήπως θα πρέπει να μιλάμε για απελευθέρωση του γηγενούς Eλληνικού πληθυσμού και όχι για εισβολή; Ζητούμε να μάθουμε ποιος είναι ο απώτερος σκοπός αυτών των ανιστόρητων ισχυρισμών; Διδάσκουμε στα παιδιά μας και στους γείτονές μας (που αρνούνται την Ελληνική Ιστορία της Μακεδονίας) πως εισβάλαμε εναντίον των συμπατριωτών μας;

Σύμφωνα με το υπόμνημα της κ. Κουλούρη:

«Αρχή των συγγραφέων είναι να μη διαστρεβλώνονται οι ιστορικές πηγές».

Σχόλιο των Παμμακεδονικών Ενώσεων:

Στο τεύχος «Έθνη και κράτη στη Νοτιοανατολική Ευρώπη», στο υποκεφάλαιο Α-27 εμφανίζονται κάποια «υπομνήματα του Ιβάν Χατζηνικόλωφ» σχετικά με τις συζητήσεις που «οδήγησαν στην ίδρυση της ΕΜΕΟ» [16]. Στις επτά από τις οκτώ εκδόσεις του βιβλίου, πηγή είναι μια ανθολογία «εθνικής και πολιτικής σκέψης» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Dnevnik της νυν ΠΓΔΜ, με την επιμέλεια του συγγραφέα Jordan Plevnes, πρώην πρέσβη της γειτονικής χώρας [17]. Στη μεταφρασμένη από τα Aγγλικά έκδοση που προορίζεται για τους συμπατριώτες του τελευταίου, ως πηγή καταγράφεται μια δίτομη έκδοση του Πανεπιστημίου «Κύριλλος και Μεθόδιος» της νυν ΠΓΔΜ , σχετικά με τον «αγώνα του «Mακεδονικού» λαού για ένα ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος» [18]. Εκτός από την αλλαγή της πηγής, στις παρατηρήσεις που ακολουθούν το κείμενο αυτής της έκδοσης, προστίθεται αρνητικά χρωματισμένη αναφορά στην «ΕΜΕΟ (Ενωμένη)», μάλλον επειδή οι ηγέτες της δήλωναν Βούλγαροι. Στην απάντησή της η κ. Κουλούρη έγραψε πως «όλες οι πηγές είναι έγκυρες» και «αρχή των συγγραφέων είναι να μη διαστρεβλώνονται οι ιστορικές πηγές». Kι όμως, η γνήσια πρωτογενής ιστορική πηγή στη συγκεκριμένη περίπτωση, βρίσκεται στο κείμενο του ίδιου του Χατζηνικόλωφ, που γράφτηκε στα Bουλγαρικά και δημοσιεύτηκε στο Bουλγαρικό περιοδικό «Ιλουστράτσια Ίλιντεν» [19]. Εκεί φαίνονται ξεκάθαρα οι αρχές και οι στόχοι της οργάνωσης, εν αντιθέσει με το ελλιπές και αμφιβόλου γνησιότητας κείμενο που χρησιμοποιήθηκε.
Ακολουθεί μέρος του κείμενου του βιβλίου και μετά μέρος του κείμενου του Χατζηνικόλωφ:
Α) Κείμενο βιβλίου

«Τον Ιούλη του 1892 ήρθα στη Σόφια για να ψάξω τον Κώστα Ζάχωφ, ένα αξιοσέβαστο πρόσωπο από τη Μακεδονία, που έβγαζε μια μακεδονική εφημερίδα. Το αρχικό σχέδιο ήταν να πάει αυτός στη Θεσσαλονίκη και να τεθεί επικεφαλής της επαναστατικής οργάνωσης για την απελευθέρωση της Μακεδονίας. Αφού με άκουσε, ο Ζάχωφ μου είπε: «Καταλαβαίνω τι ζητάς, αλλά εδώ δεν μπορείς να βρεις το κατάλληλο πρόσωπο. Όλοι μιλάνε και μιλάνε, αλλά όταν είναι ώρα να κάνουν κάτι, εξαφανίζονται όλοι τους. Μόνον ένα πρόσωπο υπάρχει εδώ στο οποίο μπορείς να μιλήσεις για το Μακεδονικό. Είναι ο φοιτητής της στρατιωτικής σχολής, ο Γκότσε Ντέλτσεφ.» Συμφωνήσαμε λοιπόν με τον Ζάχωφ να ειδοποιήσει τον Γκότσε Ντέλτσεφ ότι ήθελα να τον δω, και να συναντηθούμε την επόμενη Κυριακή, στις 2 το μεσημέρι, στου Ζάχωφ. Τη συμφωνημένη ώρα έφτασα στο τυπογραφείο του Κώστα Ζάχωφ και τους βρήκα και τους δυο εκεί. Πήγαμε κάπου διακριτικά για να συζητήσουμε το ζήτημα. Το σχέδιο για την ίδρυση των οργανώσεων: Η οργάνωση θα πρέπει να ιδρυθεί στη Μακεδονία και όχι στη Σόφια, γιατί αν ιδρυθεί στη Σόφια, οι Σέρβοι και οι Έλληνες θα την αντιμετωπίσουν ως δημιούργημα της βουλγαρικής κυβέρνησης, κι έπειτα μπορεί να φτιάξουν και αυτοί παρόμοιες οργανώσεις και η δική μας οργάνωση δε θα καταφέρει τίποτε». [16]
Β) Κείμενο Χατζηνικόλωφ
«Τον Ιούνιο του 1892 έφυγα για τη Σόφια. Εκεί γνώρισα τον Κ. Ζάχωφ και του αποκάλυψα τα σχέδιά μου κι εκείνος υπέδειξε τον Γκότσε Ντέλτσεφ (σ.σ. στρατιωτικό), ακόμη δόκιμο, ως κατάλληλο και έγκυρο άνθρωπο. Ο Ζάχωφ κανόνισε μια συνάντηση στο τυπογραφείο του για την επόμενη Κυριακή, τότε που οι δόκιμοι θα μπορούσαν να βγουν από τη σχολή. Όταν συναντηθήκαμε, περιέγραψα την ανάπτυξη του εθνικού σκοπού στη Μακεδονία, τους είπα για την απειλή του Κυβερνήτη και για τα αποτελέσματα της σερβικής προπαγάνδας, και τους έθεσα αυτό το ερώτημα: «Δεν είναι πλέον καιρός να ιδρύσουμε μια επαναστατική οργάνωση στη Μακεδονία»; Και οι δύο απάντησαν καταφατικά. Αλλά ήθελαν να τους περιγράψω ποιο, κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να είναι το στοιχείο της μυστικής οργάνωσης. Έδωσα την εξής απάντηση στο ερώτημά τους: Η επαναστατική οργάνωση πρέπει να εγκατασταθεί στη Μακεδονία και να δρα εκεί, ώστε οι Έλληνες και οι Σέρβοι να μην τη χαρακτηρίσουν ως υποχείριο της βουλγαρικής κυβέρνησης. Οι ιδρυτές της θα πρέπει να είναι ντόπιοι πολίτες που ζουν στη Μακεδονία.» [19]

Σύμφωνα με το υπόμνημα της κ. Κουλούρη:

«Για το σημερινό κράτος χρησιμοποιείται η ονομασία ΠΓΔΜ. Αυτή την ονομασία χρησιμοποιεί το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών».
Σχόλιο των Παμμακεδονικών Ενώσεων:

Έχουμε επίγνωση της προβληματικής ονομασίας «ΠΓΔΜ». Πάντως, το ΚΔΣΝΑΕ αποκαλεί επίσημα τη χώρα αυτή ως “FYR of Macedonia” στην ιστοσελίδα του και παντού στην Aγγλική έκδοση του βιβλίου (καθώς και σε μέρη στην Ελληνική έκδοση). Εάν η κ. Κουλούρη θα ήθελε να είναι ακριβής με εμάς, τότε θα θέλαμε και εμείς να είμαστε ακριβείς με αυτήν: «FYR of Macedonia» δεν είναι η επίσημη ονομασία για το κράτος που έχει ως πρωτεύουσά του τα Σκόπια. Ο ΟΗΕ, καθώς και το Υπουργείο Εξωτερικών αποκαλούν τη χώρα αυτήν είτε «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» ή «ΠΓΔΜ» - δεν έχουμε δει ποτέ «FYR of Macedonia» ή «ΠΓΔ της Μακεδονίας». Δεν πρέπει ένας μαθητής της ΠΓΔΜ να μάθει πώς αποκαλείται το κράτος του επίσημα από τον ΟΗΕ (και μέσα από τα μάτια του γείτονά του);

Αυτό που είναι ακόμη πιο ανησυχητικό είναι η ονομασία της γλώσσας ως «Μακεδονικής» σε όλο το έργο του ΚΔΣΝΑΕ και στο τετράτομο της Κοινής Βαλκανικής Ιστορίας, ενώ υπάρχει ο όρος «Makedonija» στην έκδοση της ΠΓΔΜ (σελ. 111 του βιβλίου εργασίας 2, στον πίνακα εθνικών εορτών). Γιατί αυτός ο διαφορετικός χειρισμός του θέματος μεταξύ της Σκοπιανής έκδοσης και των υπολοίπων εκδόσεων;
Στο τετράτομο γίνεται μια απαράδεκτη προβολή μιας σλαβικής «Μακεδονίας» αλλά ξένης προς την Ελληνική εθνικότητα της οποίας οι πολίτες είναι οι απόγονοι του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Εδώ μπορούμε να κατανοήσουμε πόσο αρχιτεκτονικά είναι στημένη η προπαγάνδα μέσω του τετράτομου το οποίο προορίζεται να γαλουχήσει τον ανθό της Eλληνικής κοινωνίας, τη νεολαία. Στη σελίδα 90 του δεύτερου βιβλίου υπάρχει υπόμνημα των «σλαβομακεδόνων» σπουδαστών στη Αγία Πετρούπολη οι οποίοι μιλούν για «μακεδονική» γλώσσα, όπως ακριβώς υπάρχει αναφορά σε «μακεδονική» γλώσσα και στη σελίδα 52. Στη σελίδα 55 αναφέρεται η δημιουργία της Βαλκανικής Ομοσπονδιακής Αβασίλευτης Δημοκρατίας η οποία θα αποτελείται από τη Μακεδονία, Αλβανία, Μαυροβούνιο, Ελλάδα, Σερβία, Βουλγαρία, Κροατία, Βοσνία κι Ερζεγοβίνη, Σλοβενία, και Θράκη.

Στην σελίδα 104 ο αναγνώστης διαβάζει για την Μακεδονία που κατοικείται από ομοιογενή σλαβικό πληθυσμό, ενώ στη σελίδα 50 του τρίτου τόμου η όμορφη και γλυκιά Αλβανία υπερασπίζεται με πιστόλι και ξίφος τα Γιάννινα από το αιμοβόρο θηρίο - την Ελλάδα και άλλες Bαλκανικές χώρες οι οποίες επίσης απεικονίζονται ως αιμοβόρα θηρία - ενώ η Σερβία είναι το φίδι κουλουριασμένο στα πόδια της Αλβανίας [20]. Ερωτείται η κ. Κουλούρη με ποιον τρόπο τέτοιου είδους απεικονίσεις θα επιτευχθεί ειρήνη και συμφιλίωση στα Βαλκάνια; Σαφώς εδώ μπορούμε να πούμε πως προωθείται με κατηγορηματικό τρόπο η ιδέα της Μεγάλης Αλβανίας.

Οι Εικόνες και η ιστοριογραφία προέρχονται από τις γειτονικές χώρες της Ελλάδας, αλλά το εικαστικό υλικό και τα κείμενα δεν είναι γραμμένα από το συγγραφικό όμιλο της κ. Κουλούρη. Αυτό γίνεται εσκεμμένα για να μπορεί κάλλιστα να υποστηρίζει πως: «Πουθενά δε χρησιμοποιούνται οι εκφράσεις «τυχοδιωκτική και τρομοκρατική οργάνωση» για την ΕΟΚΑ. Η απάντηση για το πώς παρουσιάζεται η ΕΟΚΑ βρίσκεται μέσα στα ίδια τα βιβλία. Βλ. Βιβλίο 2, σελ. 126...» Εδώ μπορούμε αλήθεια να κατανοήσουμε τη μαεστρία της συστηματικής εντυπώσεως η οποία έχει στόχαστρο τον μαθητόκοσμο της Ελλάδας, ώστε να μην μπορεί να του καλλιεργηθεί πλέον η εθνική συνείδηση και να μην θέλει να αντιδράσει. Αυτό λέγεται εσωτερική αλλοτρίωση.

Η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών σε επιστημονική ημερίδα στις 29 Απριλίου 2007 εξέτασε με προσοχή το περιεχόμενο τέτοιου είδους βιβλίων και με ανακοίνωσή της απεφάνθη πως αυτού του είδους ιστορικής διδασκαλίας «βιάζει βάρβαρα και διαστρεβλώνει εσκεμμένα την εθνική και θρησκευτική συνείδηση των Ελληνοπαίδων της η ίδια η Πατρίδα τους.» Τονίζοντας αναφέρει πως η ΕΜΣ είναι «αποφασισμένη να υπερασπιστεί εμπράκτως την Ιστορία, το Έθνος και το Σύνταγμα» το οποίο επιτάσσει (άρθρο 16 παρ 2): «η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και σκοπό έχει την ...ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης των Ελλήνων».

Κλείνοντας θέτουμε την ερώτηση προς την κ. Κουλούρη: ποιο είναι το όφελος της Eλληνικής μαθητιώσας νεολαίας και πιο ευρύτερα του Eλληνικού λαού από αυτό το τετράτομο του οποίου τα κείμενα και οι εικόνες παρουσιάζουν τις γειτονικές χώρες ως αθώα θύματα της κακιάς Ελλάδας; Επιπλέον προωθούν την ιδέα πως η Ελλάδα είναι κάτοχος περιοχών που τις στέρησε από τις γείτονες χώρες και έμμεσα αφήνεται να εννοηθεί πως αυτές οι περιοχές πρέπει να ξαναγυρίσουν στους κανονικούς κατόχους τους. Αυτό το τερατούργημα όχι μόνον δεν προωθεί την ειρήνη και συμφιλίωση μεταξύ των λαών, αλλά υποκινεί έχθρες και μίσος για περαιτέρω εχθρικές εμπλοκές στα Βαλκάνια.

Οι Παμμακεδονικές Ενώσεις Υφηλίου ζητούν από την κ. Κουλούρη τη λεπτομερή λίστα των χορηγών του τετράτομου.

Με βαθύτατη λύπη,

Παμμακεδονική Ένωση ΗΠΑ-Κώστας Χατζηστεφανίδης, Πρόεδρος

Παμμακεδονική Ένωση Αυστραλίας-Δημήτρης Μηνάς, Πρόεδρος

Παμμακεδονική Ένωση Καναδά-Χαράλαμπος Μουτουσίδης, Πρόεδρος

Παμμακεδονική Ένωση Ευρώπης-Αρχιμανδρίτης Παντελεήμων Τσορμπατζόγλου, Πρόεδρος

Μακεδονικά Τμήματα Αφρικής-Αμύντας Παπαθανασίου, Πρόεδρος

Συνυπογράφοντες:
Hellenic Society PAIDEIA (ΗΠΑ)

Ελληνοαμερικανικό Εθνικό Συμβούλιο

Demokritos Society of America (Think Tank)

Κίνηση Δημοτών Έδεσσας «Ίων Δραγούμης»

Πολιτιστικός Σύλλογος «Βιβλιόφιλοι Έδεσσας»

Μορφωτικός Όμιλος Πέλλας «Η Αρχαία Πέλλα»

Σύλλογος «Στέγη Μακεδονικού Πολιτισμού» Αριδαίας

Πολιτιστική Εταιρεία Πανελλήνων «Μακεδνός» Θεσσαλονίκης

Παμμακεδονική Συνομοσπονδία Αθηνών

Συνομοσπονδία Μακεδόνων Λεκανοπεδίου Αττικής

Πολιτιστικός Σύλλογος Κάτω Γραμματικού «Πατριάρχης Χρύσανθος»

Πανελλήνιος Σύλλογος Απογόνων Μακεδονομάχων «Ο Παύλος Μελάς»

Παμμακεδονική Ένωση Μακεδονικού Αγώνα

Σύνδεσμος Μακεδόνων & Θρακών Παπάγου-Χολαργού

Ομάδα 21 Μακεδονίας-Θράκης

Ομοσπονδία Δυτικομακεδονικών Σωματείων Αθηνών

Ένωση Μακεδόνων Δυτικής Αττικής ο Μέγας Αλέξανδρος

Σύνδεσμος Γυναικών Θεσσαλονίκης Μακεδονίας εν Αθήναις