ΕΝΘΕΤΟ ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΥ

Φοβάμαι, αγαπητέ Δημήτρη, πως δεν κατάλαβες κι εσύ πόσο μεγάλο ήταν το σφάλμα σου και ποιες οι βαριές ευθύνες της Κυβέρνησής σου, σχετικά με την πρόσφατη φονική και καταστροφική έκρηξη στο Μαρί. Γι’ αυτό και δεν απολογήθηκες αρχικά στο διάγγελμά σου προς τον λαό, όπως όφειλες. Απολογήθηκες όταν ήταν ήδη πολύ αργά. Κάτι ήξερε, λοιπόν, ο Μένανδρος, 25 αιώνες πριν από τη δική μας παρουσία σε αυτό τον πλανήτη. Ένας από τους προκατόχους σου, ο Γλαύκος Κληρίδης, ενθάρρυνε τους υπουργούς του να τον επισκέπτονται στις 6.30-7.00 το πρωί στο γραφείο του για να τον ενημερώνουν και να συζητούν μαζί του σημαντικά θέματα που τους απασχολούσαν ή για τα οποία είχαν πληροφορηθεί.
Τουλάχιστον μια φορά τη βδομάδα τηλεφωνούσα στον πρόεδρο από το βράδυ και ήμουν στο γραφείο του στις 7 το επόμενο πρωί. Αυτές οι πρωινές συναντήσεις με τον σοφό πρόεδρο αποδείχτηκαν πολύ χρήσιμες και για τον ίδιο και για τους υπουργούς του. Ο πρόεδρος ενημερωνόταν για όλα τα σημαντικά θέματα.

Εσύ λοιπόν και η Κυβέρνηση σου πώς τα καταφέρατε, Δημήτρη, να ανατινάξετε την Κύπρο, χωρίς, υποτίθεται, να το πάρετε χαμπάρι; Δεν βρέθηκε κανένας να σου ψιθυρίσει στο αφτί δυο λόγια για τον «θάνατο» που ελλόχευε;

Πέραν τούτου σκοτώθηκαν τόσα παιδιά, «δολοφονήθηκε» η οικονομία και, αντί για έκφραση συντριβής, αντί απολογίας με τη δέουσα ταπεινότητα, μερικοί συνεργάτες σου μιλούν για υπόσκαψη του προέδρου! Για όνομα του Θεού!

Το επικίνδυνο φορτίο κατασχέθηκε, γιατί παραβιαζόταν το ψήφισμα 1747 του Συμβουλίου Ασφαλείας. Για να εγκριθεί το πιο πάνω ψήφισμα σημαίνει πως οι εκπρόσωποι ολόκληρης της διεθνούς κοινότητας, περιλαμβανομένων των μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας (ΗΠΑ, Ρωσία, Ην. Βασίλειο, Γαλλία, Κίνα) συμφωνούσαν. Φαίνεται λοιπόν πως, παρ’ όλη την κατάσχεση του φορτίου, οι μόνοι που δεν συμφωνούσαν απόλυτα ήμασταν εμείς που το είχαμε κατάσχει. Φυλάξαμε το φορτίο για να μην ανατινάξουμε τις σχέσεις μας με κάποιες χώρες.

Προτιμήσαμε να ανατινάξουμε τα παιδιά μας.
Είμαστε μια μικρή και ημικατεχόμενη χώρα. Οι «φίλοι» μας, οι οποίοι σύμφωνα με πολλές δηλώσεις σου, πρόεδρε, βρίσκονται στο πλάι μας και συνεργάζονται μαζί μας «στη βάση αρχών», φαίνεται πως δεν νοιάζονται πολύ για αρχές. Γιατί αν δούλευαν «στη βάση αρχών», όπως ισχυρίζεσαι, δεν θα μας απειλούσαν σχετικά με το φορτίο με αναγνώριση του τουρκοκυπριακού «κράτους», όταν μάλιστα και οι ίδιοι έχουν κατειλημμένα εδάφη.

Τα πιο πάνω μου θύμισαν και τους άλλους «φίλους» μας «στη βάση αρχών». Τους Σοβιετικούς, που μας απειλούσαν με σκληρή γλώσσα τον Δεκέμβριο του 1979 (ήμουν τότε υπουργός των Εξωτερικών) πως αν δεν υποστηρίζαμε τη σοβιετική εισβολή στο Αφγανιστάν, θα χάναμε τη στήριξη της Σοβιετικής Ένωσης και θα υπήρχαν συνέπειες. Θυμάμαι τις αφόρητες πιέσεις που είχαμε από τον υπουργό Εξωτερικών Γκρομίκο, τον πρέσβη Αστάβιν και από το ΑΚΕΛ για να υποστηρίξουμε τη σοβιετική εισβολή. Εμείς που ήμασταν θύματα εισβολής! Ο πρόεδρος Κυπριανού σχεδόν έπαθε εγκεφαλικό.
Τελικά τηρήσαμε αποχή, για να αποφύγουμε την αναβάθμιση του «κράτους». Γνωρίζαμε πως ό,τι και αν κάναμε, θα κάναμε λάθος. Αυτά συμβαίνουν δυστυχώς όταν είσαι μικρός και αδύνατος και έχεις φίλους που εργάζονται «στη βάση αρχών».

Έτσι λοιπόν μας έμεινε το εκρηκτικό υλικό. Στη «βάση αρχών». Δεν το δώσαμε σε εκείνους που γνώριζαν πώς να το χειριστούν ή να το καταστρέψουν, για να ανταποδώσουμε τις «αρχές» που εισπράττουμε από τους «φίλους» μας. «Αρχές» έναντι «αρχών». Μήπως οι λάτρεις των «αρχών» «φίλοι» μας αναγνωρίσουν τα κατεχόμενα.

Εδώ όμως είναι που τίθεται το μεγάλο ερώτημα. Αν σου μείνει στο χέρι μια ωρολογιακή βόμβα (έστω και από δικό σου λάθος), την τοποθετείς σε μέρος όπου μπορεί να ανατινάξεις τα ιερά και τα όσιά σου; Να ανατινάξεις δυνητικά 300 ανθρώπους που εργάζονται και κυκλοφορούν στην περιοχή; Να ανατινάξεις ένα στρατόπεδο που συνδέεται με την άμυνά σου; Να ανατινάξεις το εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρισμού που αποτελεί την καρδιά που τροφοδοτεί με αίμα την οικονομία σου; Ένα εργοστάσιο-στολίδι, που το γνωρίζω πολύ καλά, γιατί ήταν υπό την πολιτική μου διεύθυνση για 5 χρόνια. Δεκάδες έγγραφα δεικνύουν πως υπήρξαν γραπτές προειδοποιήσεις για την επικινδυνότητα των εκρηκτικών υλών. Δεκάδες φορές κτύπησαν όχι καμπανάκια αλλά καμπάνες θεόρατες προειδο ποίησης. Υπουργοί ήταν παρόντες σε σχετικές συσκέψεις. Ανώτατοι λειτουργοί ήταν παρόντες.
Εκπρόσωποι του Γραφείου του Προέδρου ήταν παρόντες. Η ηγεσία της ΑΗΚ θα πρέπει να είχε πληροφορηθεί για το ανεπιθύμητο φορτίο. Ορισμένα εμπορευματοκιβώτια μάλιστα φούσκωσαν σαν έγκυες γυναίκες και φώναζαν πως θα εκραγούν. Κανένας από τους πιο πάνω δεν έκρινε σκόπιμο να σε ειδοποιήσει, πρόεδρε; Ούτε να κάνει κάτι; Και αν κανένας δεν σε ειδοποίησε, τι σόι Υπουργικό Συμβούλιο και συνεργάτες επέλεξες και διόρισες;

Ή μήπως σε ειδοποίησαν, αλλά αντί να θέσεις το θέμα ως πρωτοσέλιδο μπροστά σου, το καταχώνιασες στις αμελητέες λεπτομέρειες; Αν συνέβη κάτι τέτοιο, δεν ξέρω πώς να το χαρακτηρίσω.
Αν επρόκειτο για Γάλλους, θα τοποθετούσαν ποτέ το φορτίο του θανάτου έξω από το Λούβρο; Αν ήταν οι Άγγλοι, θα το τοποθετούσαν στην πλατεία Τραφάλγκαρ; Εμείς γιατί το τοποθετήσαμε δίπλα στα νέα βλαστάρια της πατρίδας, εκεί που κτυπά επίσης η καρδιά της οικονομίας; Γιατί;

Κι αν έπρεπε, για χατίρι των περιβόητων «αρχών» να το κρατούσαμε, δεν μπορούσαμε να πάρουμε ένα «χαλίτικο», κάπου μακριά, να το περιφράξουμε, να κτίσουμε μια αποθήκη και να τοποθετήσουμε εκεί το φορτίο με βάση τους ορθούς κανόνες αποθήκευσης και φύλαξής του;
Ο μεγάλος τραγωδός της αρχαίας Ελλάδας Αισχύλος είχε πει κάποτε: «Το να σκέφτεται κανείς καλά είναι το μεγαλύτερο δώρο των θεών».

Φαίνεται πως οι θεοί υπήρξαν φειδωλοί μαζί μας, Δημήτρη. Δεν μας προίκισαν με το θείο δώρο. Γιατί αν σκεφτόμασταν καλά, έστω και μέτρια, έστω και υποφερτά, δεν θα τοποθετούσαμε τον «θάνατο» δίπλα στη «ζωή» της Κύπρου. Δεν θα βγάζαμε από την πρίζα την οικονομία μας. Δεν θα σκοτώναμε τα παιδιά μας.

*Ο Νίκος Ρολάνδης είναι πρώην υπουργός Εξωτερικών

Ο μεγάλος τραγωδός της αρχαίας Ελλάδας Αισχύλος
Ο μεγάλος τραγωδός της αρχαίας Ελλάδας Αισχύλος είχε πει κάποτε: «Το να σκέφτεται κανείς καλά είναι το μεγαλύτερο δώρο των θεών». Φαίνεται πως οι θεοί υπήρξαν φειδωλοί μαζί μας, Δημήτρη.Δεν μας προίκισαν με το θείο δώρο. Γιατί αν σκεφτόμασταν καλά, έστω και μέτρια, έστω και υποφερτά, δεν θα τοποθετούσαμε τον «θάνατο» δίπλα στη «ζωή» της Κύπρου. Δεν θα βγάζαμε από την πρίζα την οικονομία μας. Δεν θα σκοτώναμε τα παιδιά μας.


ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ 24/07/2011

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/07/blog-post_6683.html