ΕΝΘΕΤΟ ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΥ

Η λεκτική, για την ώρα, τουρκική επίθεση κατά της Λευκωσίας δεν έχει αμβλυνθεί στο ελάχιστο αφού, πέραν του Τούρκου πρωθυπουργού, στον χορό των δηλώσεων μπήκε και ο «μετριοπαθής» πρώην ηγέτης της Τουρκοκυπριακής κοινότητας Μεχμέτ Αλί Ταλάτ ο οποίος σε πλήρη αρμονία με τους αφέντες του στην Άγκυρα χαρακτήρισε τις ενέργειες της Λευκωσίας ως «παράλογες» και «προκλητικές» ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην πιθανότητα δημιουργίας ενός «θερμού επεισοδίου» (επαναλαμβάνουμε το ερώτημα, έναντι τίνος θα στρέψει τα πυρά της η Άγκυρα).
Είναι ενδιαφέρον να επισημανθεί πως ο Μ. Α. Ταλάτ αναφερόμενος στο θέμα προειδοποίησε πως «Εάν οι Ελληνοκύπριοι πιστεύουν ότι οι "αγάδες" θα πολεμήσουν γι' αυτούς, τότε κάνουν λάθος. Ίσως το πράξει η Ελλάδα» ενώ με έναν απίστευτα αλαζονικό τρόπο, ενδεικτικό όμως του πως αντιμετωπίζουν οι Τούρκοι πολιτικοί ηγέτες, Κεμαλικοί ή/και Νεοθωμανοί, τις διεθνείς σχέσεις αλλά και τις γειτονικές τους χώρες διερωτήθηκε «τι μπορούν να κάνουν οι υπόλοιπες χώρες στην Τουρκία;», και συμπλήρωσε πως η δράση των Ελληνοκυπρίων με τον συγκεκριμένο τρόπο αποδεικνύει πως δεν γνωρίζουν τη δύναμη της χώρας.
Είναι σαφές πως το μήνυμα της Τουρκίας είτε από την Άγκυρα είτε από τους υποτακτικούς της στην Κύπρο είναι ένα: ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ. είναι χαρακτηριστικό πως και οι δύο Τούρκοι αποφεύγουν όπως «ο διάβολος το λιβάνι» να αναφερθούν σε στρατιωτικής υφής μέτρα κατά του Ισραήλ ενώ ταυτοχρόνως ξεσπαθώνουν εναντίον της Αθήνας και της Λευκωσίας.
Αυτό πως θα έπρεπε να εκλάβει η Αθήνα και η Λευκωσία; Πολύ απλά ΟΛΕΣ οι απειλές κατά του Ισραήλ από πλευρά της Τουρκίας ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΜΠΛΟΦΑ ΠΟΥ ΣΚΟΠΟ ΕΧΕΙ ΝΑ ΠΟΥΛΗΣΕΙ. ΜΟΥΡΗ ΣΤΟ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΟΙΝΟ ΤΟΣΟ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ.

Το κακό για εμάς είναι πως στην δική μας περίπτωση η πιθανότητα να μη μπλοφάρουν δεν μπορεί να αποκλειστεί σε καμία περίπτωση. Ο κάθε υπερφίαλος σε επίπεδο περιφερειακών φιλοδοξιών, αλλά πάντα ρεαλιστής σε επίπεδο τακτικής ανάλυσης και κινήσεων Τούρκος, αντιλαμβάνεται πως το να «παίξει μπάλα» εναντίον του Ισραήλ και της Ελλάδας ταυτοχρόνως, θα αποτελέσει αυτοκτονία για την χώρα του αλλά και την «κάστα» την οποία εκπροσωπεί.
Αυτή τη στιγμή λοιπόν, αυτό που κάνει η Τουρκία είναι να προσπαθεί να «σπάσει» τον αδύναμο κρίκο της αλυσίδας, Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ, για να διαλύσει τη «Συμμαχία», να δοκιμάσει σε τελική ανάλυση τη συνοχή της. Ο αδύναμος κρίκος δεν είναι άλλος από τον Ελληνισμό, και ειδικότερα την Ελλάδα.
Εξηγούμαστε: Αφού η Άγκυρα «ξεσάλωσε» εναντίον του Ισραήλ τις προηγούμενες εβδομάδες για το θέμα της Γάζας και του Στολίσκου, τώρα έστρεψε τα πυρά της στην πραγματική αιτία του καβγά που δεν είναι άλλη από τους υδρογονάνθρακες της Ανατολικής Μεσογείου. Για να καταφέρει όμως να διασπάσει τον «άξονα» αυτό που θα πρέπει να κάνει δεν είναι άλλο από το να συμπεριφερθεί διαφορετικά σε κάθε μέλος αυτού. Έτσι, για το Τελ-Αβίβ έχει ξεχάσει, όπως άλλωστε αναμενόταν, τις προκλητικές ενέργειες στρατιωτική φύσεως. Για την Κύπρο και την Ελλάδα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Αναφορικά με τη Λευκωσία έχει επιδοθεί σε ένα κρεσέντο επιθετικών δηλώσεων απειλώντας απευθείας για πόλεμο. Για την Ελλάδα όμως, ό «πονηρός ανατολίτης» δεν λέει τίποτα ΑΠΛΑ ΠΡΑΤΤΕΙ. Έτσι, αφού είναι εμφανέστατη η προσπάθεια της Τουρκίας να μη προχωρήσει σε ρητορικές εμπρηστικές δηλώσεις κατά της Ελλάδας, σε μία προσπάθεια να επαναλάβει την ιστορία του '74, δηλαδή το πρόβλημα είναι με τους. Ρωμιούς της Κύπρου και όχι με τους Έλληνες, ταυτοχρόνως στέλνει τον στόλο της στην Ανατολική Μεσόγειο νοτίως του Καστελορίζου, για να περάσει ένα σιωπηλό αλλά αποφασιστικό μήνυμα προς την Ελλάδα.
Με άλλα λόγια η Βυζαντινή διπλωματία της Τουρκίας προσπαθεί να διασπάσει τον άξονα Αθήνα-Λευκωσία-Τελ-Αβίβ ακλουθώντας διαφορετική πολιτική για κάθε μέρος αυτού. Για το Ισραήλ μόνο «γαυγίζουμε» (η έκφραση έχει χρησιμοποιηθεί από αναλυτές), για αλλότριο θέμα - αυτό της Γάζας, ενώ όταν φτάνουμε στην ταμπακιέρα δεν ξεπερνάμε κανένα όριο ειδικά στο στρατιωτικό τομέα. Για την Κύπρο, επειδή την θεωρούμε κάτι σας την Παλαιστινιακή Αρχή και. οικόπεδό μας, την απειλούμε αλλά και προχωρούμε και σε ανάλογες κινήσεις σε ρητορικό αλλά πρακτικό πεδίο. Για την Ελλάδα, από τη μία την «χαϊδεύουμε» - δεν είναι τυχαίο πως ο Ρ. Τ. Ερντογάν είπε πως οι κινήσεις των Ελληνοκυπρίων θα μπορούσαν να χαλάσουν την επικείμενη συνάντηση κορυφής Ελλάδας-Τουρκίας τον Οκτώβριο, σε μία προσπάθεια να την αποσπάσουμε από τους υπόλοιπους δύο, ενώ ταυτοχρόνως βγάζουμε τον στόλο στο Καστελόριζο και ετοιμάζουμε το ΠΙΡΙ ΡΕΙΣ για τα. περεταίρω.

Χαρακτηριστική απόδειξη των ανωτέρω είναι η αποστροφή του λόγου του Μ. Α. Ταλάτ ο οποίος ανέφερε πως «Εάν οι Ελληνοκύπριοι πιστεύουν ότι οι "αγάδες" θα πολεμήσουν γι' αυτούς, τότε κάνουν λάθος. Ίσως το πράξει η Ελλάδα». Για ποιους ο τουρκοκύπριος ηγέτης αναφέρεται ως «Αγάδες», για το Ισραήλ, τις ΗΠΑ; Και γιατί το αναφέρει αυτό αναφορικά με την στάση της Κύπρου; H προσπάθεια των Τούρκων είναι σαφής: Προσπαθούν αυτή τη στιγμή να σπείρουν το «ζιζάνιο» της αμφιβολίας μεταξύ των «Συμμάχων» έτσι ώστε να διαλύσουν αυτό που ουσιαστικά έχει δημιουργηθεί μέσα από τα δικά τους λάθη και υπερφίαλη πολιτική τους. Εάν η Κύπρος αρχίσει να έχει αμφιβολίες για το κατά πόσο θα βοηθήσει το Ισραήλ, ακόμα και η Ελλάδα, και εάν στην Αθήνα της δοθεί για ακόμα μία φορά μία «έξοδος κινδύνου», δηλαδή η δικαιολογία πως η «Κύπρος είναι μακριά» τότε η Άγκυρα θα έχει επιτύχει τον σκοπό της.

Η Άγκυρα όμως είναι προετοιμασμένη και για την δύσκολη περίπτωση, δηλαδή εάν η σχέση των τριών δεν διασπαστεί με το «καλό» τότε αυτό θα γίνει με το «άγριο», για τον λόγο αυτό «υπάρχει ο στόλος» - κατά Εγκεμέν Μπαγίς, και για τον λόγο αυτό βρίσκεται στο Καστελόριζο.
Με λίγα λόγια, κάποιες βασικές παράμετροι της όλης ιστορίας θα πρέπει να γίνουν κατανοητοί από την Αθήνα και τη Λευκωσία.
Πρώτο, η Τουρκία επ' ουδενί λόγο δεν πρόκειται να εμπλακεί σε πόλεμο με το Ισραήλ, αφού γνωρίζει πολύ καλά πως μία τέτοια πιθανότητα θα την γυρίσει πίσω στην εποχή της. πέτρας. Κατά συνέπεια, η Τουρκία, τουλάχιστον ο πρωθυπουργός της, ΜΠΛΟΦΑΡΟΥΝ, αναφορικά με τις κινήσεις κατά του Τελ-Αβίβ. Δεν πρόκειται ποτέ να ξεπεράσουν κάποιες λεπτές κόκκινες γραμμές. Για κακή τους τύχη είναι τόσο εμφανές, με αποτέλεσμα να οδηγεί σε απώλεια και των τελευταίων ψηγμάτων αξιοπιστίας που της είχαν μείνει στη σχέση της με το εβραϊκό κράτος.
Δεύτερο, η Κύπρος είναι πιθανό να δεχθεί άμεση φραστική αλλά και στρατιωτική απειλή από την Άγκυρα, μόνο όμως εφόσον διαπιστωθεί πως πραγματικά υπάρχουν τεράστιες ποσότητες υδρογονανθράκων στην περιοχή και μόνον εάν εξασφαλιστεί η ανοχή του Τελ-Αβίβ σε μία συγκεκριμένη ενέργεια κατά της Λευκωσίας.
Τρίτο, δυστυχώς για εμάς, εάν η Άγκυρα αντιληφθεί πως η άξονας Κύπρος-Ισραήλ δεν διασπάται, κάτι το πολύ δύσκολο αφού τα «λεφτά είναι πολλά», θα στραφεί προς τον συνήθη. καρπαζο-εισπράκτορα της περιοχής (έτσι μας αντιλαμβάνονται και όχι άδικα, βάσει πρότερης εμπειρίας), δηλαδή την Αθήνα. Γιατί να το κάνει αυτό; Διότι, την ενδιαφέρει να σπάσει ο άξονας, το που όμως θα σπάσει δεν έχει καμία σημασία. Ο αδύναμος κρίκος είμαστε ΕΜΕΙΣ. Να πούμε και έναν δεύτερο λόγο «ρεαλιστικό»; εάν δεχθούμε πως η Κύπρος και το Ισραήλ έχουν de facto καταφέρει να προχωρήσουν στην γεώτρηση, από πού θα «αποζημιωθεί» η Τουρκία; Δεν είναι πιο σημαντικό για αυτή να ελέγξει, αντί μίας περιοχής που συνορεύει και εμπλέκεται το Ισραήλ, μία άλλη περιοχή, ίσως με μεγαλύτερα αποθέματα αλλά πολύ πιο στρατηγική αφού ενώνει το Αιγαίο με την Ανατολική Μεσόγειο και ανοίγει τον «ζωτικό χώρο» του κόλπου της Αττάλειας, όπως αναφέρουν στις μελέτες τους;
Με άλλα λόγια είναι πολύ πιο συμφέρον και ασφαλές για την Τουρκία να δημιουργήσει τετελεσμένο στην συνδετικό κρίκο Ελλάδα-Κύπρος παρά σε αυτόν της Κύπρου με το Ισραήλ. Το συμπέρασμα είναι πως ακόμα και εάν η Τουρκία αποδεχθεί την πραγματικότητα στο Οικόπεδο 12, αυτό θα έχει ανοίξει τον ασκό του Αιόλου στο. Καστελόριζο. Το ερώτημα το τι ακριβώς θα κάνει η Αθήνα παραμένει άγνωστο.
Τέταρτο, κάθε τουρκική παραβατική ενέργεια θα επιφέρει την αντίδραση των ΗΠΑ και της Ρωσίας, η ΕΕ δεν λαμβάνεται υπόψη αφού έχει αμυντικές δυνατότητες εφάμιλλες του. Λουξεμβούργου, κυρίως λόγο της έλλειψης δομών και φυσικά κοινής πολιτικής. Ενδιαφέρον θα είχε να γνωρίζαμε το που ακριβώς «βόσκουν» τα σκάφη του 6ου Στόλου, και έτσι θα βγάζαμε κάποια χρήσιμα συμπεράσματα.
Προσοχή! Οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να εμπλακούν σε καμία πολεμική ενέργεια κατά της Τουρκίας, τουλάχιστον ανοιχτά, αφού η Άγκυρα είναι για μία σειρά από λόγους σύμμαχος, με ή χωρίς εισαγωγικά. Εκτιμάται πως οι ΗΠΑ σε περίπτωση κρίσης θα δημιουργήσουν ένα. περιβάλλον «αποστειρωμένο» από κάθε εξωτερική επέμβαση αλλά και «φιλικό» προς την Ελλάδα και το Ισραήλ, με ότι σημαίνει αυτό, και τίποτα παραπάνω. Οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να εμπλακούν άμεσε σε τίποτα και πουθενά παρά μόνο εάν ο παράγοντας Ρωσία εισέλθει στην σκηνή, όχι απαραίτητα δυσαρεστώντας τις.
Πέμπτο, η Τουρκία δεν πρόκειται να προβεί σε καμία κίνηση εναντίον της χώρας μας πριν δει το πώς θα διαμορφωθεί η εσωτερική κατάσταση στην Ελλάδα, λόγω των οικονομικών της προβλημάτων. Είναι σαφές που οι Τούρκοι, όντας ρασιοναλιστές σε επίπεδο τακτικής φοβούνται και υπολογίζουν την ελληνική δύναμη. Γιατί να μη περιμένουν κανένα μήνα ακόμα πριν κλιμακώσουν αφού η κατάσταση στην χώρα μας προεξοφλείται ως διαρκώς επιδεινούμενη.
Έκτο, η ανεξάρτητη μεταβλητή στην συμπεριφορά της Τουρκίας απέναντι στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει είναι οι Κεμαλικοί οι οποίοι από την μία έχουν κάθε λόγο να σαμποτάρουν τον Ρ. Τ. Ερντογάν, από την άλλη έχουν κάθε λόγο να αποδείξουν την χρησιμότητά τους στην κοινή γνώμη. Επιπροσθέτως, ας μην ξεχνάμε πως μπορεί οι στρατηγοί να είναι στη φυλακή αλλά οι. συνταγματάρχες έχουν τα κλειδιά των πολεμικών μηχανών.
Έβδομο, η Αθήνα και η Λευκωσία καλά θα κάνουν να ετοιμάζονται για το χειρότερο, αφού ακόμα και ο Ερντογάν να μπλοφάρει, ακόμα και οι Κεμαλικοί να μη μπορούν να κάνουν τίποτα, οι ισορροπίες είναι τόσο λεπτές ώστε κάθε αφορμή θα μπορούσε να δημιουργήσει δυσάρεστες καταστάσεις με μη αναστρέψιμες συνέπειες, και όπως λέει ο σοφός λαός μας «φύλαγε τα ρούχα σου να έχεις τα μισά».
Όγδοο, ας επιβεβαιώσουμε και από την πλευρά μας κάθε. ενδιαφερόμενο, πως οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας δεν πρόκειται να πιαστούν ανέτοιμες στις επερχόμενες προκλήσεις, ενώ ας υπενθυμίσουμε πως πλέον η «Κύπρος είναι κοντά», νέο '74 δεν πρόκειται να υπάρξει, ενώ η γεωπολιτικές ισορροπίες τώρα με τότε δεν είναι καθόλου μα καθόλου ίδιες.


http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/09/blog-post_256.html