«Μήπως [η διαδικασία υπερεθνικής ολοκλήρωσης] επεδίωκε – που θα ήταν κιόλας πολύ – να εναρμονίσει με πρακτικά συμφέροντα των έξι κρατών, να ενισχύσει την οικονομική τους αλληλεγγύη απέναντι στο εξωτερικό και αν ήταν δυνατό, να επιτύχει την κοινή δράση στον διεθνή τομέα; Ή μήπως προορισμός του ήταν να πραγματοποιήσει την ολοκληρωτική συγχώνευση των οικονομιών τους και της πολιτικής τους για να εξαφανισθούν, σε μια μοναδική ολότητα που θα είχε την κυβέρνησή της, το κοινοβούλιό της, τους νόμους της και που θα διοικούσε σε όλους τους τομείς τους υπηκόους της, υπηκόους Γαλλικής, Ιταλικής, Ολλανδικής, Βελγικής, ή Λουξεμβουργιανής προέλευσης, που θα γίνονταν συμπολίτες στους κόλπους της τεχνητής πατρίδας που θάχε γεννήσει το μυαλό των τεχνοκρατών;


Είναι αυτονόητο πως, επειδή δεν μου αρέσουν οι χίμαιρες, είχα ταχθεί με την πρώτη έννοια. Αλλά η δεύτερη συνοδευόταν απ’ όλες τις ελπίδες και όλες τις αυταπάτες των οπαδών της υπερεθνικής σχολής». «[με την πείρα που αποκτήθηκε από την ίδρυση της ΕΟΚ] εξακριβώθηκε πως, για να προχωρήσουμε στην ένωση της Ευρώπης, τα κράτη ήταν τα μόνα αξιόλογα στοιχεία, και πως όταν κινδύνευε το εθνικό συμφέρον, τίποτα και κανείς δεν μπορούσε να τα εκβιάσει, και μόνο ο δρόμος της συνεργασίας [στο πλαίσιο ομόφωνων αποφάσεων] ήταν σε θέση να οδηγήσει κάπου (…) Σε ποια βάθη αυταπάτης έπρεπε, αλήθεια, να φτάσει κανείς για να πιστέψει πως τα Ευρωπαϊκά έθνη, που σφυρηλατήθηκαν επί αιώνες με τεράστιες προσπάθειες και οδύνες, καθένα με την ιστορία του, την γεωγραφική του θέση, την γλώσσα του, τις παραδόσεις του, τους θεσμούς του, θα μπορούσαν με την θέλησή τους να πάψουν να είναι οι εαυτοί τους, και θα δέχονταν να σχηματίσουν ένα και μόνο κράτος. Σε ποιες συνοπτικές σκέψεις ανταποκρίνονταν η σύγκριση που έκαναν συχνά αφελείς άνθρωποι, ανάμεσα σ’ εκείνο που έπρεπε να κάνει η Ευρώπη και σε όσα έκαναν οι Ηνωμένες Πολιτείες (1965)».

Ο ντε Γκολ επιβάλλοντας ένα πολιτικό και διακρατικό ορθολογισμό συμβατό με την διαφοροποιημένη εθνοκρατοκεντρική φύση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης προσδιόρισε βασικά τα πολιτικά και θεσμικά χρώματα του εγχειρήματος. Τα χρώματα αυτά, για να συντομεύουμε, ξεθώριασαν τις δύο τελευταίες δεκαετίες όταν έγινε το τεράστιο άλμα στο κενό της ΟΝΕ που μας οδήγησε στο αβέβαιο σήμερα.

Απόσπασμα παραθεμάτων περί ντε Γκολ από το βιβλίο Π. Ήφαιστος, Διπλωματία και στρατηγική των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων, Γαλλία, Γερμανία, Μεγάλη Βρετανία. Κεφάλαιο 3 με τίτλο "ΓΑΛΛΙΑ: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ, ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ" https://www.facebook.com/diplwmatia.ifestos

Ο Ντε Γκωλ, ασκώντας κριτική στις θέσεις και αναλύσεις μερικών Γάλλων διανοουμένων και πολιτικών ηγετών, στηλίτευε την τάση εξάρτησης και υποταγής σε συμφέροντα και κριτήρια εκτός Γαλλίας. Όπως το έθετε, η νοοτροπία και οι διεθνιστικές ιδεολογίες των «ξενόδουλων κύκλων» της Γαλλίας διάβρωσαν τη χώρα σε τέτοιο βαθμό, ούτως ώστε «για τα ιθύνοντα στελέχη κάθε πολιτικού κόμματος, το σβήσιμο της χώρας μας έγινε δόγμα καθιερωμένο και αδιαμφισβήτητο». Από αυτή την άποψη απορρέει ίσως και η γκολική θέση για το θέμα της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Αντιπαρατιθέμενος στην κομουνιστική πλευρά, υποστήριζε ότι,
«όλοι οι παλαιότεροι σχηματισμοί υποστήριζαν την “υπερεθνικότητα”, δηλαδή την υποταγή της Γαλλίας σ’ ένα νόμο που δεν θα ήταν δικός της. Έπρεπε να προχωρήσουμε σε μια Ευρώπη όπου οι τεχνοκράτες θα αποτελούσαν την εκτελεστική εξουσία κι’ οι κοινοβουλευτικοί θα ανελάμβαναν την νομοθετική. Η μεγάλη πλειοψηφία των πρώτων και των δεύτερων θα αποτελείτο από ξένους, που θα είχαν έτσι το δικαίωμα να ρυθμίζουν την τύχη του Γαλλικού λαού. Σ’ αυτή την ιδέα οφειλόταν το πάθος για την Ατλαντική οργάνωση, που θα ανέθετε την ασφάλεια, δηλαδή την πολιτική, της χώρας μας στην διάθεση μιας άλλης. Σ’ αυτή οφειλόταν η προθυμία υπαγωγής των πράξεων των δημοσίων εξουσιών μας στην διάθεση των διεθνών ιδρυμάτων, όπου, με το πρόσχημα των συλλογικών συζητήσεων, θα εκδηλωνόταν, σ’ όλους τους τομείς – τον πολιτικό, τον στρατιωτικό, τον οικονομικό, τον τεχνικό, τον νομισματικό – η ανώτατη εξουσία του προστάτη, κι’ όπου οι αντιπρόσωποί μας θα περιορίζονταν να “συνηγορούν υπέρ της Γαλλίας”. Σ’ αυτή οφειλόταν, τέλος, ο αδιάκοπος ερεθισμός που προκαλούσε στους ξενόφιλους κύκλους, η δράση που θα ασκούσα στο όνομα ενός ανεξάρτητου έθνους. Όμως, από την άλλη μεριά, δεν μούλειψαν κι’ οι βοήθειες. Συναισθηματικά, είχα την υποστήριξη του λαού μας, που, χωρίς καθόλου οίηση, επέμενε να διατηρήσει την προσωπικότητά του, ιδίως αφού λίγο έλειψε να την χάσει, κι’ αφού διαπίστωνε πως, παντού, οι άλλοι επιβεβαίωναν ζωηρά τη δική τους, στον τομέα της εθνικής κυριαρχίας, της γλώσσας, της καλλιέργειας, της παραγωγής, ακόμα και του αθλητισμού. Κάθε φορά που εκφραζόμουν δημόσια για το θέμα αυτό, ένοιωθα τις καρδιές να χτυπούν πιο γρήγορα. … Για να οικοδομήσεις κάτι που θα κρατήσει επιβάλλεται να έχει ως θεμέλιο τις πραγματικότητες. Ε λοιπόν, αυτές οι πραγματικότητες [στην Ευρώπη] είναι εθνικές … [Η Ευρώπη δεν μπορεί να οικοδομηθεί] από μερικούς αρεοπαγίτες τεχνοκράτες, απάτριδες και ανεύθυνους (1965)».
Ο Ντε Γκολ για πολλούς και αλληλένδετους λόγους αμφισβητούσε το «όραμα» της υπερεθνικής Ευρώπης. Κυρίως, αμφισβητούσε τη θεσμική αφετηρία όπως αυτή δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 1950, τους στόχους ως προς το τελικό στάδιο της διαδικασίας ολοκλήρωσης και τον ορθολογισμό των θεμελιωδών επιδιώξεων:
«Μήπως [η διαδικασία υπερεθνικής ολοκλήρωσης] επεδίωκε – που θα ήταν κιόλας πολύ – να εναρμονίσει με πρακτικά συμφέροντα των έξι κρατών, να ενισχύσει την οικονομική τους αλληλεγγύη απέναντι στο εξωτερικό και αν ήταν δυνατό, να επιτύχει την κοινή δράση στον διεθνή τομέα; Ή μήπως προορισμός του ήταν να πραγματοποιήσει την ολοκληρωτική συγχώνευση των οικονομιών τους και της πολιτικής τους για να εξαφανισθούν, σε μια μοναδική ολότητα που θα είχε την κυβέρνησή της, το κοινοβούλιό της, τους νόμους της και που θα διοικούσε σε όλους τους τομείς τους υπηκόους της, υπηκόους Γαλλικής, Ιταλικής, Ολλανδικής, Βελγικής, ή Λουξεμβουργιανής προέλευσης, που θα γίνονταν συμπολίτες στους κόλπους της τεχνητής πατρίδας που θάχε γεννήσει το μυαλό των τεχνοκρατών; Είναι αυτονόητο πως, επειδή δεν μου αρέσουν οι χίμαιρες, είχα ταχθεί με την πρώτη έννοια. Αλλά η δεύτερη συνοδευόταν απ’ όλες τις ελπίδες και όλες τις αυταπάτες των οπαδών της υπερεθνικής σχολής». «[με την πείρα που αποκτήθηκε από την ίδρυση της ΕΟΚ] εξακριβώθηκε πως, για να προχωρήσουμε στην ένωση της Ευρώπης, τα κράτη ήταν τα μόνα αξιόλογα στοιχεία, και πως όταν κινδύνευε το εθνικό συμφέρον, τίποτα και κανείς δεν μπορούσε να τα εκβιάσει, και μόνο ο δρόμος της συνεργασίας [στο πλαίσιο ομόφωνων αποφάσεων] ήταν σε θέση να οδηγήσει κάπου (…) Σε ποια βάθη αυταπάτης έπρεπε, αλήθεια, να φτάσει κανείς για να πιστέψει πως τα Ευρωπαϊκά έθνη, που σφυρηλατήθηκαν επί αιώνες με τεράστιες προσπάθειες και οδύνες, καθένα με την ιστορία του, την γεωγραφική του θέση, την γλώσσα του, τις παραδόσεις του, τους θεσμούς του, θα μπορούσαν με την θέλησή τους να πάψουν να είναι οι εαυτοί τους, και θα δέχονταν να σχηματίσουν ένα και μόνο κράτος. Σε ποιες συνοπτικές σκέψεις ανταποκρίνονταν η σύγκριση που έκαναν συχνά αφελείς άνθρωποι, ανάμεσα σ’ εκείνο που έπρεπε να κάνει η Ευρώπη και σε όσα έκαναν οι Ηνωμένες Πολιτείες (1965)»

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΝ ΓΙΑ ΑΥΤΟ-ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ Ε.Ε. ΤΑ ΞΕΝΑ ΜΜΕ: ΑΝΑΓΚΗ ΚΟΙΝΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΛΥΣΗΣ

Εν μέσω καταιγιστικών εξελίξεων τις τελευταίες ημέρες γύρω από την μεγάλη κρίση του Προσφυγικού, η Ελλάδα βρίσκεται στον μεγεθυντικό φακό των διεθνών ΜΜΕ, τα οποία επικρίνουν έντονα τον “στρουθοκαμηλισμό” από μερίδα ευρωπαϊκών κρατών, ο οποίος θα μπορούσε να αποβεί μοιραίος για το σύνολο της Ευρώπης. Με θετικές αναφορές για τη χώρα, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για ένα αυτο-καταστροφικό ντόμινο επιπτώσεων που μπορεί να προκαλέσουν στην ΕΕ οι μονομερείς ενέργειες κρατών-μελών της και η έλλειψη κοινής ευρωπαϊκής στάσης στην αντιμετώπιση του διεθνούς ζητήματος του Προσφυγικού, κρούουν τα ΜΜΕ ανά την υφήλιο. Στα σημερινά ρεπορτάζ και την αρθρογραφία τους, διεθνή πρακτορεία, και ΜΜΕ των ΗΠΑ, της Γερμανίας, της Βρετανίας, της Γαλλίας, παραπέμπουν σε προειδοποιητικές δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων για το ζοφερό μέλλον με το οποίο βρίσκεται αντιμέτωπο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, εάν δεν εφαρμοστούν άμεσα συλλογικές αποφάσεις. Επιπλέον, με τα ρεπορτάζ και την αρθρογραφία αναλυτών και πανεπιστημιακών, επικρίνονται έντονα οι πρωτοβουλίες μικρών ομάδων κρατών και υπογραμμίζεται το μήνυμα ότι δεν μπορεί τέτοιες κινήσεις να υποκαταστήσουν την αναζήτηση κοινής λύσης. ΤΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΜΜΕ Στην ανάγκη να υπάρξει κοινή στήριξη της Ελλάδας από τους Ευρωπαίους εταίρους, όπως ζήτησε και ο διευθυντής της Καγκελαρίας Peter Altmaier, επικεντρώνουν τα γερμανικά ΜΜΕ. -“Ο Altmaier θέλει ευρωπαϊκή υποστήριξη για την Ελλάδα», είναι τίτλος στη Welt (Altmaier will europäische Unterstützung für Griechenland), όπου αναφέρεται στο αίτημα του για κοινή στήριξη της Ελλάδας από μέρους των Ευρωπαίων εταίρων. «Αυτή τη στιγμή δεν έχει κανένα νόημα το να βρισκόμαστε σε ανοικτή διαμάχη», δήλωσε στο ARD αναφερόμενος στο ζήτημα που έχει ανακύψει από τη συνεννόηση της Αυστρίας με τα βαλκανικά κράτη για το κλείσιμο των συνόρων. Το σημαντικό είναι να δημιουργηθούν το ταχύτερο δυνατόν καταλύματα για τους πρόσφυγες στα ελληνο-σκοπιανά σύνορα. Αν η ελληνική πλευρά χρειάζεται βοήθεια, θα πρέπει να γίνει επ’ αυτού συζήτηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο, τόνισε ο Altmaier. -Ομοίως, το περιοδικό Stern αναφέρεται στις δηλώσεις του επικεφαλής της γερμανικής Καγκελαρίας με τις οποίες ζήτησε κατηγορηματικά οι Ευρωπαίοι εταίροι να υποστηρίξουν από κοινού την Ελλάδα στην προσφυγική κρίση [Altmaier will europäische Unterstützung für Griechenland] -Η Suddeutche Zeitung επίσης αναφέρεται στην έκκληση του P. Altmaier για τη στήριξη των ευρωπαίων εταίρων προς την Ελλάδα στο θέμα της προσφυγικής κρίσης και τη δήλωση του ότι προέχει να δημιουργηθούν το ταχύτερο δυνατό καταλύμματα για τους πρόσφυγες στα σύνορα Ελλάδας-ΠΓΔΜ. [Altmaier will europäische Unterstützung für Griechenland] -“Να μην αφήσουμε την Ελλάδα να βουλιάξει στην προσφυγική κρίση. Το SPD προειδοποιεί τα κράτη της ΕΕ για τις δραματικές συνέπειες της προσφυγικής κρίσης με το να την φορτωθεί μόνο η Ελλάδα”, αναφέρει το Focus. Παραπέμπει σε χθεσινή δήλωση του επικεφαλής της ΚΟ του SPD Thomas Oppermann πως αν 11 εκατ. Έλληνες εκπροσωπώντας 500 εκατ. Ευρωπαίους ήθελαν να λύσουν την κρίση, «αυτό είναι μια μετάθεση στους ασθενέστερους». Επιπλέον, σημειώνει τη δήλωση του επικεφαλής του κόμματος Sigmar Gabriel ότι θα πρέπει να αποφευχθεί ένα «βούλιαγμα» της Ελλάδας. Ο ίδιος επισήμανε ότι από τα 28 κράτη τα 23 δεν υποδέχονται ούτε έναν πρόσφυγα. “Η κατασκευή συρματοπλεγμάτων φέρνει μόνο μια μικρή αποφόρτιση στην Ευρώπη, καθώς οι πρόσφυγες θα αναζητήσουν άλλο δρόμο. Η κατάσταση της ΕΕ είναι αυτή τη στιγμή «για φωνές», όπως διαπίστωσε ο Gabriel. «Από τα 28 κράτη τα 23 δεν υποδέχονται ούτε έναν πρόσφυγα». Μεταξύ αυτών βρίσκονται επίσης και πολλές χώρες της ΕΕ με σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις. Αλλά η ΕΕ μέσα από τις κρίσεις γίνεται ακόμα πιο δυνατή. Το κλείσιμο των συνόρων δεν αποτελεί λύση: «Το σχέδιο Β είναι χάλια, επειδή δεν λειτουργεί», όπως θεωρεί ο Gabriel”. [Griechenland in Flüchtlingskrise nicht absaufen lassen]. -«Απελπισία στην Ελλάδα» (Verzweiflung in Griechenland), είναι ο τίτλος του πρωτοσέλιδου κεντρικού άρθρου της Welt. Αναφέρει ότι η Ελλάδα στενάζει υπό το βάρος της ροής προσφύγων και περιγράφει την κατάσταση που διαμορφώνεται: “Χιλιάδες πρόσφυγες εγκλωβίζονται στην Ελλάδα, από τη στιγμή που τα Σκόπια έκλεισαν τα σύνορά τους. Την προηγούμενη εβδομάδα οι διακινητές έφεραν στα ελληνοκά νησιά περί τους 12.000 πρόσφυγες. Και η κατάσταση κλιμακώνεται. Εκατοντάδες πρόσφυγες έφυγαν από τα κέντρα φιλοξενίας και ξεκίνησαν περπατώντας προς τα ελληνο-σκοπιανά σύνορα. Οι διακινητές υπόσχονται νέες διαδρομές μέσω της Αλβανίας ή θέσεις σε κοντέινερ για την Ιταλία, και ζητούν 2.500-3.000 Ευρώ για τις υπηρεσίες τους. Στο μεταξύ, o Αντικαγκελάριος και επικεφαλής του SPD Sigmar Gabriel τόνισε ότι δεν θα πρέπει να αφεθεί η Ελλάδα να «πλημμυρίσει» από τους πρόσφυγες. Ο επικεφαλής της ΚΟ των Σοσιαλδημοκρατών, Thomas Oppermann, επεσήμανε ότι αν 11 εκ. Έλληνες θα πρέπει να επιλύσουν την κρίση εκπροσωπώντας 500 εκ. Ευρωπαίων, τότε πρόκειται για «μετάθεση της ευθύνης προς τον πιο αδύναμο». -Σε άρθρο γνώμης στη Welt [Michael Stürmer] υπογραμμίζεται ότι «η συνάντηση των βαλκανικών χωρών χωρίς την παρουσία της Ελλάδας ήταν ένα πολύ σοβαρό λάθος» (Balkantreffen ohne Griechen war ein schwerer Fehler), καθώς κανείς δεν είναι σε θέση να λύσει την προσφυγική κρίση χωρίς τη βοήθεια της Αθήνας. Μεταξύ άλλων τονίζει ότι οι καταυλισμοί προσφύγων επί ελληνικού εδάφους είναι κορεσμένοι, η κατάσταση που διαμορφώνεται στην Ελλάδα δεν μπορεί να διαρκέσει πάνω από μερικές εβδομάδες και πως τότε οι πρόσφυγες θα δράσουν με το θάρρος που θα τους δώσει η δύναμη της απόγνωσης και δεν θα μπορεί να βοηθήσει καμία παρηγοριά. – «Αυτό που μηχανεύτηκαν οι χώρες των Βαλκανίων με την Αυστρία επιτρέπει στο ευρωπαϊκό λεξιλόγιο να ακολουθήσει την πολιτική μιζέρια – τα κράτη της ΕΕ αποφάσισαν φυσικά να κατανείμουν 160000 πρόσφυγες από την Ελλάδα στις χώρες της ΕΕ, αλλά δεν τήρησαν τίποτα απ’ όλα αυτά”, αναφέρεται στο Focus [‘Münchner Merkur’ zur Flüchtlingskrise/Griechenland]. Σημειώνεται, επίσης, ότι “αν τα ευρωπαϊκά κράτη θελήσουν να διασώσουν ένα υπόλοιπο ακόμα από το πνεύμα στο οποίο οφείλεται η ευημερία, η ελευθερία όπως και ο σεβασμός σε όλον τον κόσμο, θα πρέπει να πετάξουν την αρχή του Αγ. Φλόριαν και σε ένα δραματικό κατόρθωμα συλλογικής συνεργασίας να θέλουν υπό τον έλεγχό τους άμεσα τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ στη Μεσόγειο – από την Ισπανία μέχρι την Ελλάδα». – Η “Der Standard” στον ιστότοπο της αναφέρεται στην “έκπληξη” του Αυστριακού Προέδρου για τη μη συμμετοχή της Ελλάδας στη διάσκεψη της Αυστρίας με τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων στη Βιέννη. [Fischer “überrascht” von Nichtteilnahme Griechenlands]. -“Ήδη στο ναδίρ;” είναι το ερώτημα που θέτει η FAZ [Schon am Tiefpunkt?, του Klaus-Dieter Frankenberger]: “Μπορεί κανείς να αντιληφθεί την οργή της Ελλάδας, ακόμη κι αν είναι γεγονός ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις κατά το παρελθόν δεν κατέβαλαν και μεγάλη προσπάθεια να προστατεύσουν τα εξωτερικά σύνορα της Ε.Ε. Πάντως, η άποψη της Βιέννης ότι θέλει να θέσει σε λειτουργία μία «αλυσιδωτή αντίδραση της λογικής» φαίνεται στο τελευταίο κομμάτι της αλυσίδας ως κακός ευφημισμός και εγωιστική “εξυπνάδα”, καθώς σημαίνει πρακτικά ότι η Ελλάδα θα πρέπει να μετατραπεί σε μεγάλο καταυλισμό προσφύγων στην ΕΕ. Η αναζήτηση λύσεων μεταξύ μικρών ομάδων κρατών δεν μπορεί να υποκαταστήσει την αναζήτηση κοινής λύσης για την αντιμετώπιση της κρίσης. Ναι, πρέπει να υπάρξουν αποτελέσματα, και μάλιστα το γρηγορότερο δυνατό”. -Επιπλέον, η FAZ φιλοξενεί ρεπορτάζ του Michael Martens με τον τίτλο “Ιατρός”, το οποίο αναφέρεται στον αναπληρωτή υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννη Μουζάλα και τις επανειλημμένες επισημάνσεις του ότι είναι παράνομη η απώθηση των σκαφών των προσφύγων ή το να εγκαταλείπονται οι πρόσφυγες που βρίσκονται σε ανάγκη στη θάλασσα. Υπενθυμίζει ότι ο κ. Μουζάλας προέτρεψε συγκεκριμένους Ευρωπαίους πολιτικούς που ισχυρίζονται ότι οι Έλληνες θα πρέπει να προσπαθήσουν περισσότερο κι ότι τότε θα μπορούσαν να “σφράγιζαν” τα θαλάσσια σύνορά τους, πως: “Όποιος θέλει κάτι τέτοιο, να το πει”. -Η αυστριακή εφημερίδα “die Presse” γράφει ότι η Ελλάδα χρειάζεται πίεση και στήριξη: Αναφέρει ότι χωρίς πίεση η Ελλάδα δε θα κάνει ειλικρινείς προσπάθειες για φύλαξη των συνόρων, γι’ αυτό πρέπει να δοθεί το μήνυμα ότι η ελεύθερη διέλευση δε θα γίνεται ανεκτή. Από την άλλη, επειδή το μήνυμα μπορεί να αργήσει να φτάσει και η συμφωνία με την Τουρκία μπορεί να μην αποδώσει γρήγορα αποτελέσματα, η Ελλάδα πρέπει να βοηθηθεί, να μη αφεθεί μόνη -να επισκεφθεί ο αυστριακός Υπεξ Kurz την Αθήνα και να προσφέρει συγκεκριμένη βοήθεια. ΤΑ ΓΑΛΛΙΚΑ ΜΜΕ -Στην “Les Echos” (Renaud Honore) φιλοξενείται ρεπορτάζ για τη χθεσινή συνάντηση των ΥΠΕΣ της ΕΕ, κατά την οποία ήταν εμφανής η δυσαρέσκεια ορισμένων εξ αυτών με άλλους ομολόγους τους. Αναφέρει ότι η μεγαλύτερη όμως κρίση ήταν μεταξύ Ελλάδας και Αυστρίας και πως ενώ Αυστρία και Σλοβακία κατηγορούν την Ελλάδα ότι δεν μπορεί να ελέγξει την ροή των προσφύγων, όπως επισημάνθηκε και από τον Cazeneuve, η καταγραφή των μεταναστών έχει προχωρήσει σημαντικά φθάνοντας το 60% από 0%. Εντωμεταξύ, η Γερμανία απηύθυνε τελεσίγραφο στην Τουρκία να μειώσει σημαντικά τη ροή των μεταναστών που φθάνουν σήμερα του 20.000 την εβδομάδα και να δείξει «καλή θέληση». [L’Europe désunie lance le compte à rebours pour la survie de Schengen]. -Στο κύριο άρθρο της η “Le Figaro” τονίζει ότι η πίεση που δημιουργείται στην Ελλάδα ενέχει τον κίνδυνο κατάρρευσης των ασθενέστερων χωρών της ΕΕ. Αναφέρει ότι ο Ούγγρος πρωθυπουργός Viktor Orban ετοιμάζεται να ανοίξει ένα νέο πολιτικό μέτωπο προτείνοντας δημοψήφισμα σχετικά με την κατανομή των προσφύγων, για να σημειώσει πως “ωστόσο, είναι λάθος να πιστεύουμε ότι οι Βρυξέλλες δεν έχουν εντολή να επιβάλλουν την επιλογή τους στους πολίτες”. “Η νομιμοποίηση της ΕΕ”, υπογραμμίζει η εφημερίδα, “εξαρτάται από την επιτυχία της” και διερωτάται: “Οι ισχυροί της ΕΕ, Holland και Merkel, γνωρίζουν άραγε ότι διακυβεύεται η επιβίωση της;”. – Ο Monde παραθέτει αναλυτικό ρεπορτάζ για τη συνάντηση των ΥΠΕΣ της ΕΕ, χαρακτηρίζοντας τη ως “άλλη μια απόδειξη της ανικανότητάς της να υπερβεί την προσφυγική κρίση”. Αναφέρεται στην έντονη κριτική Μουζάλα προς την Αυστρία και πως “Cazeneuve και de Maizière υπερασπίστηκαν την Αθήνα, αναφέροντας ότι έκανε πολλές προσπάθειες (με παράδειγμα τα 4 λειτουργικά πλέον hot spot) και ότι χρήζει βοήθειας”. Αναλυτικά αναφέρει: “Αλληλοκατηγορίες, αποκλίσεις ανάμεσα ακόμα καις ε φιλικές χώρες όπως Γαλλία-Βέλγιο (το Βέλγιο κλείνει τα σύνορα με την Γαλλία, λόγω της “ζούγκλας” του Calais), Γερμανίας-Αυστρίας (μετά την εισαγωγή ποσόστωσης από την Αυστρία). Πλήρης απουσία αλληλεγγύης ενός μέρους των χωρών (Αυστρία-Ανατολικές χώρες) προς μια Ελλάδα που μετατρέπεται με μεγάλη ταχύτητα σε «παγίδα προσφύγων». Η Αθήνα μάλιστα ανακάλεσε τον πρέσβη της από την Αυστρία. Οι υπουργοί βέβαια επανέλαβαν την θέλησή τους να βρεθεί κοινή λύση και να συνεχίσουν προς την επίτευξη του σχεδίου της μετεγκατάστασης, την προσπάθεια μέσω των hot spot κτλ, αλλά οι βαλκανικές και κεντροευρωπαϊκές χώρες, με την Αυστρία πρώτη, δεν μετακινήθηκαν από την απόφασή της να περιορίσουν απαγορευτικά την υποδοχή προσφύγων. Έστω και καταδικάζοντας πολύ άμεσα πια την Schengen.»Υπάρχει κίνδυνος το σύστημα να καταρρεύσει εντελώς», προειδοποίησε ο Αβραμόπουλος. Ο Μουζάλας ήταν σκληρός. Κατηγόρησε επί μακρόν την Αυστρία, για την σύγκληση εν απουσία της Ελλάδας, της συνόδου της Τετάρτης για το κλείσιμο των συνόρων. «Καταδίκασε μια διαδικασία εχθρική» επιβεβαιώνουν διπλωμάτες. Οι ανατολικές και βαλκανικές χώρες καταδίκασαν με τη σειρά τους την Ελλάδα, ότι δεν έκανε αυτό που έπρεπε για να σταματήσει τους πρόσφυγες. Cazeneuve και de Maizière αντίθετα υπερασπίστηκαν την Αθήνα, αναφέροντας ότι έκανε πολλές προσπάθειες (με παράδειγμα τα 4 λειτουργικά πλέον hot spot) και ότι χρήζει βοήθειας. Κάποιοι μάλιστα αμφισβήτησαν ακόμα και τα στοιχεία της Frontex και έκριναν ότι στην Ελλάδα φτάνουν περισσότεροι μετανάστες παρά πρόσφυγες. Το επίπεδο των επιχειρημάτων έχει πέσει, αναφέρουν διπλωμάτες. Η θέληση για κοινές λύσεις δεν είναι μεγάλη, η πίεση της κοινής γνώμης των κρατών είναι έντονη, συμπλήρωσε η Σουηδή υπουργός Sommaruga. Πραγματικά, από τις αρχές της χρονιάς όλο και περισσότερες κυβερνήσεις απέχουν από τις κοινές λύσεις των Βρυξελλών. Η μόνη πρόταση της επιτροπής τον Δεκέμβριο ήταν η δημιουργία της ευρωπαϊκής ακτοφυλακής-συνοριοφυλακής, πρόταση που την επικροτούν όλοι, διαπιστώνουν ότι προχωράει γρήγορα και αναμένουν την έγκριση του κοινοβουλίου πριν το καλοκαίρι. Η Merkel είναι πλέον η μόνη στην Ευρώπη-με την Επιτροπή- που στηρίζει την υποδοχή των προσφύγων, αλλά είναι τόσο απομονωμένη ώστε δεν κατάφερε να αποτρέψει ούτε τις πρωτοβουλίες της φιλικής της Αυστρίας. Παράλληλα η συμφωνία με την Τουρκία για μείωση των ροών παραμένει νεκρό γράμμα. Η πρωτοβουλία του NATO θα μπορούσε να βοηθήσει. «Θα πρέπει να σταλεί ένα πολύ ισχυρό μήνυμα, πχ να σταλεί ένα πλοίο γεμάτο πρόσφυγες από την Ελλάδα στην Τουρκία», αναφέρει διπλωμάτης. Εν αναμονή οι Βρυξέλλες αφήνουν να εκκρεμεί και μία πρόταση ανθρωπιστικής βοήθειας προς την Ελλάδα. Δεν το έχουμε δει ακόμα. Στο έδαφος η κατάσταση είναι ακόμα επείγουσα καθώς όλο και περισσότεροι πρόσφυγες εγκλωβίζονται στην Ελλάδα. («Crise des migrants : L’ Europe au bord de la panique») ΤΑ ΒΡΕΤΑΝΙΚΑ ΜΜΕ – Στο κύριο άρθρο του ο Guardian επισημαίνει ότι η ΕΕ είναι μία πλούσια λέσχη με 500 εκατομμύρια κατοίκους και οφείλει να μπορεί να διαχειριστεί την άφιξη εκατοντάδων χιλιάδων απελπισμένων. Υπογραμμίζει ότι “αυτό θα συμβεί μόνο συλλογικά και μετά από στενές και ψύχραιμες διαβουλεύσεις – και όχι με πανικόβλητες και μεμονωμένες ενέργειες που απλά επιδεινώνουν το πρόβλημα”. Επισημαίνει επίσης ότι ορθολογικές λύσεις έχουν προταθεί προ πολλού και περιλαμβάνουν την επανεγκατάσταση προσφύγων ανά την Ευρώπη, την ενίσχυση των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ, την συμφωνία με την Τουρκία και τον επαναπατρισμό οικονομικών μεταναστών όταν διαπιστώνεται πως δεν δικαιούνται ασύλου. “Αυτό που λείπει δεν είναι το σενάριο, αλλά η εφαρμογή του. Οι γέφυρες πρέπει να αποκατασταθούν και όχι να ανακαλούνται πρέσβεις”, αναφέρει, μεταξύ άλλων, επισημαίνοντας ότι οι εκατέρωθεν αντεγκλήσεις ίσως δημιουργούν την εντύπωση ότι προέχει η υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων, ισχύει όμως το αντίθετο. -Ακόμη, στον Guardian (Helena Smith και Ian Traynor) αναφέρεται ότι η κίνηση αυτή των ελληνικών αρχών αντανακλά την εντεινόμενη οργή της Ελλάδας για την άδικη κριτική που δέχεται για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης, ενώ υπογραμμίζεται ο διχασμός που επικρατεί στους κόλπους της Ε.Ε.. για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης. -Στους Finacial Times δημοσίευμα των Dunkan Robinson, Peter Spiegel και Kerin Hope, επίσης αναφέρεται στην ανάκληση της Πρέσβη της Ελλάδας στη Βιέννη ως μια ένδειξη εντεινόμενης εχθρότητας μεταξύ των χωρών της Ε.Ε. για την αποτυχημένη προσφυγική πολιτική της που θέτει σε κίνδυνο τη ζώνη Σένγκεν. “Η ανάκληση της πρέσβεως από την Αυστρία είναι μια συμβολική κίνηση που σηματοδοτεί στην Ευρώπη ότι η Ελλάδα είναι εξαγριωμένη αλλά χρειάζεται βοήθεια επίσης”, σχολίασε ο Mujtaba Rahman της EurasiaGroup, ενώ το δημοσίευμα παρουσιάζει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ελληνικές αρχές για τη στέγαση των χιλιάδων προσφύγων που καταφθάνουν καθημερινά στο λιμάνι του Πειραιά. Σύμφωνα με Έλληνα αξιωματούχο, η Ελλάδα σύντομα δεν θα μπορεί να ανταπεξέλθει. ΤΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ ΜΜΕ -Το Bloomberg παραθέτει την τοποθέτηση του Επιτρόπου Μετανάστευσης στο συνέδριο στους Δελφούς, σημειώνοντας την επισήμανση του Δημήτρη Αβραμόπουλου για την ανάγκη προστασίας της Σένγκεν με όλα τα διαθέσιμα μέσα, και την προειδοποίηση του ότι η ΕΕ οδεύει προς την καταστροφή εάν δεν υπάρξει συναίνεση έως τη Σύνοδο ΕΕ-Τουρκίας στις 7 Μαρτίου. Σημειώνει, μεταξύ άλλων, και τις αναφορές του ότι οι μονομερείς κινήσεις υπονομεύουν τις κοινές πολιτικές της ΕΕ, ότι το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης δοκιμάζεται και πως τώρα είναι η στιγμή των μεγάλων προκλήσεων για την Ελλάδα και ολόκληρη την Ευρώπη. -Με άρθρο της στους New York Times [With No Unified Refugee Strategy, Europeans Fall Back on Old Alliances, Jim Yardley] η αναλύτρια Megan E. Greene, σχολιάζει ότι “δεν πρόκειται για ελληνικό αλλά για ευρωπαϊκό πρόβλημα που απαιτεί ευρωπαϊκή λύση, όμως βλέπουμε την «αλληλεγγύη» να «φεύγει από το παράθυρο»”. -Η Wall Street Journal σε ρεπορτάζ της παραπέμπει στη χθεσινή δήλωση του Βέλου πρωθυπουργού, Charles Michel ότι “το κλείσιμο των συνόρων θα οδηγήσει σε μια κατρακύλα αποτυχιών μια αποτυχία ντόμινο” [WSJ, EU Shifts Closer Toward Blocking Migrant Trail in Greece, Valentina Pop]. -“Φόβοι ότι η ΕΕ οδηγείται σε αυτό-καταστροφή στη μεταναστευτική κρίση”, είναι ο τίτλος στο CNBC [Fears EU is self-destructing on migrant crisis, Holly Ellyatt]. -Ο καθηγητής στο Τμήμα Ανθρωπολογία του Πανεπιστημίου Harvard Michael Herzfeld τονίζει στο Foreign Policy προειδοποιεί ότι η Ευρώπη ανοίγει την πόρτα στον φασισμό: “Οι προσπάθειες της Ευρώπης να αποκλείσουν την Αθήνα δεν έχουν να κάνουν με τη μετανάστευση ή το χρέος, έχουν να κάνουν με τον βαθιά ριζωμένο ρατσισμό έναντι της Ελλάδας. Ο αποκλεισμός της Ελλάδας θα ενίσχυε την προκατάληψη ότι η Ελλάδα είναι μη ευρωπαϊκή. Και η Ευρώπη θα ανακάλυπτε σύντομα ότι ένας τέτοιος συλλογικός αυτοακρωτηριασμός δεν προωθεί τους δημοκρατικούς σκοπούς. Αρνούμενη στους Έλληνες το δικαίωμα να αποκαλούνται πραγματικοί Ευρωπαίοι και αναπαράγοντας ταπεινώσεις του παρελθόντος, η Ευρώπη ανοίγει την πόρτα στον φασισμό που εκφράζει η Χρυσή Αυγή. [Welcome to Greece (but Not to Europe)]

ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΚΤΙΜΗΣΗ: ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΔΑΚΡΥΑ. Η ΑΜΕΡΙΚΗ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΕΣΩΖΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥΣ (JOSEF JOFFE). ΤΩΡΑ ΠΛΕΟΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΓΙΝΑΝ ΠΙΟΝΙΑ ΠΟΛΥ ΡΕΥΣΤΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΠΑΙΓΝΙΩΝ.

Η Μέρκελ στον Τούσκ: Το πρόβλημα δεν λύνεται με μονομερείς αποφάσεις για κλείσιμο συνόρων mignatiou.com Το κλείσιμο των συνόρων κατά μήκος της Βαλκανικής Διαδρομής επέκρινε χθες το βράδυ η Καγκελάριος της...

https://www.facebook.com/groups/TholoVasileioEU/