ΕΝΘΕΤΟ ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΥ

Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Τουρκία, όπως και η σύμμαχός της Γερμανία, βρίσκεται στο στρατόπεδο των ηττημένων. Ωστόσο, ούτε  θα αφοπλιστεί και ούτε ποτέ θα πληρώσει για τα εγκλήματα που διέπραξε μεταξύ 1915 και 1923 εναντίον των μειονοτήτων των Αρμενίων, Ελλήνων, Ασσυροχαλδαίων , Σύριων και Κούρδων.

Διότι η Συνθήκη της Λωζάννης (24 Ιουλ 1923), η οποία υπεγράφη μεταξύ άλλων και από τη Γαλλία, αναθεωρεί τη Συνθήκη των Σεβρών του 1920 που χορηγούσε εδάφη στους Αρμενίους και τους Κούρδους. Μετά την επιτυχία των εθνικιστών του Μουσταφά Κεμάλ, γνωστού ως Γκάζι («Ο νικηφόρος») και την κατάργηση του Σουλτανάτου της Κωνσταντινούπολης, οι Συμμαχικές δυνάμεις συμφώνησαν στην αναθεώρηση των ειρηνευτικών συμφωνιών του 1920. Η νέα συνθήκη, που υπογράφηκε στις 24 Ιουλίου 1923 στη Λωζάννη της Ελβετίας, μεταξύ της Τουρκίας από τη μία πλευρά, και της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Αγγλίας, της Ιαπωνίας, της Ελλάδας, της Ρουμανίας, του Βασίλειου της Σερβίας, Βασίλειου της Κροατίας και της Σλοβενίας από την άλλη πλευρά, είναι ως εκ τούτου μια επαναδιαπραγμάτευση της Συνθήκης των Σεβρών. 

Η Αρμενία δεν αναφέρεται πλέον. Στην πραγματικότητα, η Δύση επικύρωσε στη Λωζάννη τις καταστροφικές συνέπειες της γενοκτονίας που εξόντωσε τον αρμενικό πληθυσμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. 

Ο ιστορικός H.-L. Kieser σχολιάζει: «Για τους ηττημένους, καθώς και για τους ουμανιστές της διεθνούς βοήθειας, η σκιά του συνεδρίου ήταν συντριπτική. Η Συνθήκη αποδεχόταν σιωπηρά τα εγκλήματα πολέμου που διαπράχτηκαν σε όφελος του εκτουρκισμού της Ανατολίας: τη γενοκτονία των Οθωμανών Αρμενίων, τη σφαγή των Οθωμανών Ασσυριών, την απέλαση των Οθωμανών Κούρδων (1915-1916) και την εκδίωξη των Οθωμανών Ελλήνων Ορθοδόξων (1914 και 1919-1922),. Η νέα κυβέρνηση της Άγκυρας έκρυβε μόλις και μετά βίας τη γέννησή της μέσα από το Κόμμα των Νεότουρκων, άμεσα υπεύθυνο για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν μεταξύ 1914-1918. 

Η Συνθήκη συμπλήρωνε τα γεγονότα του πολέμου με τις άνευ προηγουμένου μετακινήσεις πληθυσμών, αυτή των Ελλήνων Μουσουλμάνων [Τούρκοι] (356. 000) και των Οθωμανών Ορθόδοξων της  Ανατολίας [Έλληνες] (290.000, συν εκείνων που είχαν ήδη εκδιωχθεί ήτοι περίπου ένα εκατομμύριο και μισό ανθρώπων). 

Μετά από τέσσερεις γενιές, άρχισαν πρόσφατα να αποδοκιμάζουν δημόσια αυτές της μετακινήσεις, ακόμα και στην Τουρκία. Όσο για τα προηγούμενα εγκλήματα, η άρνηση και η απολογία, μερικές φορές τραγελαφικές,  αλλά σιωπηρά επιτρεπόμενες από τη Συνθήκη, ισχύουν ακόμα ευρέως».
Η ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΗΣ

Συνθήκη Ειρήνης που υπογράφτηκε στις 24 Ιουλίου 1923. 

Η Συνθήκη της Λωζάνης αντικαθιστά τη Συνθήκη των Σεβρών που επιβλήθηκε στους Τούρκους το 1920. Μετά την επιτυχία των εθνικιστών του Μουσταφά Κεμάλ, γνωστού ως Γκάζι («Ο νικηφόρος») και την κατάργηση του Σουλτανάτου της Κωνσταντινούπολης, οι Συμμαχικές δυνάμεις συμφώνησαν στην αναθεώρηση των ειρηνευτικών συμφωνιών του 1920. Η νέα συνθήκη, που υπογράφηκε 24 Ιουλίου 1923 στη Λωζάννη της Ελβετίας, μεταξύ της Τουρκίας από τη μία πλευρά, και της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Αγγλίας, της Ιαπωνίας, της Ελλάδας, της Ρουμανίας, του Βασίλειου της Σερβίας, Βασίλειου της Κροατίας και της Σλοβενίας από την άλλη πλευρά, είναι ως εκ τούτου μια επαναδιαπραγμάτευση της Συνθήκης των Σεβρών. 

Η συνθήκη αναγνώριζε τα όρια της σύγχρονης Τουρκίας. Η Τουρκία αποποιήθηκε τις πρώην Αραβικές επαρχίες της και αναγνώρισε την κατοχή της Κύπρου από τους Βρετανούς και τις ιταλικές κτήσεις της Δωδεκανήσου. 

Από την γλωσσική άποψη (άρθ. 37-45), η Συνθήκη της Λωζάννης προέβλεπε ανταλλαγές πληθυσμών για τη λύση του προβλήματος των μειονοτήτων στην Ελλάδα και την Τουρκία. Οι ανταλλαγές αυτές αφορούσαν  400.000 Τούρκους και 1,3 εκατ. Έλληνες. Τα άρθρα 37 έως 45 ρυθμίζουν τα δικαιώματα της τουρκικής μειονότητας στην Ελλάδα και της ελληνικής μειονότητας στην Τουρκία. Έτσι, οι Έλληνες της Τουρκίας επαναπατρίστηκαν στην Ελλάδα. Οι Σύμμαχοι δεν θα επιδιώξουν να ζητήσουν την αυτονομία του τουρκικού Κουρδιστάν και των αρμενικών εδαφών μέσα στην Τουρκία. Ένα από τα παράδοξα της Συνθήκης της Λωζάννης ήταν η επίσημη αποδοχή χωρίς επιβολή κυρώσεων της μαζικής μετακίνησης των πληθυσμών και των εθνοκαθάρσεων που ακολούθησαν. Στην περίπτωση της Ελλάδα, όπως και της Τουρκίας, η Συνθήκη της Λωζάννης δεν ορίζει τις ενδιαφερόμενες μειονότητες και δεν τις τοποθετεί γεωγραφικά. 

Επιπλέον, η Ελλάδα και η Τουρκία δεν ερμήνευσαν ποτέ το κείμενο της Συνθήκης με τον ίδιο τρόπο. Όσον αφορά το άρθρο 45 της Συνθήκης, της λεγομένης «ρήτρας αμοιβαιότητας» που δίνει στη μουσουλμανική μειονότητα στην Ελλάδα τα ίδια δικαιώματα με τις μη μουσουλμανικές μειονότητες στην Τουρκία, θα επιτρέψει σε κάθε μέρος να αμφισβητήσει πολλά από τα δικαιώματα των πολιτών μελών των μειονοτήτων αυτών. 

Η γαλλική εκδοχή της Συνθήκης αποτελεί το επίσημο κείμενο με την αγγλική. 

 ΣΥΝΘΗΚΗ ΕΙΡΗΝΗΣ

ΥΠΟΓΡΑΦΕΙΣΑ ΤΗΝ 24 ΙΟΥΛΙΟΥ 1923

Η ΒΡΕΤΤΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ, Η ΓΑΛΛΙΑ, Η ΙΤΑΛΙΑ, Η ΙΑΠΩΝΙΑ, Η ΕΛΛΑΣ, Η ΡΟΥΜΑΝΙΑ, ΤΟ ΣΕΡΒΟ-ΚΡΟΑΤΟ-ΣΛΟΒΕΝΙΚΟΝ ΚΡΑΤΟΣ

αφ' ενός

ΚΑΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ

αφ' ετέρου

Άρθρο 14 

Αι νήσοι Ίμβρος και Τένεδος, παραμένουσαι υπό την τουρκικήν κυριαρχίαν, θα απολαύωσιν ειδικής διοικητικής οργανώσεως, αποτελούμενης εκ τοπικών στοιχείων και παρεχούσης πάσαν εγγύησιν εις τον μη μουσουλμανικόν ιθαγενή πληθυσμόν δι' ό,τι αφορά εις την τοπικήν διοίκησιν και την προστασίαν των προσώπων και των περιουσιών.

Η διατήρησις της τάξεως θα εξασφαλίζηται εν αυταίς δι' αστυνομίας στρατολογουμένης μεταξύ του ιθαγενούς πληθυσμού, τη φροντίδι της ως άνω προβλεπομένης τοπικής διοικήσεως υπό τα διαταγάς της οποίας θα διατελή.

Αι συνομολογηθείσαι ή συνομολογηθησόμεναι μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας συμφωνίαι, αι αφορώσαι την ανταλλαγήν των Ελληνικών και τουρκικών πληθυσμών, δεν θα εφαρμοσθώσιν εις τους κατοίκους των νήσων Ίμβρου και Τενέδου.

ΤΜΗΜΑ Ε’

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΜΕΙΟΝΟΤΉΤΩΝ.

Άρθρον 37.

Η Τουρκία αναλαμβάνει την υποχρέωσιν όπως αι εν τοις άρθροις 38 - 44 περιεχόμεναι διατάξεις αναγνωρισθώσιν ως θεμελιώδεις νόμοι, όπως ουδείς νόμος ή κανονισμός ή επίσημος τις πράξις διατελώσιν εν αντιφάσει ή εν αντιθέσει προς τας διατάξεις ταύτας και όπως ουδείς νόμος ή κανονισμός ή επίσημος τις πράξις κατισχύωσιν αυτών.

Άρθρον 38.

Η Τουρκική Κυβέρνησις αναλαμβάνει την υποχρέωσιν να παρέχη εις πάντας τους κατοίκους της Τουρκίας πλήρη και απόλυτον προστασίαν της ζωής και της ελευθερίας αυτών, αδιακρίτως γεννήσεως, εθνικότητος, γλώσσης, φυλής ή θρησκείας.

Πάντες οι κάτοικοι της Τουρκίας δικαιούνται να πρεσβεύωσιν ελευθέρως, δημοσία τε και κατ' ιδίαν, πάσαν πίστιν, θρησκείαν ή δοξασίαν ων η άσκησις δεν ήθελεν είναι ασυμβίβαστος προς την δημόσιαν τάξιν και τα χρηστά ήθη.

Αι μη μουσουλμανικαί μειονότητες θα απολαύωσιν πλήρως της ελευθερίας κυκλοφορίας και μεταναστεύσεως, υπό την επιφύλαξιν των εφαρμοζομένων, εφ' όλου ή μέρους του εδάφους, εις άπαντας τους τούρκους υπηκόους μέτρων άτινα, ήθελον τυχόν ληφθή υπό της Τουρκικής Κυβερνήσεως χάριν της εθνικής αμύνης και της τηρήσεως της δημοσίας τάξεως.

Άρθρον 39.

Οι ανήκοντες εις μη μουσουλμανικάς μειονότητας υπήκοοι τούρκοι θα απολαύωσι των αυτών αστικών και πολιτικών δικαιωμάτων ων και οι μουσουλμάνοι.

Πάντες οι κάτοικοι της Τουρκίας, άνευ διακρίσεως θρησκεύματος, θα ώσιν ίσοι απέναντι του νόμου.

Η διαφορά θρησκείας, δοξασίας ή πίστεως δεν οφείλει να αποτελέση κώλυμα δι* ουδένα τούρκον υπήκοον ως προς την απόλαυσιν των αστικών και πολιτικών δικαιωμάτων και ιδία την παραδοχήν εις τας δημοσίας θέσεις, αξιώματα και τιμάς ή την εξάσκησιν των διαφόρων επαγγελμάτων και βιομηχανιών.

Ουδείς περιορισμός θέλει επιβληθή κατά της ελευθέρας χρήσεως παρά παντός τούρκου υπηκόου οιασδήποτε γλώσσης, είτε εν ταις ιδιωτικαίς ή εμπορικαίς σχέσεσιν, είτε ως προς την θρησκείαν τον τύπον και πάσης φύσεως δημοσιεύματα, είτε εν ταις δημοσίαις συναθροίσεσιν.

Παρά την ύπαρξιν της επισήμου γλώσσης, θα παρέχωνται αι προσήκουσαι ευκολίαι εις τους τούρκους υπηκόους, τους λαλούντες γλώσσαν άλλην ή την τουρκικήν, δια την προφορικήν χρήσιν της γλώσσης, αυτών ενώπιων των δικαστηρίων.

Άρθρον 40.

Οι τούρκοι υπήκοοι, οι ανήκοντες εις μη μουσουλμανικάς μειονότητας, θα απολαύωσι “νομικώς” και πραγματικώς της αυτής προστασίας και των αυτών εγγυήσεων ων απολαύουσι και οι λοιποί τούρκοι υπήκοοι, θα έχωσιν ιδίως ίσον δικαίωμα να συνιστώσι, διευθύνωσι και εποπτεύωσιν, ιδίαις δαπάναις, παντός είδους, φιλανθρωπικά, θρησκευτικά ή κοινωφελή ιδρύματα, σχολεία και λοιπά εκπαιδευτήρια μετά του δικαιώματος να ποιώνται ελευθέρως εν αυτοίς χρήσιν της γλώσσης των και να τελώσιν ελευθέρως τα της θρησκείας των.

Άρθρον 41.

Εν ταις πόλεσι και περιφερείαις, ένθα διαμένει σημαντική αναλογία υπηκόων, μη μουσουλμάνων η Τουρκική Κυβέρνησις θα παρέχη ως προς την δημοσίαν εκπαίδευσιν, τας προσήκουσας ευκολίας προς εξασφάλισιν της εν τοις δημοτικοίς σχολείοις παροχής εν τη ιδία αυτών γλώσση, της διδασκαλίας εις τα τέκνα των εν λόγω τούρκων υπηκόων. Η διάταξις αύτη δεν κωλύει την Τουρκικήν Κυβέρνησιν να καταστήση υποχρεωτικήν την διδασκαλίαν της τουρκικής γλώσσης εν τοις ειρημένοις σχολείοις.

Εν ταις πόλεσι και περιφερείαις, ένθα υπάρχει σημαντική αναλογία τούρκων υπηκόων ανηκόντων εις μη μουσουλμανικάς μειονότητας, θέλει εξασφαλισθή εις τας μειονότητας ταύτας δικαία συμμετοχή εις την διάθεσιν των χρηματικών ποσών, άτινα τυχόν θα εχορηγούντο εκ του δημοσίου χρήματος υπό του προϋπολογισμού του Κράτους ή των δημοτικών και λοιπών προϋπολογισμών επί εκπαιδευτικώ θρησκευτικώ ή φιλανθρωπικώ σκοπώ.

Τα ποσά ταύτα θα καταβάλλωνται εις τους αρμοδίους αντιπροσώπους των ενδιαφερομένων καθιδρυμάτων και οργανισμών.

Άρθρον 42.

Η Τουρκική Κυβέρνησις δέχεται να λάβη απέναντι των μη μουσουλμανικών μειονοτήτων, όσον αφορά την οικογενειακήν ή προσωπικήν αυτών κατάστασιν, πάντα τα κατάλληλα μέτρα, όπως τα ζητήματα ταύτα κανονίζωνται συμφώνως προς τα έθιμα των μειονοτήτων τούτων.

Τα μέτρα ταύτα θέλουσιν επεξεργασθή ειδικαί επίτροπαι, αποτελούμεναι εξ ίσου αριθμού αντιπροσώπων της Τουρκικής Κυβερνήσεως και μιας εκάστης των ενδιαφερομένων μειονοτήτων. Εν περιπτώσει διαφωνίας, η Τουρκική Κυβέρνησις και το Συμβούλιον της Κοινωνίας των Εθνών θέλουσι διορίσει, από κοινού, επιδιαιτητήν εκλεγόμενον μεταξύ των ευρωπαίων νομομαθών.

Η Τουρκική Κυβέρνησις υποχρεούται να παρέχη πάσαν προστασίαν εις τας εκκλησίας, συναγωγάς, νεκροταφεία και λοιπά θρησκευτικά καθιδρύματα των ειρημένων μειονοτήτων. Εις τα ευαγή καθιδρύματα ως και τα θρησκευτικά και φιλανθρωπικά καταστήματα των αυτών μειονοτήτων, των ήδη ευρισκομένων εν Τουρκία, θα παρέχηται πάσα ευκολία και άδεια, η δε Τουρκική Κυβέρνησις, προκειμένου περί ιδρύσεως νέων θρησκευτικών και φιλανθρωπικών καθιδρυμάτων, ουδεμίαν θέλει αρνηθή εκ των αναγκαίων ευκολιών, αίτινες έχουσιν εξασφαλισθή εις τα λοιπά ιδιωτικά καθιδρύματα ομοίας φύσεως.

Άρθρον 43.

Οι εις τας μη μουσουλμανικάς μειονότητας ανήκοντες τούρκοι υπήκοοι δεν θα ώσιν υποχρεωμένοι να εκτελώσι πράξεις αποτελούσας παράβασιν της πίστεως ή των θρησκευτικών των εθίμων, ούτε θα περιπίπτωσιν εις ανικανότητα τίνα αρνούμενοι να παραστώσιν ενώπιον των δικαστηρίων ή να εκτελέσωσι νόμιμόν τίνα πράξιν κατά την ημέραν της εβδομαδιαίας των αναπαύσεως.

Ουχ ήττον, η διάταξις αυτή δεν απαλάσσει τους τούρκους τούτους υπηκόους των υποχρεώσεων, αίτινες επιβάλλονται εις πάντας τους λοιπούς τούρκους υπηκόους προς τήρησιν της δημοσίας τάξεως.

Άρθρον 44.

Η Τουρκία παραδέχεται όπως αι διατάξεις των προηγουμένων άρθρων του παρόντος Τμήματος, εφ' όσον αφορώσιν εις τους μη μουσουλμάνους υπηκόους της Τουρκίας, αποτελέσωσιν υποχρεώσεις διεθνούς συμφέροντος και τεθώσιν υπό την εγγύησιν της Κοινωνίας των Εθνών. Αι διατάξεις αύται δεν δύνανται να τροποποιηθώσιν άνευ της συγκαταθέσεως της πλειοψηφίας του Συμβουλίου της Κοινωνίας των Εθνών.

Η Βρεττανική Αυτοκρατορία, η Γαλλία, η Ιταλία και η Ιαπωνία υποχρεούνται δια της παρούσης Συνθήκης να μη αρνηθώσι την συγκατάθεσιν αυτών εις πάσαν τροποποίησιν των ειρημένων άρθρων, ην ήθελε κατά τους νομίμους τύπους αποφασίσει η πλειοψηφία του Συμβουλίου της Κοινωνίας των Εθνών.

Η Τουρκία δέχεται όπως παν Μέλος του Συμβουλίου της Κοινωνίας των Εθνών έχη το δικαίωμα να επισύρη την προσοχήν του Συμβουλίου επί πάσης παραβάσεως ή κινδύνου παραβάσεως οιασδήποτε των υποχρεώσεων τούτων και όπως το Συμβούλιον δύναται να ενεργή καθ' οιονδήποτε τρόπον και παρέχη οιασδήποτε οδηγίας κρινόμενος καταλλήλους και αποτελεσματικός εν τη περιστάσει.

Η Τουρκία δέχεται προς τούτοις όπως, εν περιπτώσει διχογνωμίας επί νομικών ή πραγματικών ζητημάτων αφορώντων τα άρθρα ταύτα, μεταξύ της Τουρκικής Κυβερνήσεως και μιας οιασδήποτε των λοιπών υπογραψασών την παρούσαν Συνθήκην Δυνάμεων ή πάσης άλλης Δυνάμεως Μέλους του Συμβουλίου της Κοινωνίας των Εθνών, η τοιαύτη διχογνωμία θεωρηθή ως διεθνούς χαρακτήρας διαφορά κατά το γράμμα του άρθρου 14 του Συμφώνου της Κοινωνίας των Εθνών.

Η Τουρκική Κυβέρνησις δέχεται όπως πάσα τοιούτου είδους διαφορά, επί τη αιτήσει του ετέρου των Μερών, παραπέμπηται εις το Διαρκές Δικαστήριον Διεθνούς Δικαιοσύνης.

Η απόφασις του Διαρκούς Δικαστηρίου θα η ανέκκλητος, θα έχη δε την ισχύν και το κύρος αποφάσεως εκδοθείσης δυνάμει του άρθρου 13 του Συμφώνου

Άρθρον 45.

Τα αναγνωρισθέντα δια των διατάξεων του παρόντος Τμήματος δικαιώματα εις τας εν Τουρκία μη μουσουλμανικάς μειονότητας, αναγνωρίζονται επίσης υπό της Ελλάδος εις τας εν τω εδάφει αυτής ευρισκομένας μουσουλμανικάς μειονότητας.

Η πρώτη «εθνοκάθαρση» της ιστορίας 

Ένα  εκατομμύριο και τριακόσιες χιλιάδες (1.300.000) Έλληνες εγκαταστημένοι στην Ανατολία από τους αρχαίους χρόνους διασχίζουν το Αιγαίο, διωγμένοι από  την τουρκική επίθεση του 1922 και συλλέγονται από την Ελλάδα. Η Ελλάδα με τη σειρά της, θα απελάσει 300.000 Τούρκους. Η κοσμική δημοκρατία του Μουσταφά Κεμάλ δεν μετρά παρά μόνο μια χούφτα χριστιανών, ενώ αυτοί αντιπροσώπευαν το ένα δέκατο έως το ένα πέμπτο του τουρκικού πληθυσμού μια δεκαετία νωρίτερα.

Εγκαινιάζοντας την πρακτική των «εθνοκαθάρσεων», η κεμαλική Τουρκία ανοίγει το δρόμο στους ολοκληρωτικούς εθνικισμούς. Ένα κράτος, μια γη, μια θρησκεία, μια γλώσσα, μια φυλή. 

Αυτές οι εθνικές εκκαθαρίσεις, νομιμοποιούνται με τη Συνθήκη της Λωζάνης της 24ης Ιουλίου 1923. 

Αποτελεί πρεμιέρα στην ιστορία της διπλωματίας... (απόσπασμα από το  herodote.net) 

Πηγή http://collectifvan.org/article.php?r=0&id=55915   


http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/07/24-1923.html

___________________________________________________

Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ γάταρος δέν ἀνήκει σε ἐπαγγελματία δημοσιογράφο καί στηρίζεται στήν ἠθική ἱκανοποίηση της σταθερότητας των ἐπισκεπτῶν, χωρίς νά χρησιμοποιεῖ τεχνικές καί κόλπα γιά νά κερδίσει ἐπισκεψιμότητα, ἐπίσης δέν μ΄ ἀφήνει ἀδιάφορο ἡ ἄνοδος του.

Η ὑποστήριξή σας μπορεῖ, ὅπως βλέπετε, νά ἐκδηλωθεῖ καί με ἄλλον τρόπο κάθε φορά ποῦ θά ἔχετε τον ἐλάχιστο χρόνο.

Εὐχαριστῶ καί συνεχίζω με το ἴδιο ἀδέσμευτο καί ἀνεξάρτητο πνεῦμα...