ΕΝΘΕΤΟ ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΥ

« Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ερντογάν δήλωσε κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στο Κάιρο ότι το Ισραήλ πρέπει να πληρώσει επειδή δεν έχουν ζητήσει συγγνώμη μετά από την επιδρομή στο Mavi Μαρμαρά το Μάιο του 2010.

Οι Ισραηλινοί, όπως και η έκθεση Πάλμερ, υποστηρίζουν, ότι δεν έχουν διαπράξει κανένα σφάλμα στο εν λόγω πλοίο».
Μια ερώτηση: το Ισραήλ, ιδιαίτερα, και ο εβραϊκός λαός, γενικά, είναι για χιλιάδες χρόνια θύμα ψευδών κατηγοριών: ο θάνατος του Ιησού, η συκοφαντία για τελετουργικά εγκλήματα, τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, η Al Dura, Μαρμαρά, Γάζα , Durban ....
Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίσουμε αυτές τις συκοφαντικές δηλώσεις και να αποφύγουμε έτσι τον πολλαπλασιασμό τους;

(…)
Avi Zana (Αναπληρωτής του Gil Taieb, υποψήφιος βουλευτής για την 8η εκλογική περιφέρεια της Γάλλων της άλλης πλευράς του Ατλαντικού): «Το πιο σημαντικό πράγμα για μας δεν είναι το τι σκέφτονται ή λένε οι άλλοι, αλλά αυτό που κάνουμε οι ίδιοι για την προώθηση και την πραγμάτωση των αξιών».
Η κατάρτισή μου ως καθηγητής της εβραϊκής ιστορίας στο βάθος χιλιετίας, και η
εμπειρία της πάνω από 30 χρόνια ζωής μου στο Ισραήλ, ένα κυρίαρχο κράτος, επιβεβαίωσαν την πεποίθησή μου ότι το πιο σημαντικό πράγμα για μας δεν είναι το τι σκέφτονται ή λένε οι άλλοι, αλλά αυτό που κάνουμε οι ίδιοι για την προώθηση και την πραγμάτωση των αξιών.
Η Αλήθεια του Ισραήλ είναι αιώνια και δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Μόνο η πίστη μας στο θεϊκό σχέδιο και η ατομική εργασία του καθενός από εμάς θα πείθουν τα Έθνη για τον κεντρικό ρόλο του Ισραήλ. Σήμερα έχουμε ένα κράτος που μπορεί να δηλώσει δυνατά και καθαρά τον λόγο της ύπαρξης του και την αμεροληψία των αξίων του ενώπιο των συκοφαντιών των ανθρώπων που ζηλεύουν μανιωδώς τα αποκαλυπτήρια του Ισραήλ και της μη αναστρέψιμης νομιμότητας του.
Ας συνεχίσουμε να δράσουμε, να χτίσουμε, να μεταβιβάσουμε: η δύναμή μας είναι στη δράση μας.

Michel Gurfinkiel, Δημοσιογράφος, Πρόεδρος του Ινστιτούτου Jean-Jacques Rousseau: «Να υπερασπίσουμε χωρίς δισταγμό, φόβο, κάθε Εβραίο που γίνεται θύμα επιθέσεων και το Ισραήλ όταν επιτίθεται ως το Ισραήλ.
Όσον αφορά τον Ερντογάν, να επισημάνουμε ότι η Τουρκία έχει να δώσει λογαριασμούς για γενοκτονίες (Αρμενίων, Ελλήνων του Πόντου, κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου),για διακρίσεις που μπορούν να οδηγήσουν σε γενοκτονία (νόμοι κατά των Εβραίων και των μουσουλμάνων εβραϊκής καταγωγής το 1942), για εθνοκαθάρσεις (Ίωνες Έλληνες, Χριστιανοί στην Κωνσταντινούπολη), για πογκρόμ (αντι-εβραϊκό το 1934, αντι-χριστιανικό το 1955), για επιθέσεις κατά των γειτονικών της χωρών και παράνομη κατοχή ξένων εδαφών ( Κύπρος 1974, Ιράκ στη δεκαετία του 1990 μέχρι το 2010), για εκφοβισμό κατά των γειτονικών της χωρών (Ελλάδα, Αρμενία, Συρία, Ιράκ, Ισραήλ).
Να ζητήσουμε τη μόνιμη παύση των διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να ζητήσουμε τον αποκλεισμό της Τουρκίας από το Συμβούλιο της Ευρώπης και από το ΝΑΤΟ.
Να στρατευτούμε για την αναστολή όλων των συμφωνιών σχετικά με την οικονομική, νομισματική, επιστημονική, τεχνολογική ή βιομηχανική συνεργασία με την Τουρκία. Να υπενθυμίσουμε ότι η Τουρκία ήταν ένα μεγάλο έθνος και ότι ο Ατατούρκ ήταν ένας από τις μεγαλύτερες πολιτικές ιδιοφυΐες του εικοστού αιώνα.

Guy Milliere, συγγραφέας, δοκιμιογράφος: «Η καλύτερη πολιτική είναι να υπενθυμίσουμε διαρκώς τα γεγονότα, να καταγγείλουμε τα ψέματα και επίσης να υιοθετήσουμε μια πιο επιθετική συμπεριφορά. (…)

Jonathan-Simon Sellem, διευθυντής της έκδοσης του JSSNews.com:
Τέτοιες κατηγορίες είναι καθημερινές όταν είσαι Ισραηλινός ή Εβραίος. Και στο νήμα της ιστορίας, εδώ και χιλιετίες, παρατηρούμε ότι όλες οι πιθανές απαντήσεις σε αυτές τις συκοφαντίες έχουν δοθεί, αλλά μάταια. Αν δεν μπορούμε να πολεμήσουμε τις φήμες και το μίσος που πηγάζουν από μύθους, ο λαός του Ισραήλ πρέπει σήμερα να επικεντρωθεί σε αντεπιθέσεις.
Η μόνη λύση, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι να παραμείνουμε σταθεροί και ισχυροί. Όταν η Τουρκία απειλεί ακόμη και όταν τα Ηνωμένα Έθνη και το ΝΑΤΟ που δίνουν δίκιο στην Ιερουσαλήμ, πρέπει να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και να απαντήσουμε.

Ο κόσμος που ζούμε είναι αυτός του νόμου του δυνατότερου. Όσο περισσότερο το Ισραήλ θα διακηρύσσει ότι δεν φοβάται να πάει σε σύγκρουση με την Άγκυρα επειδή «η αλήθεια του είναι η μόνη αλήθεια της κατάστασης», τόσο περισσότερο θα σκληρύνονται οι εντάσεις με την Τουρκία ... και τόσο περισσότερο, η διεθνής κοινότητα θα υποχρεωθεί να ενεργήσει για να ηρεμήσει τις παρορμήσεις του. Μόνο με αυτό τον τρόπο, οι Τούρκοι θα αλλάξουν τον λόγο τους. Πρέπει να υποχρεώσουμε τους άλλους να δράσουν, στο μέτρο που το Ισραήλ ποτέ δεν λαμβάνεται σοβαρά υπόψη από εκείνους που το απειλούν και του κάνουν κριτική.

Claire Dana-Picard, Δημοσιογράφος:
«Όταν το Ισραήλ σηκώνει το κεφάλι του, με το δίκιο του, είναι πιο πιθανό να διαλύσει τους επικριτές του». -

Ο αντισημιτισμός πάντα υπήρχε και οι Εβραίοι, για αιώνες, ήταν συχνά τα θύματα ψευδών κατηγοριών και διώξεων. Τα μέσα άμυνας τους ήταν μειωμένα όταν ζούσαν στην εξορία και προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν δραματικές καταστάσεις.
Σήμερα όλα άλλαξαν με την ύπαρξη του κράτους του Ισραήλ. Στην σημερινή ώρα, ο εβραϊκός λαός, έχοντας τα μέσα να ανταποκριθεί με αξιοπρέπεια στη διεθνή σκηνή, δεν μπορεί πια να σταθεί «ταπεινά» έναντι αυτών των προσβολών ή να ψάξει δικαιολογίες. Όταν το Ισραήλ δείχνει αδυναμία, γίνεται ευάλωτο. (…)

Είναι λυπηρό ότι κατά το συμβάν με τη Τουρκία, το Ισραήλ δεν έχει δείξει την ίδια αποφασιστικότητα και δεν απαίτησε, π.χ. η Άγκυρα να εξασφαλίζει το κόστος του επαναπατρισμού των επιβατών του Μ. Μαρμαρά. Μετά το Ολοκαύτωμα, το Ισραήλ προσέλκυσε τη συμπάθεια και την υποστήριξη ως θύμα, σήμερα είναι κυρίαρχο κράτος, διεκδικεί τα δικαιώματά του και αναλαμβάνει τις ευθύνες του, και πρέπει να απολαμβάνει τον σεβασμό των εθνών του κόσμου.

Εμμανουήλ Navon, Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Τελ-Αβίβ:
Η καλύτερη στάση είναι η μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση. Από τη στιγμή που δίνουμε εξηγήσεις ή δικαιολογίες κατά συκοφαντικών κατηγοριών, τους δίνουμε μια νομιμότητα που δεν έχουν και δεν αξίζουν. Αντί να εξηγήσουμε στον κόσμο ότι δεν είμαστε μια χώρα του απαρτχάιντ, πρέπει εμείς να οργανώσουμε μια «Εβδομάδα του απαρτχάιντ» στις πανεπιστημιουπόλεις για να μιλήσουμε για το απαρτχάιντ στις αραβικές και μουσουλμανικές χώρες κατά τους μειονοτήτων.

Αντί να συζητήσουμε για το αν πρέπει να ζητήσουμε συγνώμη από την Τουρκία, επειδή οι στρατιώτες μας δεν άφησαν τους Τούρκους τρομοκράτες του ΗΗΙ να τους λυντσάρουν, πρέπει να απαιτήσουμε μια συγγνώμη από την Τουρκία για το γεγονός ότι έθεσε τους πολίτες μας σε κίνδυνο, προσπαθώντας να στρατιωτικοποίησει την Λωρίδα της Γάζας. Εμείς πρέπει να απειλήσουμε την Τουρκία στη περίπτωση που αρνείται να ζητήσει συγγνώμη, ότι το Ισραήλ θα ενεργοποιήσει την AIPAC στο αμερικανικό Κογκρέσο κατά των τουρκικών συμφερόντων. Και να απαιτήσουμε δυνατά και καθαρά η Τουρκία να αποδεχτεί την δημιουργία ενός κουρδικού κράτους, να τερματίσει την κατοχή της στη Κύπρο, να επιστρέψει την Αλεξανδρέττα στη Συρία, και να απολογηθεί δημοσίως για τη γενοκτονία των Αρμενίων. Και κατά την επόμενη διάσκεψη στο Νταβός, ο Πέρες να κάνει μια δημόσια σκηνή στον Ερντογάν για τις εκατοντάδες Κούρδων που μόλις έσφαξε η αεροπορία του. Όσο περισσότερο σκύβουμε τη πλάτη, τόσο περισσότερο μας ζητούν να την σκύψουμε. Όσο περισσότερο έχουμε το κεφάλι ψηλά, τόσο περισσότερο διστάζουν να μας δυσφημίσουν. Ο κόσμος θα μας σεβαστεί μόνο όταν οι ίδιοι θα σεβόμαστε τους εαυτούς μας

Philippe Karsenty: (…)

Jean-Patrick Grumberg, Drzz.fr:
«Θα έπρεπε να απαντήσουμε σε κάθε επίθεση, κάθε ψεύτικη κατηγορία, σε κάθε συκοφαντία με δυσανάλογη δύναμη που αποθαρρύνει τον εχθρό να το επαναλάβει».
Μέρος της απάντησης στο ερώτημα που τέθηκε βρίσκεται πολύ κοντά μας, στους γείτονές μας τους Αιγύπτιους.
Πριν από 15 ημέρες, η μικρή χριστιανική κοινότητα του χωριού Elmarinab στην Άνω Αίγυπτο, ήρθε αντιμέτωπη με τις συνέπειες ενός «συμβιβασμού» με τους μουσουλμάνους γείτονές της.
Η εκκλησία του χωριού είχε υποστεί πλήρη ανακαίνιση καθώς η κατάστασή της είχε γίνει επικίνδυνη.
Μόλις ολοκληρώθηκε, οι μουσουλμάνοι του χωριού δήλωσαν ότι είχαν προσβληθεί από την καινούργια κατάσταση της.
Έκοψαν την πρόσβαση στο χωριό και οι χωρικοί άρχισαν να λιμοκτονούν. Στη συνέχεια, απείλησαν να πάνε να καταστρέψουν την εκκλησία.

Συστάθηκε μια συνάντηση συμφιλίωσης, και σε μια χειρονομία κατευνασμού, ο Πατέρας Μακάριος Μπούλος δέχτηκε να αφαιρέσει το σταυρό και τις καμπάνες της εκκλησίας για τον τερματισμό της σύγκρουσης. Την επόμενη εβδομάδα, οι μουσουλμάνοι που είχαν πάρει μέρος σε αυτή τη συνεδρίαση ζήτησαν να καταστραφούν οι έξι μικροί τρούλοι του ναού, με την αφαίρεση των οποίων θα έπεφτε όλη η δομή, σύμφωνα με τον ιερέα.

Στη συνέχεια, ζήτησαν την αφαίρεση των πινακίδων που έδειχναν ότι πρόκειται για μια εκκλησία, και την αντικατάστασή τους με την ένδειξη «οίκος φιλοξενίας». Η ισορροπία δυνάμεων ήταν σε μεγάλο βαθμό εις βάρος της χριστιανικής μειονότητας σε αυτό το έδαφος, όπου, όπως και στο Ισραήλ, ο χριστιανικός πληθυσμός έχει ζήσει πολύ πριν από την άφιξη των Αράβων, οι οποίοι, ωστόσο, καταλήγουν στην προσπάθεια να επιβάλουν τους κανόνες τους. Η συμβιβαστική λύση που αποδέχτηκαν οι χριστιανοί έστειλε ένα μήνυμα αδυναμίας που ενθάρρυνε τους Άραβες να ζητήσουν περισσότερα.
Το δίδαγμα που πρέπει να μάθουμε:

Εμείς οι Εβραίοι, μειονοτικοί και διωγμένοι εδώ και αιώνες, δεν μπορούμε να έχουμε την πολυτέλεια να αφοπλιστούμε ή να είμαστε αδύνατοι: είναι όλη η δύναμη του σιωνιστικού κινήματος. Δεν μπορούμε να υποχωρούμε, να δείχνουμε την παραμικρή αδυναμία, χωρίς να το εκμεταλλευτεί αμέσως ο αντίπαλος. Πρέπει επομένως, να απαντάμε σε κάθε επίθεση, σε κάθε ψεύτικη κατηγορία, συκοφαντία με δυσανάλογη δύναμη που αποθαρρύνει τον εχθρό να επαναλάβει.

JSSNEWS


http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/09/blog-post_6459.html