ΕΝΘΕΤΟ ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΥ

Γράφει μεταξύ άλλων ο Paul Krugman:

Δυστυχώς, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί μοιάζουν απρόθυμοι να προσφέρουν το περιβάλλον που χρειάζεται για να αντιμετωπιστεί η κρίση.

Η ζήτηση στα υπερχρεωμένα κράτη έχει πέσει, με το που τελείωσε η τεχνητή άνθηση που βασίζονταν στα δάνεια.


Εν των μεταξύ, έχουν επίσης μειωθεί δραστικά οι δημόσιες δαπάνες εξαιτίας των προγραμμάτων λιτότητας που εφαρμόζονται.

Συνεπώς, από πού μπορούμε να περιμένουμε να αυξηθεί η απασχόληση, και να πετύχουμε την ανάπτυξη;

Η απάντηση είναι οι εξαγωγές, κυρίως προς τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.

Οι εξαγωγές όμως δεν μπορούν να ανθίσουν, αν και οι πιστώτριες χώρες αρχίσουν να εφαρμόζουν τη δική τους λιτότητα, ωθώντας έτσι ολόκληρη την Ευρώπη σε ύφεση.

Παράλληλα, οι οφειλέτριες χώρες θα πρέπει να κόψουν σημαντικά τις τιμές και τα κόστη τους σε σχέση με τις πιστώτριες χώρες όπως είναι η Γερμανία, που δεν θα πλήττονταν ιδιαίτερα από έναν πληθωρισμό της τάξης του 3-4%, επιτρέποντας στις πρώτες να ανακάμψουν με μικρό ή και καθόλου πληθωρισμό.

Η ΕΚΤ όμως μεροληπτεί. Έκανε ένα μεγάλο λάθος, όταν αύξησε τα επιτόκια το 2008, μόλις δηλαδή ξεκινούσε η κρίση, και από τότε δεν έδειξε να έχει διδαχτεί τίποτα, αφού και πρόσφατα επανέλαβε το ίδιο λάθος.

Ως αποτέλεσμα, οι αγορές τώρα αναμένουν μικρό ποσοστό πληθωρισμού στη Γερμανία, γύρω στο 1% για τα επόμενα πέντε χρόνια, που σημαίνει αποπληθωρισμό στις χώρες που χρωστάνε.

Αυτό όμως θα αυξήσει τη κρίση τους, καθώς και τα δανειακά τους βάρη, εξασφαλίζοντας έτσι ότι όλες οι προσπάθειες διάσωσης θα αποτύχουν.
Και όπως όλα δείχνουν, δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι οι πολιτικοί ηγέτες της ΕΕ είναι έτοιμοι να επανεξετάσουν το δόγμα λιτότητας που κηρύττουν.

Ένας λόγος είναι μάλλον, ότι αυτές οι πολιτικές ηγεσίες έχουν μια επιλεκτική μνήμη.

Τις αρέσει να αναφέρονται στον γερμανικό πληθωρισμό της δεκαετίας του 1920, που όμως δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή κατάσταση.

Παρόλα αυτά, ποτέ δεν θα τις ακούσεις να μιλάνε για ένα πολύ πιο σχετικό ιστορικό παράδειγμα: Τις πολιτικές του Γερμανού καγκελάριου Heinrich Brüning (1930-32), η επιμονή του οποίου στους ισοσκελισμένους ισολογισμούς, και στη διατήρηση του κανόνα του χρυσού, έκαναν το παγκόσμιο οικονομικό κραχ ακόμη πιο βλαβερό για τη χώρα του, απ΄ότι για την υπόλοιπη Ευρώπη, κάτι που οδήγησε …. σε αυτό που όλοι ξέρουμε.

Δεν περιμένω πως κάτι ανάλογα κακό θα συμβεί και στη Ευρώπη του 21ου αιώνα.

Υπάρχει όμως ένα πολύ μεγάλο χάσμα μεταξύ του τι χρειάζεται για να επιβιώσει το ευρώ, και του τι είναι πρόθυμοι να κάνουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες, ή ακόμη και του τι σκέφτονται να κάνουν.

Και με ένα τόσο μεγάλο χάσμα, δεν υπάρχουν λόγοι αισιοδοξίας.



Του Paul Krugman

N.Y.Times

http://www.nytimes.com/2011/09/26/opinion/euro-zone-death-trip.html?_r=2&ref=global-home

S.A.

http://www.antinews.gr/2011/09/27/124349/